دولت جدید ایتالیا که از قبل با مشکلات عدیده قضایی روبرو بود و فسادمالی؛ پیکره و ساختار سیاسی و اقتصادی آنرا پوشانده بود و نهایتا هم به شکست آن در انتخابات انجامید این بار اما راه چاره را در نزدیک شدن هرچه بیشتر به امریکا جستجو میکند و چه علامتی بهتر از این که از عوامل اجرایی که آمریکا قصد دارد در آینده بطور احتمالی از آن در قبال ایران استفاده کند و به امتیازهای مخصوص به خود برسد؛ توسط عناصر دست چندم سیاسی خود برای دعوت از مریم رجوی اقدام کند.
این مسئله از یک طرف بیانگر پوچ بودن دعوی کشورهای اروپایی در مبارزه با تروریسم است و از طرف دیگر نیز بیانگر این است که محتاجان کمک امریکایی صرف نظر از هر ملیتی حول کمک های بی بدیل آمریکا می توانند شرکای خوبی باشند و با هم طرح دوستی بریزند با هم عکس بیاندازند و مذاکره کنند.
خانم مریم رجوی نیز در ادامه سفرهای بی پایان خود به کشورهای اروپایی که در آن از بذل هرنوع کمک های اطلاعاتی که از جاسوسی اعضاء کهنه کار خود علیه مردم ایران بدست آورده است برای جلب حمایت های بیشتر دریغ نمی کند تا بلکه بتواند از انزوای چند ساله خارج شود و چند صباحی بیشتر به جنایت و خیانت ادامه دهد.
اما معلوم نیست که کشوری مثل ایتالیا که خود با مشکلات زیادی به لحاظ اقتصادی و اجتماعی روبرو است و دولتی که حتی در حل ساده ترین و ابتدایی ترین مشکلات شهری نظیر جمع آوری زباله های شهری عاجز است و اثبات کرده است که از اندیشه های کار ساز و پیشبرنده در این کابینه خبری نیست چگونه می تواند مشکلات بزرگتر از قد و اندازه خود را حل کند.
همچنین این تقارن حضور یکی از الگوهای تروریسم بین المللی در سرزمین مادری مافیا و پدرخوانده ها خود نیز قابل تأمل و تفکر است و از قضا چه خوب توانسته اند همدیگر را پیدا کنند و در واقع این از مشترکات زیاد بین این دو پدیده حکایت میکند. بنابراین دستاورد چنین سفری و چنین پبوندی چه می تواند باشد جز تروریسم بیشتر و گسترده تر.
انجمن نجات شیراز
توسل به مافیا
