دو واژه “فیلترینگ” و “اجباری” برای بسیاری خوشایند نیستند. آزادی‌های بنیادین مطلوب بیشتر جوامع انسانی هستند. هر گامی که به سوی آزادی‌های فردی و اجتماعی بشری و البته در چارچوب قوانین دموکراتیک برداشته شود، قابل تحسین است. اما اینکه چه کسی از آزادی‌های بنیادین سخن بگوید و از فیلترینگ و حجاب اجباری انتقاد کند اهمیت دارد. هنگامی‌که مسعود رجوی رهبر بلامنازع کیش شخصیتی مجاهدین خلق از آزادی‌های بنیادین سخن بگوید، به غایت مسخره است و توهین به شعور مخاطب تلقی می‌شود.
در فرقه مخرب رجوی اساسی‌ترین حقوق انسانی نقض می‌شود و آزادی‌های بنیادین چنان در همه ابعاد نادیده گرفته می‌شود، که محصولش گروهی سالخورده سرخورده است که تنها مخاطبان پیام پنجم دی ماه مسعود رجوی هستند.
رجوی در پیام اخیرش “آزای های بنیادین را حق مسلم خلق ما” می‌داند که معلوم نیست خلق ایشان کدام خلق هستند. قطعا اعضای درون کمپ اشرف 3 در آلبانی نیستند. حدود دو هزار نفر زن و مرد که در کسوت مجاهد خلق، تحت حکمرانی مسعود رجوی و مریم رجوی هستند، از آزادی‌های بنیادین، چه فردی و چه اجتماعی برخوردار نیستند.
در ادامه مسعود رجوی گفته است که “در مورد فيلترينگ و حجاب اجباری مردم ايران صدقه نمی‌‌خواهند”. ای کاش مخاطبین پیام، از او بخواهند که دست کم در همین حد به آنها صدقه بدهد و اندکی از اجبارها و فیلترهای حاکم بر تشکیلات مجاهدین خلق را بردارد.
در فرقه مجاهدین خلق زندگی آزاد ممنوع است. فیلترینگ در این فرقه افراطی سیاسی-مذهبی شامل هر نوع وسیله ارتباطی و رسانه‌ای می‌شود. از موبایل، تلفن، تلویزیون، رادیو و روزنامه گرفته تا اینترنت، فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی. ارتباط با جهان بیرون از حصارهای کمپ اشرف 3، حتی با خانواده درجه یک و عزیزترین کسان اعضا، نه تنها فیلتر، بلکه به کل ممنوع است.
آزادی‌های بنیادین فردی و اجتماعی برای اعضای مجاهدین خلق عبارتی است که به مسلخ رفته و با صفت “اجباری”، بار دیگر متولد شده است. آزادی‌های فردی از قبیل آزادی انتخاب پوشش، حجاب، شغل، سرگرمی، مکان زندگی، سفر، رابطه و در کل سبک زندگی در کیش شخصیتی مسعود رجوی در پوشش اجباری، حجاب اجباری، یونیفرم‌های یک رنگ، ساعت خواب، ناهار و شام و کار اجباری، مکان کار و استراحت اجباری خلاصه می‌شود.
آزادی های اجتماعی نیز در فرقه مخرب رجوی نزدیک به صفر است. ازدواج اجباری، طلاق اجباری، تجرد اجباری، جدا کردن اجباری فرزندان از والدین، زندگی جمعی اجباری، شرکت در نشست‌های خودانتقادی و فشار جمعی اجباری، نماز جماعت اجباری، کار گروهی اجباری و ورزش اجباری ست. همچنین، ممنوعیت انتقاد و اعتراض، ممنوعیت ارتباط با فرزندان، ممنوعیت خروج از کمپ و ارتباط با جامعه انسانی بیرون از کمپ و…همه از انواع اجبارهای موجود در تشکیلات مجاهدین خلق هستند.
دیکتاتوری مسعود رجوی پشت نقاب دمکراسی خواهی و آزادی خواهی مریم رجوی در تریبون‌های غربی، پنهان نمی‌ماند. سازمانی که سوابق تروریستی آشکار و مستند دارد که خود مسئولیت آن را پذیرفته است، به آن مباهات می‌کند، هنوز رهبر آن خواهان پس گرفتن سلاح از آمریکا است. در کنار سبک زندگی عجیب ساکنین قرارگاه اشرف 3 در روستای مانز آلبانی، چگونه مسعود رجوی می‌تواند دم از آزادی‌های بنیادین بزند و به رفع فیلترینگ و حجاب اجباری در ایران انتقاد کند و تا این حد مضحک و مسخره به نظر نرسد؟
مزدا پارسی
