مساله اردن و مجاهدین

اعدام صدام واکنش های متفاوتی را درمیان مردم جهان به دنبال داشت. مردم کشورمان به همراه ملت عراق از این که عدالت درمورد یکی از خون خوارترین دیکتاتورهای تاریخ به اجرا درآمد احساس خرسندی زیادی داشتند. مردم کویت نیز که سابقه تلخ اشغال کشورشان توسط صدام را در یاد داشتند نتوانستند خوشحالی خود را پنهان کنند و از این بابت شادمان شدند. باند جنایتکار مجاهدین نیز در این خصوص از آنجا که می دانست دوره ارباب قدیم گذشته و باید برای مزدوری ارباب جدید – آمریکا – خود را آماده کند، در این مورد موضعی انفعالی به خود گرفت. در زمان اعلام این خبر از تلویزیون فرقه رجوی، گویندگان خبر بدون کوچکترین تفسیر جهت داری تنها به اعلام خبر اعدام صدام بسنده کردند. در این میان اردن نیز به عنوان کشوری که پیوندهای دیرینه ای با صدام داشت نتوانست ناراحتی برخی از سران خود را از اعدام صدام پنهان کند. آنها حتی درکشورشان برای صدام مراسم ختم و بزرگداشت! نیز برگزار کردند و همانند همپیمانان صدام، حق مطلب را حتی بعد از مرگ او نیز به جا آوردند. بعد از مرگ صدام این پیوند میان برخی سران اردن و بقایای حزب بعث همچنان ادامه یافت و کشور اردن پایگاهی برای سازماندهی حزب بعث و ورشکستگان سیاسی دوران بعد از دیکتاتور معدوم گردید. در طول سال ها، پیوند میان برخی از سران اردن و صدام، به پیوندی تاریخی تبدیل شده بود. در زمان آغاز جنگ تحمیلی، حسین شاه اردن با شلیک اولین گلوله توپ به سوی ایران، از همان آغاز جنگ، خود رابه عنوان یک متحد استراتژیک و مطمئن صدام معرفی نمود. در دوران تحریم های رژیم صدام نیز بسیاری از مقامات اردن باحمایت گسترده از صدام و تلاش برای رفع تحریم های این رژیم، وفاداری خود رابه صدام بیش از پیش نشان دادند. در این میان باند رجوی نیز به عنوان یکی از همپیمانان دیروز و امروز حزب بعث تمام تلاش خود را برای خدمت گذاری به این حزب ورشکسته نشان داد، به گونه ای که تمام خطوط قرمز و مطلوب های این حزب را خطوط قرمز و مطلوب های خود دانست و برای رضایت مندی بعثیون تلاش زیادی را در دستور کار خود قرار داد. مجاهدین نیز بر اساس تئوری قدیمی"دشمن ِ دشمن ِ من، دوست ِ من است" و "دوست ِ دوست ِ من، دوست ِ من نیز می باشد" واینکه پیوند میان حزب بعث – به عنوان دوستی دیرینه – با برخی سران و مقامات اردنی وجود داشت می توانست انگیزه مضاعفی برای مجاهدین باشد تا به تحکیم پیوندهای خود و اردنی ها بپردازند.

مجاهدین در اخبار خود بارها از نزدیکی رجال سیاسی اردن با خود سخن گفتند و آن را مایه مباهات دانستند. تلاش های آنها برای نزدیکی به شخصیت های سیاسی اردنی و بیان مواضع ضد ایرانی خود از زبان معدودی از مقامات سیاسی اردنی از دیگر مواردی بود که مجاهدین در پروژه سیاه نمایی برای ایران دنبال می کردند. اخیرا نیز آنهااعلام کردند در جلسه ای که درپاریس داشتند 33 نفر از رجال سیاسی اردن نیز شرکت کرده اند، مساله ای که مجاهدین در تلاش بودند از آن به عنوان همراهی مقامات و مردم اردن با خود نام ببرند و بر آمار خود ساخته طرفداران بین المللی خود و مخالفان بین الملی ایران و مردم ایران بیفزایند. اما رد ارتباط و تایید نکردن مجاهدین از جانب رییس پارلمان و وزارت امور خارجه اردن باعث شد تا مجاهدین کمی بیش از گذشته حساب کار دستشان بیاید. آنها بر این گمان بودند که اگر 12 نفر از نمایندگان اردن – و نه 33 نفر – بدون هماهنگی به محل جلسه مجاهدین درپاریس وارد شوند، می توان این ورود رابه حساب موضع تمام مقامات اردنی گذاشت. در این رابطه وزارت امور خارجه اردن نیز با احضار کاردار سفارت ایران در اردن، حضور نداشتن هیچ مقام رسمی اردنی را در کنفرانس مجاهدین مورد تاکید قرار داد. این وزارت خانه طی بیانیه ای اعلام کرد:" حضور 12 نماینده مجلس و سیاست مدار اردنی در کنفرانس سازمان مجاهدین خلق هیچ ارتباطی با دولت این کشور ندارد" و عنوان شد:" اصول سیاست خارجی اردن بر پایه دخالت نکردن در امور داخلی کشورهای دیگر است و تاریخ نیز گواه این مطلب است".این اطلاعیه البته یک روز پس از احضار احمد جلال سفیر اردن در تهران به وزارت امور خارجه ایران صادر شده بود.

واقعیات موجود نشان می دهد علی رغم اینکه برخی از مقامات اردنی بر اساس شیوه و منش نزدیکی به اسرائیل و آمریکا، مخالفت هایی را در برابر ایران ابراز می دارند و دراین راستا جسته و گریخته برخی حمایت ها نیز از باند رجوی در اردن انجام می شود اما جایی که قرار باشد موضع رسمی دولت، پارلمان و مردم اردن درمورد ایران و مجاهدین اعلام شود هیچ کدام از آنها به خود اجازه نمی دهند گروهی مزدور و جنایت کار را قبول کنند و در عوض خشم 70 میلیون ایرانی را درمقابل عمل خود داشته باشند و رابطه باقوی ترین و مهم ترین کشور خاورمیانه – ایران – را نیز از دست بدهند. از این رهگذر همانگونه که گفته شد شاید اندکی از رجال سیاسی اردن بر طبق سنت گذشته عناد خود با ایران و تلاش برای نزدیکی بیشتر با اسرائیل تلاش کنند اما همین افراد در هنگام بیان رسمی، همانند دولت اردن، مجاهدین را گروهی مزدور و تروریست می دانند و حاضر به تایید آنها نمی باشند.

پدرام امینی، کانون هابیلیان، مشهد، دهم ژوئیه 2008