در روز جهانی مهاجران، ضرورت دارد که جامعه جهانی به اعضای مجاهدین خلق توجه کند. آنها به عنوان مهاجران ایرانی ساکن اروپا هر روز از حقوق انسانی خود محروم می شوند. در حقیقت، حقوق آنها توسط رهبران گروه به جای کشورهای میزبان نقض می شود.
هر سال، روز جهانی مهاجران در 18 ماه دسامبر گرامی داشته می‌شود. هدف از این روز که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 4 دسامبر 2000 در پاسخ به افزایش مهاجرت در سراسر جهان تعیین شد، جلب توجه به حقوق بشر مهاجران و برجسته کردن سهم آنها در جوامع میزبان است.
با این حال، سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی حقوق بشری از وضعیت فاجعه بار بیش از 2 هزار عضو مجاهدین خلق که به عنوان گروگان در مقر مجاهدین خلق در مانز، روستایی در نزدیکی تیرانا، پایتخت آلبانی گروگان گرفته شده اند، غفلت می کنند. آنها هیچ وضعیت قانونی‌ای در آلبانی ندارند. به عنوان پناهنده یا پناهجو یا مهاجر در نظر گرفته نمی شوند. هویت آنها تنها با عضویت‌شان در فرقه مسعود رجوی تعیین می شود.
درک این نکته حائز اهمیت است که اعضای مجاهدین خلق که تحت سیستم منزوی کننده فرقه رجوی زندگی می کنند، باید بدون توجه به موقعیتی که در آلبانی دارند، از تمام حقوق انسانی خود برخوردار شوند. جامعه بین المللی و همچنین دولت آلبانی باید از همه اعضای مجاهدین خلق به عنوان مهاجر در برابر خشونت، استثمار و کار اجباری محافظت کنند.
طبق اسناد سازمان ملل متحد، در 4 دسامبر 2000، مجمع عمومی سازمان ملل متحد (UNGA) با در نظر گرفتن تعداد زیاد و فزاینده مهاجران در جهان، 18 دسامبر را به عنوان روز جهانی مهاجران تعیین کرد. از طریق قطعنامه A/RES/55/93،UNGA از کشورهای عضو و سایرین دعوت کرد تا این روز را از طریق انتشار اطلاعات در مورد حقوق بشر و آزادی های اساسی مهاجران، به اشتراک گذاری تجربیات و طراحی اقدامات برای تضمین حمایت از مهاجران گرامی بدارند.
سازمان ملل مدعی است که با حمایت از مسیرهای منظم برای مهاجرت، آنها می توانند فرصت هایی را برای مهاجران فراهم کنند، از حقوق آنها بهتر محافظت کنند و به رفاه بیشتر آنها کمک کنند. در حالی که گروگان‌های مجاهدین خلق هرگز نمی توانند به آینده و رفاه فکر کنند. آنها هیچ مسیر منظمی برای خروج از حصارهای روحی و جسمی فرقه رجوی نمی‌بینند. اگر به اندازه کافی خوش شانس باشند که نقشه فرار خود را به سرانجام برسانند، موفق خواهند شد از اردوگاه مجاهدین فرار کنند.
حقوق اعضای مجاهدین خلق هر روز توسط رهبران گروه نقض می شود. آنها در معرض تجرد اجباری، کار اجباری، پوشش اجباری، حجاب اجباری، تفکیک جنسیتی، دستکاری ذهنی، انزوا از دنیای خارج از جمله خانواده و دوستان خود هستند. آنها به کمک فوری از جهان خارج نیاز دارند زیرا شکستن تمام زنجیرهایی که رهبران مجاهدین خلق به پای آنها بسته‌اند، بسیار دشوار است.
سازمان ملل می‌گوید: “ما با هم، گام به گام، می‌توانیم به ساختن جهانی ادامه دهیم که در آن مهاجرت برای همه امن، منظم و مفید باشد.” برای دستیابی به چنین هدف ارزشمندی، مقامات سازمان ملل باید به درخواست‌های خانواده‌های گروگان‌های مجاهدین خلق توجه کنند. آنها ده ها سال است که مشتاق یک تماس تلفنی یا ملاقات چهره به چهره با عزیزانشان هستند.
مزدا پارسی
