در آخرین روزهای زمستان 1403 اعضای انجمن نجات مازندران با ناصر صدیقی برادر عباس و محسن صدیقی از افراد گرفتار در فرقه مجاهدین خلق که در حال حاضر در کمپ مانز در آلبانی به سر می برند، در محل کار وی در شهر امیرکلا دیدار کردند.
ناصر صدیقی که بسیار خوشرو بود، به گرمی از اعضای انجمن نجات استقبال نمود. این برادر که همچون دیگر اعضای خانواده های نفرات گرفتار در فرقه مجاهدین چند دهه است بدلیل اینکه رهبران فرقه به اعضا اجازه ملاقات و تماس با خانواده های شان را نمیدهند، نتوانسته با برادرانش دیدار و تماسی داشته باشد، اولین سوالش این بود که آیا از برادرانش خبری دارید یا نه؟ در ادامه وقتی اعضای انجمن نجات از مناسبات فرقه و ظلم و ستمی که رجوی ها در حق اعضای فرقه می کنند، برای او توضیح دادند، ایشان در حالی که تعجب و غم و اندوه از چهره اش نمایان بود، با صدای بلند، الله الله می گفت. اعضای انجمن نجات به او گفتند یکی از دلایلی که بیانگر عملکرد وحشیانه رجوی ها و ایجاد محدودیت شدید برای اعضای فرقه می باشد این است که با خانواده های شان تماس و ارتباط ندارند زیرا به آنها اجازه این کار داده نمی شود و این چیزی نیست که ما بخواهیم به شما بگوییم زیرا شما خوب می دانید که در چند دهه گذشته برادران تان با شما و دیگر اعضای خانواده تماسی نداشتند، طوری که نگران هستید که آیا زنده هستند یا نه؟
ناصر صدیقی سپس به درد و دل با اعضای انجمن نجات پرداخت. در ادامه اخبار مرتبط با جداشدگان و فرقه در آلبانی و فعالیتهای انجمن نجات آلبانی برای ایشان شرح داده شد و تاکید گردید که هدف اصلی این انجمن فراهم نمودن شرایط برای انجام ملاقات خانواده ها با فرزندان شان می باشد. ناصر صدیقی ضمن ابراز خرسندی از این اقدامات، آرزو نمود که برادرانش هرچه زودتر رها شوند.
تنظیم: ایرج صالحی
