با سلام خدمت دوستان
مطلبی از یک نشریه فرانسوی دیدم که واقعاً تحسین‌برانگیز بود، زیرا به طرز ماهرانه‌ای به هدف زده بود. این مطلب مرا به یاد دوران تاریک حضور سازمان در عراق انداخت.
دورانی که ریاکاری، دروغگویی، درندگی و وحشی‌گری رجوی و باند فاسد او در عراق به وضوح بر همه مردم ما نمایان شد.
در آن زمان، سازمان مجاهدین خلق تبدیل به یک شاخه فارسی‌زبان از حزب بعث و ارتش خصوصی صدام شده بود، و اعضای این سازمان در شرایطی سخت و طاقت‌فرسا مجبور بودند در بیابان‌های سوزان عراق تانک‌ها و توپ‌ها را گریسکاری کنند بلکه به توهمات رجوی جامه عمل بپوشانند .
این کارها در شرایطی صورت می‌گرفت که رجوی و مریم قجر عضدانلو در آسایش کامل و رفاه بی‌حد زندگی می‌کردند، به دور از هرگونه مسئولیت یا مشارکت در مشکلات روزمره نیروهای خود در عیش و نوش بودند.
این کاریکاتور را یکی از دوستان عزیزم برایم فرستاد و تصمیم گرفتم که آن را با شما به اشتراک بگذارم.
اشتراک با کسانی که توانستند با استفاده از عقل و وجدان خود از این زندان تشکیلاتی رهایی یابند و به انسانیت خود بازگردند.
آنها دنیای آزاد و مستقل را بدون وجود رجوی و باند فاسد او انتخاب کردند و به جای زندگی در دنیای خیالی که رجوی برای شان ساخته بود، به آزادی و حقیقت پیوستند.
این تصویر و این مطلب باید به عنوان یک یادآوری برای همه ما باشد که هیچ گاه نباید در برابر ظلم، دروغ و فریب تسلیم شویم.
کسانی که توانستند از چنگال این گروه‌های فریبکار رهایی یابند، نشان‌دهنده قدرت عقل و وجدان انسانی هستند که هیچ چیز نمی‌تواند آن را خاموش کند. ما باید به آن ها افتخار کنیم و این داستان ها را برای آگاهی دیگر هم میهنان نیز به اشتراک بگذاریم.
