نشستن پای صحبت ها و درد دل های مادر و پدری که بعد از چهل و دو سال هنوز منتظر دیدار با فرزندشان محمد مهدی ثابت رستمی هستند بسیار دردناک است. رجوی با سخاوت و دشمنی با خانواده ها اجازه دیدار مادران و پدران چشم انتظار را نمی دهد .
آقای ثابت رستمی که هر روز منتظر دیدار با پسرش می باشد همیشه عنوان می کند که با هر زنگ تلفن فکر می کند پسرش محمد مهدی تماس گرفته ولی باز خبری از صدای فرزندش نیست .این مسئله و یادآوری آن بسیار دردناک است. تا کی باید این چشم انتظاری وجود داشته باشد؟ تا کی رجوی بر شکنجه پدران و مادران پافشاری می کند؟ آیا از دید حقوق بشر این کار ضد انسانی نمی باشد ؟ چرا رجوی هنوز بر کار ضد انسانی خود اصرار دارد؟!
پدر پیر می گوید: فرزندم محمدمهدی ثابت رستمی تا کی می خواهی به دروغ های رجوی گوش کنی؟ چهل و دو سال از بهترین سالهای عمرت را فنا کردی. برای کی و برای چی؟ حاصلش چه شد؟ فقط و فقط دروغ و وعده های پوچ. پسرم به خودت و زندگیت و خانواده ات فکر کن .
بقیه اعضای خانواده از جمله خواهران و برادرانش تلاش زیادی برای رهایی برادر شان نمودند و چندین بار به اشرف رفتند ولی متاسفانه با کارشکنی عوامل سازمان مجاهدین دیداری حاصل نشد.
و حال خطاب به رجوی می گوییم: تا کی می تواند در مقابل ایستادگی خانواده ها مقاومت کند ؟ چیزی که دل هر انسانی را به درد می آورد . مگر گناه این مادران و پدران پیر چیست ؟ چرا رجوی از ملاقات و شنیدن صدای این عزیزان ترس دارد ؟ چیزی که رجوی باید بداند استقامت و پایداری این خانواده هاست که بساط تشکیلات ضد انسانی آنها را در هم خواهد پیچید و این دور نیست .
