سازمان تروریستی مجاهدین خلق به سرکردگی مسعود رجوی بیش از ۴۰ است که افراد زیادی را با روش ها و ترفندهای مختلف آدم ربایی، فریب و تطمیع به تشکیلات خود کشانده، انسانیت شان را از آنها ربوده، آزادی شان را گرفته و محبوس شان کرده است.
جنایت های سران سازمان بر خود اعضای گروه، آنقدر ابعاد گسترده ای دارد که باورش برای افکار عمومی دشوار است.
یکی از دهشتناک ترین جنایات سازمان، در حق زنان عضو انجام شده است. جنایتی که شاید در مخیله افراد عادی هم نگنجد: بیرون آوردن رحم زنان تا رهبر گروه راحت تر آنها را مورد سوء استفاده قرار دهد. بهره کشی از زنان چه به لحاظ جنسی و چه روحی و جسمی در مناسبات مجاهدین خلق به شدید ترین شکل ممکن ساری و جاری بوده و هست.
طی عملیاتی به نام قله آرمانی رحم تعداد زیادی از زنان عضو گروه را از بدنشان خارج کردند. این زنان قبل از آن بر اساس انقلاب ایدئولوژیک از نعمت همسری و مادری محروم شده بودند. تعدادی از آنها را از قبل از کودکان شان جدا کرده بودند. اما تیر خلاص همین قله رهایی بود!
این یکی از مصادیق آشکار خشونت علیه زنان و نقض حقوق شان است که مسعود رجوی با وقاحت تمام در حق زنان نگون بخت فرقه انجام داده است.
تعدادی از زنان بر اساس آموزه های تشکیلاتی و مغزشویی های سنگین اعمال شده تن به این عمل جراحی داده اند و عده ای دیگر با فریب و نیرنگ و تحت عنوان عمل جراحی درمانی برای بیماری هایی که نداشتند! زیر بار این عمل رفتند. پزشک معتمد سازمان این زنان را از بیماری های زنانه ای ترسانده بود که در واقع نداشتند. بیماری های همچون سرطان رحم و .. و به این ترتیب آنها را وادار کرده تا تن به این عمل جراحی بدهند.
“پروتکل پالرمو” که جامع ترین سند در زمینه بهره کشی انسان است فارغ از جنسیت، تمام افراد را مورد حمایت خود قرار میدهد اما به زنان توجه ویژه ای دارد و به صورت گویا و جامع به مقوله جداسازی اعضای بدن پرداخته است. این پروتکل بین المللی عبارت است از نگه داشتن اجباری اشخاص با هدف بهره کشی و به وسیله تهدید یا استفاده از زور یا دیگر اشکال اجبار و تحمیل، آدم ربایی، تقلب، فریب، سواستفاده از قدرت یا تطمیع فردی خودکامه که بر اشخاص دیگر کنترل دارد.
بهره کشی می تواند به صورت جنسی، کار یا ارائه خدمات اجباری، بردگی یا رویه های مشابه بردگی، بیگاری یا برداشتن اندام های بدن باشد. ابعاد دقیق این جنایت مجرمانه توسط زنان جداشده از فرقه رجوی بارها در رسانه های متعدد و میتینگ های مختلف افشا گردیده است. تاثیرات روانی این جنایت اغلب منجر به وخیم شدن سطح زندگی آنها شده. جراحی اعضای بدن که از جمله شبکه جنایی بسیار سازمان یافته محسوب میگردد بعنوان نقض حقوق بشر توسط معاهده های بین المللی محکوم شده اند که عبارتند از: کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان به تاریخ ۱۹۷۹میلادی، اعلامیه رفع خشونت علیه زنان پروتکل اختیاری کنوانسیون رفع همه اشکال خشونت علیه زنان ۱۹۹۹میلادی و چهارمین کنفرانس جهانی زنان ۱۹۹۵ میلادی
ناصر رضایی
