با سلام به دوستان گرامی که همیشه انجمن نجات آلبانی را حمایت می‌کنند بسیار از این دوستان عزیز تشکر فراوان دارم.
زندگی تکراری و شرایط خیلی بد در کمپ و فشارهایی روحی که وجود دارد و به دلیل نشست های تکراری گزینه‌های مختلفی وجود دارد از امکان ریزش دسته جمعی گرفته تا فرار و اعتراض جمعی.
این سازمان در بدترین وضعیت در آلبانی قرار گرفته است.
در تمام دوران حیات این سازمان همیشه اوضاع به این منوال بوده است که رجوی وقتی در بن بست سیاسی و استراتژیک گیر می افتاد یک خیمه شب بازی تحت عنوان مؤسسان وثبت نام مجدد راه می انداخت که ماحصل آن گرفتن تعهد نامه آن هم بعد از نشست های طولانی و زنجیره ای بود تا بعدا فرجی حاصل شود.
اما این بار دقیقا به خاطر کارت هویت است. رجوی مطلقا نمی خواهد افراد اسیرش هویت پیدا کنند و همواره حیاتش را در بی هویتی اعضا می داند که البته آن را تئوریزه هم کرده است؛ مثل “مجاهد بی نام و نشان” و غیره.
اما مگر می‌شود هویت انسان‌ها را از آنها سلب کرد؟ مگر می‌شود تا ابد انسان‌ها را بدون هویت نگه داشت؟ قطعا خیر ولی رجوی در کمال ناباوری در قرن بیست و یکم این کار را انجام دادهاست اما اینجا نه عراق است نه دادگاه سالن میله ای و نه شکنجه گاه های قلعه سوخته و قلعه صد و نه زندان دو ساله ها و نه زندان تقاطع خیابان ۴۰۰ در اشرف.
اینجا دیگر نه صدام حسین است و نه می شود که با جنایت و حذف فیزیکی نفرات صدای اعتراض و نارضایتی را بپوشانی. اینجا دنیای آزاد است و قانون دارد.
حالا دیگر افرادی که در درون این تشکیلات هستند متوجه شده اند که شرایط کاملاً عوض شده و دوران حیله گری و دروغ تمام شده و شرایط جدیدی در آلبانی به وجود آمده است. موضوعات زیادی عوض شده به خصوص بعد از
اینکه به پلیس آلبانی اجازه ندادند که وارد کمپ مانز شود. در این موضوع باید بگویم این یک سرفصل بود باید افراد از این فرصت استفاده کنند و به دنیای آزاد بیایند و خود را از زندان تشکیلات رجوی رها کنند.
درب انجمن نجات آلبانی به روی کسانی که از این سازمان مجاهدین بیرون می‌آیند باز است و از آنها استقبال می‌کند. رجوی در دوران ترامپ به نیروها می گفت آمریکا حکومت ایران را سرنگون می کند و ما باید برای آن دوران آماده باشیم. آن زمان من خودم آنجا بودم، نشست های زیادی سر این موضوع گذاشته شد. به همین خاطر نفرات در تشکیلات این فرقه سوال دارند که چه شد که خبری از سرنگونی نشد؟
رضا اسلامی
