بزرگترین زیبایی و لذت در زندگی این است که فرزندتان را در آغوش خود بگیرید و شاهد بزرگ شدن سالم او باشید! من به اندازه کافی خوش شانس هستم که در هر لحظه زندگی پسرم حضور دارم و او را قدم به قدم دنبال می کنم! اما همه مادران از این حق برخوردار نیستند! متاسفانه بسیاری از مادران نمی دانند چه بر سر زندگی فرزندانشان می آید! حتی حق شنیدن صدایشان را هم ندارند! خیلی دردناک است ولی واقعیت دارد! من خوش شانس هستم که ایرانیان شگفت انگیزی را می شناسم. آنها داستان های خانوادگی دراماتیک خود را برایم تعریف کرده اند! آنها نشان داده اند که در سال های گذشته، در اردوگاه مجاهدین خلق، در مانز، در دورس، محبوس بوده اند، آنها اجازه نداشتند با خانواده خود صحبت کنند! مادرانی بودند که دیگر در قید حیات نیستند و چشم انتظار دیدار با فرزندانشان در جدایی از دنیا رفته اند!
درخواست از نهادهای ذیربط در آلبانی: لطفا اجازه دهید آن مادران با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند! به آنها اجازه دهید حداقل برای آخرین بار در زندگی خود فرزندانشان را ببینند! اکنون زمان زیادی گذشته است و تعداد کمی از مادران چشم انتظار در قید حیات هستند! عشق به فرزند از هر عشقی فراتر است، ضربان قلب است، نفس و روح است!
الا ددا (سولولاری)
