خانم مریم عضدانلو چگونه از دفاع برای ارزش های انسانی و حقوق زنان صحبت می کند در حالی که زنان جدا شده از فرقه مجاهدین همچون خانم مرضیه قرصی مشهور به آرزو در قرارگاه اشرف و یا خانم بتول سلطانی از اعضای شورای رهبری مجاهدین و خانم آن سینگلتون عضو با سابقه ارتش آزادیبخش، به صراحت از محو ارزشهای دموکراتیک در درون مناسبات مجاهدین و فضای حاکم بر قرارگاه اشرف سخن می گویند و به فاکت های تکاندهنده ی بیشماری در خاطرات و مصاحبه های متعدد خویش، اشاره می کنند که حاکی از اجبار زنان قرارگاه اشرف به طی کردن مسیر و روندی ست که با اصیل ترین و طبیعی ترین تمایلات و عواطف زنانه و احساسات مادرانه تضاد بنیادین دارد.
رهبری فرقه ی ستیزه جوی مجاهدین در روزهای اخیر سعی دارد در بین سیاستمداران و پارلمانترهای اروپایی و امریکایی وانمود کند، با قوانین به رسمیت شناخته شده حقوق بشری و هنجارهای دنیای مدرن و دموکراتیک همخوانی و سازگاری تام دارد. خانم مریم عضدانلو در دیدار با برخی از پارلمانترهای کشورهای عضو اتحادیه اروپایی با کمال شگفتی از مناسباتی دموکراتیک که در آن حقوق انسانها جایگاه ممتاز و برجسته ای دارد، یاد می کند و از آرمان های دموکراتیک سخن می گوید. در افشای ماهیت تفکر رهبران فرقه ی تروریستی مجاهدین می توان به نمود عینی و مادی مناسبات درون تشکیلاتی آنان در قرارگاه اشرف اشاره کرد، مناسباتی که بنا به شهادت تعداد زیادی از جدا شدگان فرقه مجاهدین که طی سالهای اخیر به کانون گرم خانواده خویش بازگشته اند، جز ویرانگری و مسخ هویت افراد، و نقض مستمر و مداوم حقوق انسانی کادرهای تشکیلاتی، ثمره و نصیبی برای نیروهای تشکیلاتی مجاهدین نداشته است. چه خوب است، خانم مریم عضدانلو هنگام طرح شعارهای حقوق بشری در مصاحبه با رسانه های گروهی غربی، نیم نگاهی نیز به خاطرات تلخ و گزنده ی نیروهای سابق تشکیلات همسرش داشته باشد. حکایت و مشاهدات تلخ و درخوری که رهبری عقیدتی در پوش محمل هایی چون نشست های عملیات جاری، غسل هفتگی و پدید آوردن دالان های تف، به تحقیر همه جانبه و غیر انسانی کادرهای تشکیلاتی منتقد و معترض می پردازد. براستی خانم مریم عضدانلو چگونه از دفاع برای ارزش های انسانی و حقوق زنان صحبت می کند در حالی که زنان جدا شده از فرقه مجاهدین همچون خانم مرضیه قرصی مشهور به آرزو در قرارگاه اشرف و یا خانم بتول سلطانی از اعضای شورای رهبری مجاهدین و خانم آن سینگلتون عضو با سابقه ارتش آزادیبخش، به صراحت از محو ارزشهای دموکراتیک در درون مناسبات مجاهدین و فضای حاکم بر قرارگاه اشرف سخن می گویند و به فاکت های تکاندهنده ی بیشماری در خاطرات و مصاحبه های متعدد خویش، اشاره می کنند که حاکی از اجبار زنان قرارگاه اشرف به طی کردن مسیر و روندی ست که با اصیل ترین و طبیعی ترین تمایلات و عواطف زنانه و احساسات مادرانه تضاد بنیادین دارد؟ همه ما می دانیم بر خانم مریم عضدانلو مسلم و مشخص است، وضع و موقعیت زنان قرارگاه اشرف با آزادی و حقوق انسانی آنان، هرگز سازگاری نداشته و در سیستمی از سرکوب و اجبار اغلب زنان قرارگاه اشرف را وادار و ناگزیر به طلاق گرفتن از همسرانشان و رها کردن فرزندان خردسالشان نموده اند. بررسی و واکاوی آنچه که در مقر خانم ها در قرارگاه اشرف می گذرد مصداق عینی پایمال کردن حقوق زنان و ستم سیستماتیک بر آنان است. بایستی به خانم مریم عضدانلو یادآوری کرد هر گاه در مصاحبه با رسانه های گروهی غرب و یا دیدار با سیاستمداران و پارلمانترهای کشورهای بیگانه از مبارزه خویش و مجاهدین برای دفاع از ارزش های دموکراتیک و حقوق زنان سخن به میان می آورد، نیم نگاهی نیز به خاطرات و مشاهدات دردناک زنانی بیندازد که روزی ایشان از آنان چون نمادهای رهایی و الگوهای بی بدیل مبارزاتی یاد می کرد.‼ آنچه که مشهود است، در مناسبات حاکم بر قرارگاه اشرف و روابط درون تشکیلاتی مجاهدین، زنان مورد استثمار و بردگی بی حد و حصر تحت عناوین و پوش هایی چون انقلاب ایدئولوژیک، ازدواج ها و طلاق های اجباری و تشکیلاتی و ذوب شدن در رهبری عقیدتی و… قرار گرفته اند و به بهانه ی تامین نیازهای زنان در فرقه مجاهدین، آزادی راستین، تمایلات طبیعی و رومانتیک، و امکان انتخاب شیوه ی زندگی را از آنان سلب و حقوق طبیعی شان را انکار کرده اند. دوست دارم به خانم مریم عضدانلو توصیه ای کنم، اگر ایشان به حرف ها و سخنان خویش مبنی بر پایبندی تمام عیار به الزامات زیست فردی و اجتماعی در دنیای مدرن و ارزش های دموکراتیک، باور و ایمان دارند به خانواده های عضو انجمن نجات که عزیزان و بستگانشان در طی سالهای طولانی اقامت در قرارگاه اشرف از هرگونه امکان تماس تلفنی و یا دیدار با اعضای خانواده هایشان محروم مانده اند، اجازه تماس و دیدار را در محیطی عاری از هرگونه فشار و استرس به افراد مستقر در قرارگاه اشرف و خانواده هایشان بدهند و ضمنا درب قرارگاه اشرف را برای ورود مقامات کمیته بین المللی صلیب سرخ و نهادهای حقوق بشری شناخته شده و بی طرفی چون عفو بین الملل و دیدبان حقوق بشر جهت مصاحبه و گفتگو با افراد مستقر در قرارگاه اشرف، باز کنند تا زوایای پنهانی مناسبات و روابط درونی مجاهدین بر همگان آشکار گردد.
فکر کنم خانم مریم عضدانلو که هم اکنون در غیاب همسر فراریش در راس رهبری مجاهدین قرار گرفته است در باره ی این پیشنهاد منطقی و معقول مقاومتی نخواهند کرد، اگر به شعارهای حقوق بشری خویش و ادعاهای دفاع و حمایت از هنجارهای دموکراتیک دنیای مدرن باور دارند.
آرش رضایی
