انجمن حمایت از مهاجرین و ایرانیان مقیم فرانسه (آریا)، هفتم آوریل 2008
همانطور که قبلا به اطلاع رسید،با ابتکار انجمن آریا و تعداد دیگری از انجمن های حقوق بشری اروپا کنفرانس خبری جدیدترین نیروهای جداشده از سازمان مجاهدین در پاریس برگزار شد که خلاصه گزارش آن به اطلاع هموطنان عزیز،رسانه ها و ارگان های حقوق بشری رسید.
در این کنفرانس خبری که اخبار آن از بی بی سی ،وایر نیوز،یاهو و سایر خبرگزاری های مهم جهان بزبان فارسی و انگلیسی برای اولین بار انتشار یافت،تعدادی از جدیدترین جدا شدگان از مجاهدین از سرگذشت تلخ و ظلم و ستم درون فرقه ای مجاهدین در عراق سخن گفتند.
انتظار میرفت که سازمان مجاهدین به مسائل مطرح شده در کنفرانس خبری ،و به دادخواهی افراد جدا شده از مجاهدین پاسخ گفته و حداقل بخشی از ظلم و ستم درون فرقه ای خود را بطور واقع بینانه مورد تجزیه و تحلیل قرار داده ،گذشته خود را نقد نموده و آینده جدیدی را برای خود و افراد در بند فرقه رقم بزند.
اما پیشاپیش دبیرخانه شورای ملی مقاومت از قول اعضاءو مسئول شورا در اطلاعیه ای که به تاریخ 30 مارس 2008 (یعنی 6 روز قبل از برگزاری کنفرانس خبری) در سایت همبستگی ملی (سایت رسمی و وابسته شورای ملی مقاومت و مجاهدین) انتشار یافت،مجموعه ای از اطلاعات غلط را روی رسانه های خود قرار داد که موجب سرافکندگی بیشر شورایی ها و سازمان مجاهدین شد.
در این کنفرانس خبری ،جمشید چارلنگ عضو با سابقه مجاهدین که 27 سال از زندگی اش در ارتباط و با مجاهدین سپری شده بود از درد و رنج های درون فرقه سخن گفت.از شکنجه ها،قتل ها و اینکه چگونه مجاهدین مانع شده اند بیش از 20 سال همسر و تنها فرزند اش را ملاقات کند!
نسرین ابراهیمی 26 ساله که 10 سال از زندگی اش را درون مجاهدین و در قرارگاه اشرف گذرانده از شدت بدرفتاری مجاهدین با زنان سخن گفت.او برای احقاق حقوق زنان به مجاهدین پیوست و با حقوق ضایع شده با یک خودرو نظامی از مجاهدین فرار کرد!
او برای اولین بار از قتل مرجان اکبری بوسیله قرص سیانور در سال 1385 در قرارگاه اشرف پرده برداشته و گفت تنها خواسته مرجان اکبری ازدواج با یک مرد و زندگی در شرایط عادی یک جامعه آزاد بود.
سایر اعضای جدا شده از مجاهدین نیز هر یک دفتر تلخی از اسارت در مجاهدین را برای حضار در جلسه بازخوانی کردند چیزی که بیش از پیش به حیرت ناظران در جلسه افزود و چهره تروریستی و سکت سازمان مجاهدین را افشاء نمود.
براستی آیا وقت آن نرسیده است که مجاهدین از یک فاجعه انسانی جلوگیری کنند؟
آیا وقت آن نرسیده است که افراد در بند خود را رها نموده ، گذشته خود را نقد کرده و در مسیر جدیدی قدم بگذارند؟
پاسخ سازمان مجاهدین و رهبری آن به این همه جنایت درون فرقه ای چیست؟و چرا با انعکاس اخبار این کنفرانس خبری سکوت اختیار کرده اند؟
آیا این سکوت ،یک سکوت شرم آگین است یا تایید درد و رنج و شکنجه افراد در بند خود؟کدامیک!؟
7 آوریل 2008 – پاریس
انجمن حمایت از مهاجرین و ایرانیان مقیم فرانسه (آریا)