مسلما در طی چند سال اخیر به کرات از جانب فرقه رجوی شنیده ایم و شنیده اید که چرا جنگ؟ و چرا سازش؟ بلکه «راه حل سوم» و بعد بلافاصله این راه حل ترجمه می شود به «راه حل دموکراتیک» برای تغییر رژیم حاکم بر ایران توسط خود مردم و البته با راهبری «مجاهدین خلق»، و بعنوان الزام رسیدن به این چنین هدفی در قدم نخست تمام محدودیت های بین المللی اعمال شده بر فرقه رجوی بایستی برداشته شود نظیر خارج نمودن آنها از لیست تروریستی اتحادیه اروپا و وزارت خارجه آمریکا و همچنین آزاد کردن دارایی ها و اموال توقیف شده و از همه مهمتر ضروری تر از کنترل خارج نمودن کمپ اشرف به مثابه اصلی ترین و مهمترین پایکاه استراتژیک این فرقه است.
بگذریم که این محدودیت ها عملا روی کاغذ است و در صحنه عمل این فرقه کماکان دفاتر خود را دارد و آزادانه فعالیت می کند.
تناقض!
بایستی این سئوال را از فرقه نمود که در اروپا و آمریکا و بعد در منطقه شما این تناقض را چگونه می پوشانید. بالاخره تغییر دموکراتیک را می پسندید یا تغییر خشونت آمیز؟ یعنی نیروی شما در درجه اول و اذهان منطقه ای و بین المللی در درجه بعد، بدنبال کدام باشند؟
بدلیل اینکه الزمات و ابزار آن دو با هم متفاوت است. برای تغییر دموکراتیک نیاز به هرچه وجود داشته باشد یقیناً نیاز به اسلحه و بمب ندارد چه رسد به ارتش و به طریق اولا قرارگاه نظامی، بلکه یک حزب با اساسنامه مشخص و استراتژی مشخص و کادرهای اعلام شده می خواهد و تعدادی دفتر و سایت و حرکات مسالمت آمیز و حمایت های خاص خود. قرارگاه نظامی قطعاً در چنین طرحی جایی ندارد. پس چگونه از یک طرف خواهان تغییر دموکراتیک هستید و از طرفی خواهان حفظ ارتش به اصطلاح آزادی بخش و همچنین حفظ قرارگاه «اشرف» بعنوان یک کمپ نظامی البته درست است که اسم شهر را روی آن گذاشتید اما لباس نظامی و سلاح های سبک همچنان در دستان شماست. صبحگاه و شامگاه دارید. مضاف بر اینکه هنوز نه ارتش را منحل نموده اید و نه استراتژی مسلحانه را کنار گذاشته اید. پس چگونه همان مردم غرب و نمایندگانشان و دیپلمات هایشان که هر روز با آنها ملاقات دارید که بابا ما را از لیست تروریستی خارج کنید ما دیگر دنبال عملیات مسلحانه نیستیم حرف شما را بایستی باور کنند. به قول معروف دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
شما خواهان تغییر دموکراتیک هستید؟ بسیار خوب ابتدا استراتژی مسلحانه و جنگ مسلحانه در هر شکل و رنگ و بو و طعمی را رسما بایستی محکوم نموده و کنار بگذارید.
مرزبندی مشخص با هر نوع تروریسم و محکومیت رسمی آن قدم بعدی است.
انحلال قرارگاه نظامی اشرف و خارج شدن از لباس نظامی و زمین گذاردن و تحویل همان سلاح هایی که هنوز تحت هر عنوانی در دست دارید. چون قرار است که دیگر کار سیاسی کنید پس نیازی به سلاح ندارید. و در قدم آخر در یک یا چند کشور اروپایی دفاتر و حزب خود را تشکیل دهید و آن تلاشی را که مدعی آن هستید یعنی تغییر دموکراتیک، در عمل به همگان نشان دهید.
در غیر اینصورت چاره نیست جز اینکه «راه حل سوم» را یک فریب بزرگ برای دادن آدرس غلط به همگان بدانیم و به جز جنگ افروزی و پافشاری بر خشونت و تروریسم تلقی دیگری نسبت به آن نداشته باشیم.