در سالگرد کشته شدن 36 تن از اعضای مجاهدین خلق در کمپ اشرف عراق، در سال 1390، اعضای انجمن نجات آلبانی به گفتگو نشستند. این گفتگو به میزبانی حمید آتابای و با حضور حسن شهباز و موسی جابری، سه تن از اعضای پیشین تشکیلات مجاهدین خلق و فعالان انجمن نجات آلبانی برگزار شد.
در نشست انجمن نجات آلبانی سوال مورد بحث این بود که آیا کشتار اعضای مجاهدین خلق در نوزدهم فرودین 90 قابل پیشگیری و قابل پیش بینی بود یا خیر؟
حسن شهباز در پاسخ به این سوال شرح داد که مسعود رجوی در نشست‌های پیش از این کشتار به وضوح برای اعضای توضیح داد که دولت عراق از طریق سازمان ملل و دولت آمریکا به اطلاع سران مجاهدین خلق رسانده است که خواستار بازپس گیری زمین های شمال کمپ اشرف است که در زمان صدام حسین به زور از آنها گرفته شده بوده است.
شهباز به خاطر می‌آورد که رجوی در نشست اعضا را برای مقاومت در برابر ورود نیروهای عراقی به کمپ اشرف تهییج و تشویق کرد. او محل دقیق استقرار ماشین‌های هاموی ارتش عراق را برای اعضا مشخص کرد و شرایط جنگی را در ذهن آنها ایجاد کرد.
به گفته شهباز رجوی حتی ادعا کرد که گلوله های سربازان عراقی مشقی است، در حالی که پس از 4 روز مقاومت با دستان خالی سرانجام نیروهای عراقی شروع به پیش‌روی کردند و 36 نفر از اعضای اشرف با گلوله مستقیم آنها کشته شدند.
موسی جابری نیز از صحنه‌های دلخراش آن روز که در ذهنش مانده است صحبت می‌کند و بر این باور است که رجوی می‌توانست یه سادگی از این کشتار اجتناب کند اما نکرد چون هدفش ارتزاق از خون اعضا بود. او به خاطر می آورد که سربازان عراقی را در حال پر کردن خشاب تفنگ‌هایشان با گلوله های واقعی دید و به مسئولش گفت اما او اهمیتی نداد و ساعتی بعد که پایش آسیب دیده بود در درمانگاه با اجساد کشته شدگان حادثه روبرو شد.
آتابای در پایان پرسش مهمی مطرح می‌کند: چرا در میان کشته شدگان 19 فروردین هیچ مسئول و فرمانده رده بالایی از جمله مژگان پارسایی یا زهره اخیانی نبودند؟