سران سازمان مجاهدین خلق در طول سال های سیاهی که در عراق بودند، هیچگاه و در هیچ موقعیتی از کشتار عناصر مخالف خود دریغ نکردند و با اهداف و برنامه ریزی خاص توانستند بسیاری از آدم هایی که با قوانین قرون وسطایی سرکرده خائن این گروه تروریستی مخالفت داشتند را به راحتی از بین ببرند که کشتار 19 فروردین در قلعه الموت اشرف واقع در عراق در سال 1390 از جمله آنها بود که 32 نفر انسان در این درگیری ساختگی جان خود را از دست دادند.
سران خائن سازمان مجاهدین خلق که از چند روز قبل در محاصره ارتش تا دندان مسلح عراق قرار گرفته بودند و به خوبی میدانستند و نیروهای عراقی به آنها هشدار داده بودند که نیروهای آنها به خیابان صد خواهند آمد، سران این فرقه برای از بین بردن اعضای ناراضی خود گام برداشته و مهندسی کشتار آنها را برنامه ریزی نمودند و دقیقا افرادی مانند علی قزل قارش را که با فرمانده خود زد و خورد کرده و به یگان دورتری تبعید شده بود را شب قبل از حادثه به یگان خودش آورده و استقبال گرمی نمودند و به آنها گفتند که ارتش عراق در صدد یورش به خاک اشرف میباشد و اطلاعات ما خبر داده که آنها به هیچ وجه شلیک نخواهند کرد و فقط برای ایجاد رعب و وحشت می آیند. اما علی قزل قارش می گوید که چشمتان روز بد نبیند که من در ابتدای خط جنگ بودم که ارتش عراق با وجود هشدارهای زیادی که داده بود و گفته بود ما با شما کاری نداریم ، یکباره تیراندازی را شروع کرد که حتی تیری از کنار گوش من رد شد و به نفر کناری من اصابت کرد که او را به زمین انداخت. من بشدت آشفته و پریشان شدم و با تمام وجودم به عقب فرار کردم که فرماندهان جلوی ما ایستادند و گفتند چرا بر روی خون شهدای خودتان پا میگذارید و این در حالی بود که خود آنها در عقب این درگیری و جایی که امنیت کامل داشتند مخفی شده بودند و تنها ما را گوشت قربانی کرده و جلوی تیر و تفنگ انداخته بودند.
صحبت های علی قزل قارش که اکنون بعد از جدا شدن از سازمان آدم ربای رجوی، برای خود زندگی خوبی تشکیل داده و ازدواج نموده است، تنها یک نمونه از جنایت هایی بود که سران فرقه رجوی بر سر افراد معترض در داخل فرقه رجوی در میاورند و خدا میداند چند نفر دیگر همانند قربان ترابی ها و امثال او قربانی هوا و هوس سرکرده خونخوار این گروه تروریستی شده اند.
محمد آتابای
