آقای مظفر کشاورزی مدت بیست سال است به اسارت دارودسته رجوی در آمده است و هم اینک بنا به شهادت تعداد ی از جدا شدگان فرقه رجوی که به کشور بازگشته اند در قرارگاه اشرف بسر میبرد. آقایان قادر رحمانی، صمد اسکندری، منصور تنهایی، علی امانی و سیامک حاتمی از افراد با سابقه فرقه مجاهدین و ارتش آزادیبخش ملی که پس از جدایی از دارودسته رجوی به کشور بازگشته اند. بر استقرار مظفر کشاورزی در قرارگاه اشرف تاکید و اصرار دارند و معتقدند مظفر به شدت تحت فشار مسئولین قرارگاه اشرف قرار دارد و نسبت به فرقه رجوی متناقض است. آنان بر این باورند مظفر کشاورزی در صورت وجود کوچکترین روزنه یا امکان به آغوش خانواده اش در ایران باز خواهد گشت. بر این اساس خانواده ایشان بارها به مظفر نامه نوشته که در سایت انجمن نجات درج شده است. آنان بدین طریق از سردمداران فرقه خواسته اند با توجه به سالها بی خبری از سرنوشت و وضعیت فرزند دلبندشان اجازه دهند تا مظفر با آنها تماس تلفنی بگیرد و یا ترتیب ملاقات حضوری با وی را به اعضای خانواده و به خصوص پدر و مادر چشم انتظارش بدهند تا شاید دردهای دیرین و عمیق جدایی از فرزند کمی تسکین یابد. متاسفانه رهبران بیرحم و بی احساس فرقه تروریستی مجاهدین نسبت به خواسته ی مشروع و به حق اعضای خانواده و پدر و مادر چشم انتظار و دل نگران اهمیتی نداده و سکوت پیشه کرده اند. ناگزیر اعضای خانواده آقای مظفر کشاورزی با رجوع به انجمن نجات و مراجع ذیربط بین المللی از جمله کمیته بین المللی صلیب سرخ و نهادهای حقوق بشری تقاضای کمک و یاری نمودند. طی سه سال اقدامات معمول و متعارف و انعکاس مکرر تقاضای خانواده محترم کشاورزی به سردمداران فاشیست مجاهدین متاسفانه به هیچ واکنشی از سوی آنان منجر نشد. در حقیقت عواطف سرشار و دل نگرانی اعضای خانواده محترم کشاورزی از سوی رهبران گزافه گوی مجاهدین نادیده گرفته می شود. خانم اصلی کشاورزی خواهر محترم مظفر اخیرا نامه ای به برادر عزیزش نوشته و در آن به افشای ماهیت پلید رهبری فرقه رجوی اشاره کرده و نکاتی قابل تامل را طرح کرده است. نادیده انگاشتن عمیق ترین احساسات خانوادگی دلیل مشخص اعتراض خانم کشاورزی به فرقه مجاهدین است چرا که در نگرش ها و عملکردهای تشکیلاتی " فردیت و عواطف خانوادگی " امری بیهوده انگاشته می گردد و به آزادی انسانها بهایی داده نمی شود.
آرش رضایی
مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی
برادر عزیزم مظفر جان
امیدوارم که در سایه ی ایزد منان شاد و سرحال باشی. مظفر جان مدت بیست سال است که به اسارت درآمدی و اما تا کنون خبری از تو نداشتیم. بعدها وقتی افراد جدا شده ی سازمان مجاهدین به ایران بازگشتند مطلع شدیم که تو در اسارت رهبران تروریست مجاهدین بسر می بری و با کمال تاسف آنها نگذاشتند تا حال که این نامه را به شما می نویسم با ما در تماس باشی و دلهای نگران و منتظر ما را شاد و خوشحال کنی.
برادر عزیزتر از جانم مظفرجان
ما می دانیم تو مثل خیلی از افراد مستقر در قرارگاه اشرف تحت فشار رهبران نادان و بی رحم مجاهدین هستی و اگر کوچکترین فرصت و روزنه ای به دست بیاری به آغوش گرم خانواده و میهن عزیزمان ایران باز خواهی گشت. ما می دانیم کوردلانی که به دروغ بر خود نام مجاهدین گذاشته اند، افراد بیرحم و ستمگری بیش نیستند و به عواطف خانواده های افراد حاضر در قرارگاه اشرف هیچگونه ارزشی قائل نیستند. برادر جانم، مطمئن باش با همه وجودمان در راه رهایی و آزادی تو از چنگ کوردلان تروریست رجوی خواهیم کوشید و ایمان داریم که تو روزی همچون تعداد زیادی از جداشدگان از اسارت رهبران تروریست مجاهدین نجات خواهی یافت.
اگر این نامه به دستت برسد از تو می خواهیم تا با شجاعت و شهامت به مسیر بازگشت به خانه فکر کنی.
قربانت
خواهرت اصلی کشاورزی
رونوشت:
1- دیده بان حقوق بشر دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس
2- عفو بین الملل – دفتر واشنگتن – نیویورک – لندن – پاریس
3- کمیته بین المللی صلیب سرخ
4- دفتر انجمن نجات آذربایجان غربی
