فردا روز جهانی حقوق بشر است. روزی برای یادآوری حقوق پایه‌ای تک تک انسانها. روزهای بین‌المللی فرصت‌هایی برای آموزش عمومی در مورد موضوعات مهم، بسیج اراده و منابع سیاسی برای رسیدگی به مشکلات جهانی، و گرامیداشت و تقویت دستاوردهای بشریت است. بنابراین، فردا فرصتی است برای به رسمیت شناختن حقوق بشر هزاران نفری که به نوعی با نظام ظالمانه فرقه مجاهدین خلق (مجاهدین خلق) درگیر بوده اند.
بر اساس تعریف سازمان ملل، روز حقوق بشر، هر ساله در سراسر جهان در 10 دسامبر، یادآور سالگرد یکی از پیشگامانه‌ترین تعهدات جهانی در دنیا است: اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR). این سند برجسته حقوق مسلمی را که هر کس به عنوان یک انسان از آن برخوردار است – صرف نظر از نژاد، رنگ، مذهب، جنسیت، زبان، عقاید سیاسی یا هر عقیده دیگر، منشاء ملی یا اجتماعی، دارایی، تولد یا موقعیت های دیگر، تضمین می کند.
اعلامیه جهانی حقوق بشر در 10 دسامبر 1948 توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در پاریس اعلام شد و برای اولین بار حقوق اساسی بشر را که باید به طور جهانی مورد حمایت قرار گیرد، تعیین کرد. موضوع امسال روز جهانی حقوق بشر این است: حقوق ما، آینده ما، همین حالا.
سازمان ملل در توضیح این موضوع میگوید: “حقوق بشر می تواند افراد و جوامع را برای ایجاد فردایی بهتر توانمند کند. با پذیرش و اعتماد به قدرت کامل حقوق بشر به عنوان راهی به سوی جهانی که می‌خواهیم، می‌توانیم صلح‌آمیزتر، برابرتر و پایدارتر شویم.”
فردای بهتری برای قربانیان مجاهدین خلق نخواهد آمد مگر اینکه نهادهای بین المللی حقوق بشری به حقوق انسانی آنها نیز همچون دیگر انسان ها توجه کنند. همانطور که سازمان ملل میگوید ا روز حقوق بشر امسال باید بر این متمرکز کند که چگونه این روز میتواند راهی برای یافتن راه‌حل‌ها باشد و نقشی حیاتی به‌عنوان یک نیروی پیشگیرانه، محافظت‌کننده و تحول‌دهنده برای خیر و خوبی ایفا کند. از جمله خیر و خوبی کسانی که حقوقشان توسط مسعود و مریم رجوی رهبران کیش شخصیتی رجوی پایمال شده است.
قربانیان نقض حقوق بشر مرتبط با سازمان مجاهدین خلق در گروه‌های زیر دسته‌بندی می‌شوند:
-اعضای فعلی مجاهدین خلق که از دنیای آزاد در اردوگاهی دورافتاده در آلبانی منزوی شده‌اند، تحت یک سازوکار کنترل ذهن از هرگونه تماس با دنیای خارج محروم هستند.
-خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق، به ویژه مادرانی که از دوری دراز مدت از فرزندان دلبندشان که مانند گروگان در مجاهدین خلق هستند، رنج می برند.
-اعضای سابق مجاهدین خلق که هنوز از آسیب های شکنجه روحی و جسمی در داخل سازمان مجاهدین خلق رنج می برند. آنها باید قبل از ادغام با جامعه آزاد یک خدماتی چون برنامه های فرقه زدایی را دریافت میکردند.
-نزدیک به هزار فرزند از والدین مجاهد که زمانی از والدین خود در عراق جدا شده بودند، به اروپا و آمریکای شمالی قاچاق شدند، جایی که در خانه‌های تیمی مجاهدین خلق به منظور بهره برداری از مزایای اجتماعی شان بزرگ شدند یا توسط هواداران مجاهدین خلق که در موارد بسیاری از آنها سوء استفاده کردند، پرورش یافتند. در چندین مورد اکثر این کودکان رد پای والدین خود را گم کرده اند یا مجاهدین خلق اجازه تماس با آنها را ندارند.
-کودک سربازان سابق مجاهدین خلق که صدها نفر از آن بچه‌های قاچاق شده هستند. آنها بعدتردر سنین نوجوانی خود به صورت قاچاق به عراق بازگردانده شدند و به عنوان کودک سربازان ارتش مجاهدین خلق، ارتش به اصطلاح آزادیبخش ملی، استخدام شدند. تعدادی از این کودک سربازان در عملیات‌های نظامی و درگیری‌ها کشته شدند. برخی از آنها هنوز تحت سیستم کنترل ذهن گروه هستند.
-بازماندگان اقدامات تروریستی مجاهدین خلق که در عملیات تروریستی سازمان مجاهدین خلق علیه غیرنظامیان مجروح یا دچار نقص عضو شدند ویا یکی از اعضای خانواده خود را از دست داده اند.
همانطور که سازمان ملل می گوید، موضوع امسال روز حقوق بشر فراخوانی است برای اذعان به اهمیت و ارتباط حقوق بشر در زندگی روزمره ما. ما فرصتی داریم تا با صحبت علیه سخنان نفرت‌انگیز، اصلاح اطلاعات نادرست و مقابله با اطلاعات نادرست، دیدگاه‌ها را تغییر دهیم.
رهبران مجاهدین خلق و رسانه‌های این تشکیلات در واقع ماشین‌های تبلیغاتی هستند که سخنان نفرت انگیز، اطلاعات نادرست و اطلاعات مغلوط را تبلیغ می کنند. آنها هر صدایی را که جنایات آنها را فاش می کند و حتی هر صدایی را که از نگرش آنها انتقاد می کند، سرکوب می کنند. اکنون زمان اقدام کردن برای ایجاد جنبشی جهانی برای حقوق بشر قربانیان مجاهدین خلق است.
مزدا پارسی
