روزنامه لوفیگارو در شماره امروز خود در اینترنت در مقاله ای به قلم جرجز مالبرونوت نوشت:
بابک نام یکی از اعضای مجاهدین خلق است که به اتفاق یکی دیگر از اعضای این گروه به همراه سیصد هزار دلار پول نقد، چند قبضه اسلحه کلاشینکف، دو تلفن ماهواره ای برای نفوذ به خاک ایران سعی کرد از مرز عراق و این کشور عبور کند.
چند هفته پس از ورود بابک به تهران وی موفق می شود چندین بار با استفاده از نارنجک به وزارت دفاع حمله کند.
مجاهدین خلق قصد داشتند با این حرکت، آن هم اندکی پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری سال دو هزار و یک به همه ی جهان نشان دهند ثبات داخلی جمهوری اسلامی ایران بسیار متزلزل است.
بابک پس از اجرای مأموریت خود امیدوار است از یک سو مردم ایران با این سازمان همکاری کنند و از سوی دیگر مهمات و نیروهای کمکی از مقر مجاهدین در پایگاه اشرف در اختیار آنان قرار گیرد.
اما سرانجام نه سلاح و نه کمک های مردمی هیچ کدام به بابک نرسیدند. پلیس ایران موفق شد بابک را در یکی از مراکز تجاری تهران دستگیر کند. او به ده سال حبس محکوم شد و هم اکنون سال های پایانی محکومیت خود را می گذراند.
آرش یکی دیگر از اعضای سازمان مجاهدین خلق بود که در سال دو هزار و چهار اردوگاه اشرف را ترک کرد و به ایران آمد. وی هم اکنون در یکی از سازمان های غیردولتی در تهران مشغول به کار است وی در مورد نظر بغداد برای اخراج مجاهدین از سرزمین عراق می گوید: اکثر اعضای این سازمان پاسپورت ندارند. بسیاری از آن ها می خواهند به عنوان پناهنده ی سیاسی راهی اروپا شوند.
بغداد تحت فشار متحدان ایرانی خود امکان دارد تعدادی از اعضای این سازمان را به ایران بازگرداند. دولت عراق حتی در این باره اعلام کرده است انتخاب کشور مقصد برای اعضای مجاهدین خلق اختیاری نیست. مجاهدین نیز برای ممانعت از بازگشت اجباری به ایران چاره ای جز فرار به اروپا و به ویژه پناهنده شدن در فرانسه ندارند. هم اکنون نیز سیصد تا چهارصد تن از اعضای این سازمان تحت مراقبت شدید نیروی حراست سرزمین فرانسه در این کشور به سر می برند که گاه نیز نیروهای ایرانی موفق به نفوذ در میان آنان می شوند.
این در حالی است که یکی از کارشناسان امنیتی فرانسه در این باره می گوید ما تمایلی به حضور این افراد در سرزمین خود نداریم.
مشکل فعلی اعضای این گروه آن است که هیچ کشوری تمایلی به پذیرش آن ها ندارد. با این حال در سال های گذشته امریکا چندین بار فرانسه و اردن را راضی نمود تا به این افراد اسکان دهند اما تاکنون هیچ کشوری حاضر به پناه دادن به مسعود رجوی رهبر این سازمان و مبارزان اشرف نشده است. حتی نیروهای امریکایی پس از حمله به عراق در سال دوهزار و سه اعضای این گروه را خلع سلاح کردند.
یکی از اعضای سابق این سازمان می گوید پس از حضور نظامی امریکا در عراق، بسیاری از اعضا این سازمان را ترک کردند. در این مدت رابطه ای کاملاً دو پهلو میان امریکا و سازمان مجاهدین خلق حاکم بوده است. از یک سو سیا با این سازمان مانند نهادی تروریستی برخورد می کند و اعلام می کند اعتمادی به اعضای سازمان ندارد و از سوی دیگر پنتاگون از اعضای سازمان برای جاسوسی از ایران بهره می برد.
با بهره گیری از این سیاست دو پهلوی امریکا در چند سال گذشته ششصد تن از اعضای مجاهدین خلق به ایران بازگشته اند.
یکی از دیپلمات های اروپایی در ایران در این باره می گوید ایران در مورد پرونده این افراد کاملاً هوشمندانه عمل می کند. ایران به جای این که این افراد را حذف کند بار دیگر آن ها را به خدمت می گیرد.
یکی از مقامات ایرانی نیز معتقد است از زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی در ایران دیگر به سازمان مجاهدین به عنوان تشکل سیاسی نگاه نمی شود. این سازمان صرفاً تشکل خطرناکی تلقی می شود که اعضای آن زندانی رهبران شان هستند و باید محدودیت از ان ها سلب شود.
دیپلمات اروپایی همچنین معتقد است آزادی های موجود در زمان ریاست جمهوری خاتمی که سفر به خارج از کشور را بسیار راحت نموده بود باعث شد ایرانیان زیادی جذب سازمان مجاهدین شوند.
اما مجاهدین با استفاده از منبع عظیم پولی که در زمان دیکتاتوری صدام حسین نصیب آن ها شد. روابط خوبی با رسانه ها و سیاستمداران غربی دارند. آن ها در این عرصه موفقیت هایی نیز کسب کرده اند اخیراً دویست و نود نماینده ی فرانسوی حذف نام سازمان مجاهدین خلق را از فهرست سازمان های تروریستی خواستار شدند. در لندن و لوگزامبورگ نیز تصمیمات مشابهی اتخاذ شده است.
