وقتی در مورد حقوق بشر یا یک انجمن حقوق بشر صحبت می کنیم، با حقوق انسانی هر یک از ما سر و کار داریم، مهم نیست از کجا آمده ایم، مهم نیست که چه رنگی هستیم یا به چه زبانی صحبت می کنیم. همه ما متعلق به بشریت هستیم، همه ما حق حرف زدن داریم، همه ما حق داریم آزاد باشیم و نگذاریم حق ما تضییع شود. اما آیا این حقوق همیشه رعایت می شود؟ این حمایت از سوی آن انجمن به این صورت است که تا به امروز تلاش کرده ایم صدای مادران در ایران را منتقل کنیم و درخواست حمایت و احقاق حق این فرزندان فریب خورده را داریم. این افراد سالهای طولانی از مادرانشان جدا شده اند. آیا آن مادران حق ندارند به فرزندانشان بپیوندند.
چرا همچنان چشم و گوش خود را بر گریه ها و اشکی که هر روز و هر شب سرازیر می شود، می بندید؟ از شما خواهش می کنم که حامی آن مادران باشید تا حق ملاقات با فرزندشان را به دست آورند. آن مادران به دنبال چیزی جز قلب و روح خود نیستند، آنها می خواهند فرزندشان به صدای آنها گوش دهند و سپس در آرامش زندگی کنند. این حق را از آنها دریغ نکنید زیرا آنها لیاقت زیادی دارند.
با احترام، التیسا بیلو
