با سلام و آرزوی موفقیت برای شما
پیرو اعلام میزگرد مطبوعاتی و رادیو تلویزیونی در تاریخ 12 آوریل 2008 با حضور آخرین نفرات جداشده از سازمان مجاهدین خلق نکاتی در همین خصوص جهت ارتقاء سطح کمی و کیفی این اقدام پیشنهاد می شود. امید است با لحاظ اهتمام شما و سایر اعضای جداشده سازمان در جهت تعمیق فضا و شرایط گفتمان آزاد با حضور تمام گروه های مخالف، منتقد، هوادار و حتی اعضای سازمان این امر بتواند به نتایج درخور و مفید منتهی شود. چنانچه مستحضر هستید اساسا در منطق مجاهدین مناظره، گفتگو، مصاحبه در شکل عرفی و رایج مطبوعاتی، میزگرد مطبوعاتی و رسانه ای از هر نوع و… و النهایه هر گونه اتفاقی که به تعامل و ایجاد فضای دمکراتیک و گفتمان و نقد عالمانه منجر شود، محلی از اعراب ندارد و مجاهدین به جد از این گونه اتفاقات فراری و منزجر هستند. این بی اعتنایی و عناد آشکار را اعضای جداشده از مجاهدین بهتر فهم و درک می کنند و نتیجتا بر دلایل و انگیزه های این رویه اشراف بیشتری دارند. مجاهدین علیرغم داشتن همه گونه امکانات رسانه ای، و داعیه دمکراتیک و جامعه باز اما به هیچ روی تن به ملزومات این ابزارها و ادعاها نمی دهند. به همین دلیل هم تا کنون حتی یک نمونه گفتگو یا مصاحبه مطبوعاتی معمول با رهبران مجاهدین اتفاق نیفتاده است. این در شرایطی است که گرایش به گفتگو و اعلام مواضع و دفاع در مواجهه با انتقادات منتقدین از سوی هر آلترناتیوی در زمره وظایف اولیه محسوب می شود. اما مجاهدین در مواجهه با رسانه های آزاد با تقسیم بندی دو قطبی آنها به خودی و غیر خودی مجال هر گونه تعامل با مخالفین و منتقدین و بعضا طرفداران خود را مسدود کرده اند. با درک این ضرورت و از سر ناگزیری اخیرا مجاهدین به تاسی و الگوبرداری ناشیانه ای از نوع سیمنارهای سیاسی در اشرف مبادرت نموده اند که در نوع خود جالب و دیدنی است. فی المثل با طرح موضوعی اعضای سازمان از زوایای مختلف درباره آن صحبت می کنند و به تناوب از حاضرین خواسته می شود درباره موضوع و محتوای سخنرانی ها سوالات و ابهامات خود را مطرح کنند. آنچه به عنوان سوال و جواب در این نشست ها مطرح می شود در واقع تکمله همان سخنرانی ها بدون کوچکترین اختلاف نظر و زاویه است. نمونه دیگر برنامه های موسوم به ارتباط مستقیم است که گاها میهمان برنامه در مواجهه با سوالات غیر کلیشه ای بینندگان چاره ای جز برچسب زدن به سوال کننده و یا مسکوت گذاشتن سوالات ندارد. به نظر می رسد در چنین شرایطی بیشترین وظیفه ما ایجاد شرایط و موقعیت هایی است که مجاهدین را ناگزیر به تن دادن به گفتمان و دیالوگ و مواجه کردن با انبوه سوالاتی می کند که تا کنون هیچ مرجع و مسئولی از سازمان حاضر به پاسخگویی آنها نشده است. متاسفانه بیشتر اعضای جداشده سازمان نیز رویه ای کم و بیش مطابق با خواست مجاهدین را دنبال می نمایند. آنها نیز به نوعی و بر اساس یک ضرب المثل ایرانی تنها به قاضی می روند و قاعدتا راضی بر می گردند. اما در این میان متاسفانه کمتر شاهد اقدام و یا اقداماتی در جهت تعامل و ایجاد فضای گفتمان دو طرفه با مجاهدین هستیم. اعضای جداشده از یک سو یک جانبه اتهاماتی را بر علیه مجاهدین مطرح می کنند و مجاهدین نیز لاینقطع این اظهارات را از پیش طراحی شده و دروغ تلقی می کنند. مجاهدین اگر چه به واکنش های کلیشه ای در طی سال های اخیر عادت کرده اند، اما متاسفانه هیچگاه حاضر نشده اند بطور موردی و موضوعی نقطه نظرات خود را درباره اتهامات وارده مطرح نمایند. به نظر می رسد تا زمانی که جداشدگان به طور یک جانبه و بدون دعوت رسمی و مشخص با مکان و زمان و… از مجاهدین به اظهارات خود ادامه بدهند و چیزی تغییر نخواهد کرد. ظاهرا این رویه بیش از هر کس و هر چیز مطلوب خود مجاهدین است و جداشدگان خواسته یا ناخواسته به این دام و ورطه افتاده اند. این سنت بالاخره باید در جایی شکسته و برای این معضل راهکاری اتخاذ شود. اعلام میز گرد مطبوعاتی و رادیو و تلویزیونی شما با آخرین نفرات جداشده از مجاهدین در 12 آوریل فرصت مغتنمی است تا این اتفاق صورت واقع بخود بگیرد. در این راستا پیشنهاد می کنیم ضمن دعوت رسمی از سازمان مجاهدین برای شرکت در این میزگرد مطبوعاتی برای یک بار هم شده به دور از هر گونه ملاحظه و محذورات فرصت یک فضای دوطرفه و گفتمان و مجال دفاع از مجاهدین را فراهم آورید. برای نگارنده محرز است که مجاهدین از چنین امکانی استفاده نخواهند کرد، و به احتمال زیاد از دادن هر گونه پاسخ هم امتناع خواهند کرد. اما به هر حال با وجود شرایط کاملا آزادانه و دمکراتیک و در عین حال تامینی که برای این گونه نشست ها در غرب و مشخصا فرانسه وجود دارد، عاقلانه ترین کار این است که مجاهدین ضمن پذیرش و شرکت در این نشست برای یک بار هم شده در مقام دفاع مستدل و مستند از خود برآیند. مجاهدین همواره بر این ادعا پافشاری می کنند که در داخل ایران فرصت دفاع و طرح اهداف و برنامه ها و دفاع به مجاهدین داده نمی شود و دلیل آن را هم فضای ضددمکراتیک و حاکمیت سانسور تلقی می کنند. اما به نظر نمی رسد مجاهدین بتوانند چنین بهانه هایی را مستسمک عدم حضور خود در این نشست ها عنوان کنند. علی الیحال پیشنهاد ما به شما و برای نشست 12 آوریل ارسال دعوت نامه رسمی برای مجاهدین جهت حضور در این جلسه و در مقام پاسخ گویی به مسائل مطروحه و یا حتی در مقام دفاع همه جانبه از کلیه اتهامات وارده توسط اعضای جداشده به مجاهدین است. با آرزوی موفقیت و بردباری برای طرفین مناظره جهت روشن شدن حقیقت و آرزوی سعه صدر برای پذیرش حقیقت و تمکین و تواضع در مقابل آن.
نامه ای از بهار ایرانی، مجاهدین دبلیو اس، هفتم آوریل 2008
