رجوی در نشست هایی که در طی سالها در قرارگاه اشرف با اعضاء برگزار می کرد، بخشی را هم به افراد با سابقه ای اختصاص می داد که سابقه زندانی شدن را داشتند. رجوی آنان را در نشست های بزرگ که همه رده ها حضور داشتند فرا می خواند و به آنها می گفت: آنهایی که سر موضع بودند اعدام شدند اما شما که زندانی چندین ساله بودید، در زندان اعدام نشدید. در یک کلام رجوی این دسته از افراد را خائن خطاب می کرد و به صراحت می گفت شما تفاله های زندان هستید که حکومت شما را به ما ارزانی داد .
در نشست های سال 1374 تحت عنوان “حوض” و یا در سال 1380 در قرارگاه باقر زاده تحت عنوان نشست “طعمه”، رجوی افرادی که زندانی بودند و سپس آزاد شده و به قرارگاه اشرف آمده بودند را به عمد سوژه می کرد تا بتواند آن رده ای که به قول خودش آنان بابت زندانی شدن در ایران با خودشان داشتند را از بین ببرد و همواره آنان را بدهکار خودش کند. در واقع رجوی می خواست سابقه آنان را بی اعتبار کند.
رجوی احساس کرده بود زندانیان با سابقه سیاسی برای تشکیلاتش یک تهدید محسوب می شوند چرا که سابقه زندانی سیاسی برای آنان یک سرمایه محسوب می گردید. رجوی درکش این بود این سرمایه می تواند تشکیلات رجوی را در آینده به چالش بکشد و ناگفته نماند بعد از خلع سلاح توسط آمریکایی ها به تجربه ثابت شد تعدادی از همان زندانیانی که بیش از 8 سال و بیشتر سابقه زندانی سیاسی داشتند از سازمان جدا شده و سپس علیه رجوی دست به افشاگری زدند. باز خورد این افشاگری برای رجوی یک رسوایی بزرگی بود. از طرف دیگر این زندانیان در داخل تشکیلات از سوی اعضا یا بهتر است بگویم بدنه سازمان قابل احترام بودند لذا مناسبات فرقه ای رجوی این را نمی خواست. مریم رجوی می گفت همه عواطف و احساسات و وابستگی باید برای راس هرم باشد که خود رجوی است. همه تعریف و تمجید ها فقط و فقط برای رجوی است نه کسی دیگر! به همین دلیل رجوی با زندانیان رفتار خوبی نداشت همواره آنان را تحقیر می کرد و به آنها توهین می کرد. من شاهد بودم بارها رجوی تلاش کرد افراد زندانی را در تشکیلات ضایع کند و آنها را وادار می کرد بیایند اعتراف کنند که خائن هستند و خیانت کردند ، منطق رجوی این بود زندانی که آزاد گردیده یعنی سر موضع نبود و خیانت کرده است.
من با بعضی از زندانیان سیاسی سابق صحبت کردم آنها می گفتند کاری که رجوی با ما کرد و رفتاری که رجوی با ما داشت، در زندان با ما نشده بود . در داخل تشکیلات رجوی کاری کرده بود که در هر نشستی اگر صحبت از زندانیان دهه شصت می شد آنها باید بلند می شدند تحت آن جبر و فضایی که رجوی درست کرده بود حتی به صورت ظاهری به گناهان خود اعتراف می کردند. رجوی کاری کرده بود به لحاظ شخصیتی آنان را خرد کند و به لحاظ روحی و روانی هم تحت فشار بودند. رجوی فضایی درست کرده بود حتی در جمع آنان نمی توانستند سر بلند کنند. همواره احساس شرمندگی می کردند. در همین رابطه می توان به نمونه خودسوزی علیرضا طاهرلو زندانی سیاسی دهه شصت که از سر فشار بی حد و حصر تشکیلات در داخل قرارگاه اشرف جلوی درب اصلی، اشاره کرد .
محمد رضا گلی
