از: فرامرزحسن پور (گیلان – لشت نشاء)
به: فرهاد حسن پور
بنام خدا
خدمت شما برادرگرامی سلامی سرشارازعشق می فرستم. این سلام با سلام قبلی یک تفاوت ویژه دارد چرا که باراول توبیشتردرتوهمات من بودی واقعا نمی د انستم زنده هستی یانه گفتم تیری درتاریکی پرتاب می کنم شایدبه هدف بنشیندکه نشست. اما اینبارتودیگردرخیال ووهم من نیستی بلکه هستی سرپاوجاوید.
چونکه تورا درهنگام پاسخگویی به نامه ام به عوامل ازطریق سایت دیده ام. جدا که روحیه ورزشکاری کماکان ازظاهرت پیداست. گفتی جبراست کارمن. بعرض میرسانم کاری که من کردم کسی مرا اجبارنکرد. به خدا قسم، به روح برادرم مراد قسم میخورم که هیچ جبری درکارنیست اصلا به کسی ارتباط ندارد.
سالهاست که به دنبالت میگردم به هردری زدم تا سرنخی ازشما بیابم که نهایتا ازطریق صلیب سرخ موفق به این امرشدم. الان خیلی خوشحالم که توانستم بعداز25 سال روی زیبای شما را هرچندکوتاه ببینم. حال وقت آن رسیده که ترتیبی اتخاذ گرددتا به این مشکلات وبدبختیها خاتمه دهی. تمام اطلاعاتی را که به شما میدهند کذب محض است. شما به دلیل ارتباط نداشتن با دنیای خارج ازخودتان ازخیلی مسایل روزدنیا بی اطلاع هستید. اینکه شما درایران کسی را ندارید، میکشند وبه اسارت می برند وغیره، اینها همه دروغهایی هستند که به شما تحویل میدهند افرادی زیادی ازشما به ایران برگشتند وراحت دارند زندگی میکنند که من لا اقل با 20 نفرازآنها صحبت کردم. شمارا به خدا بس کنید این افکاررا کناربگذارید قصه های دروغین سازمان را باورنکنید.
خانواده نیزحقی داردانها منتظرشما هستند. من برای کمک به شما ازهیچ کوششی دریغ نمی کنم امیدوارم هرچه زودتربتوانم راه حل مناسبی ازطریق صلیب سرخ جهانی برای بازگرداندن شما بیابم.
به امید دیدار- میبوسمت – منتظرباش
فرامرز
