در انتخاب اخیر ریاست جمهوری امریکا و انتخاب آقای اوباما بار دیگر در پرونده ننگین و پر از خیانت رهبران خود انتصابی مجاهدین رقم خورد. انان بعد از سرنگونی و برچیده شدن بساط پدرخوانده خود یعنی صدام حسین و اشغال آن توسط نیروهای آمریکایی نوکر و دستمال به دست مقامات آمریکایی شدند و با چاپلوسی و فروختن اطلاعات منابع ملی و زیر زمینی کشورمان به بیگانگان سعی میکردند تا از این طریق موقعیت سوء استفاده کنند و از آب گل آلود ماهی بگیرند و می کوشیدند تا با حمایت از جنگ و خون ریزی و نشر اخبار و اکاذیب دروغین خود که شگرد رهبری مفقود الاثر شده این فرقه ضد ایرانی است صحنه و میدان اصلی جنگ و خونریزی را متوجه مردم کشورمان بکنند.
زیرا این رسم دیرینه رهبری سازمان است که از همان ابتدا برروی خون رشیدترین جوانان ایران سوار شده و آنها نه تنها از غارت و چپاول بلکه از نابودی ملت و علی الخصوص جوانان ایرانی لذت می بردند و برخود میبالند.
در ایام قبل از انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا زمانی که مکین کاندیدای خشونت طلب و جمهوری خواه آمریکایی از وقوع جنگ و خشونت در ایران سخن می گفت به آسانی میشد لبخند رضایت و شادمانی را در چهره خونخوار و ضد ایرانی رهبران مجاهدین مشاهده کرد. سازمان مجاهدین این بار حمایت از مکین دشمن قسم خورده ملت ایران چهره واقعی و خشونت طلبانه خود را نشان داد ولی با شکست این کاندیدای افراطی و انتخاب شدن اوباما و روی کار آمدن جناح دمکراتها در امریکا و توطئه دیرینه رهبران سازمان که همان جنگ و خونریزی و آوارگری برای مردم ایران بود بازهم نقش بر آب شد.
در پایان حرف من به عنوان یک جوان ایرانی به رهبری فرقه مجاهدین این است که در تاریخ و سوابق هیچ کشوری هنوز به ثبت نرسیده است که کسی برای نابودی و ویرانی در کشورش این چنین واضح و آشکار دست به هر خیانتی بزند و آزومند جنگ و خونریزی برای مردمش باشد ولی شما کورخوانده اید چونکه دنیا قانونمند است و همه دنیا بر این عقیده و باورند که سازمان شما یک سازمان قرون وسطایی و نامشروع است و رسیدن به قدرت و سلطه و نشستن بر تاج و تخت چشم شما را در مقابل واقعیت ها کور و قلبتان را به سنگ تبدیل کرده است و خاضرید برای رسیدن به ارزوی های دست نیافتنی و نامشروع خود دست به هر خیانت و جنایتی بزنید.
برای شما و سرنوشت ایران و ایرانی اصلا مهم نبوده و نیست چونکه ما در مناسبات و تشکیلات پوسیده شما دیدیم باما که فرزندان ملت ایران بودیم چه کردید…