برچیده شدن اشرف، کابوس یک استراتژی – قسمت دوم

برچیده شدن اشرف، کابوس یک استراتژی – قسمت اول 

آقای نور الماکی نخست وزیر عراق در 4 دیماه در مصاحبه با خبرنگاران گفته است:

سازمان مجاهدین خلق یک سازمان تروریستی است و از این رو نمی‌تواند در عراق فعالیتی داشته باشد زیرا این مساله با قانون اساسی عراق مغایر است. او تاکید کرد دولتش خواهان خروج نیروهای سازمان مجاهدین خلق از عراق است.

سایت بی بی سی و رادیو فردا 3 ژانویه1387

قرارگاه اشرف ظرف استراتژیک _ ایدئولوژیک رهبران فرقه تروریستی مجاهدین است. هم اکنون در تحولات شتابنده ای که در سطح منطقه روی داده است، مجاهدین همچون مهره ای سوخته به حساب می آیند و سر انجامی جز اضمحلال و از هم پاشیدگی در روزهای آینده نخواهند داشت. رژیم صدام حامی مستبد و منفور دارودسته ی رجوی به شکلی سریع و غیر منتظره سرنگون شد. موضوعی که رهبری عقیدتی مجاهدین به سختی باورش می شد متحد استراتژیک خود را برای همیشه از دست خواهد داد و در بازی سیاست جز اینکه آلت دست و بازیچه بیگانگان و دشمنان ملت ایران شود، نصیبی و بهره ای نخواهد برد. تکیه تاکتیکی و از موضع ضعف و ذلت به دولت و مقامات ارتش امریکا مستقر در عراق نیز، سودی برای رهبران مجاهدین نداشت زیرا سیاستمداران و مقامات پراگماتیست و عمل گرای امریکائی به خوبی می دانستند در روزهای تلخ یازده سپتامبر و کشتار بیگناهان در برج های دو قلوی شهر نیویورک از سوی تروریست های القاعده، کادرها و افراد مجاهدین اعم از مرد و زن و پیر و جوان در قرارگاه اشرف و باقرزاده چگونه به پیروی از رجوی و مریم به رقص و پایکوبی پرداختند و برای کشته شدن شهروندان امریکایی چون دیوانگان شادمانی کردند.!! دارودسته ی تبهکار فرقه ی رجوی بعد از اینکه همچون ابزار و مهره ای از سوی سیاستمداران امریکائی مورد استفاده قرار گرفتند در حال حاضر موضوعیت خود را از دست داده اند چرا که دیگر تاریخ مصرف آنها به پایان رسیده است و هیچ دولتی و یا جریان سیاسی واقع بین تمایل ندارد از آنها کمترین حمایتی کند و انگ ساپورت کردن تروریست ها را به راحتی پذیرا شود. لذا دارودسته ی رجوی در مسیر فروپاشی و نابودی قرار گرفته اند. سیر تکامل تحولات اجتماعی به شکلی فزاینده سمت و سوی ورود به دنیایی دارد که در آن جوامع انسانی از خشونت و ستیزه جوئی دوری می جویند و عقلانیت، خرد ورزی و راهکارهای مسالمت جویانه بهترین و مطلوبترین گزینه بشمار می آید.

اگر افراد فرقه ی مجاهدین و به ویژه خانم مریم عضدانلو حرفی برای گفتن دارند می بایست واقعیت ها، پدیده ها و رویدادها را از منظر ذهن بیمار مسعود رجوی مورد واکاوی و تحلیل قرار ندهند که در این صورت آنارشی و تلاشی سرنوشت محتوم آنان خواهد بود. بلکه با مراجعه به خرد و عقل خویش و تحلیل منطقی تحولات اخیر، به واقعیت زندگی امروز تسلیم شوند تا مسئولیت بازنگری و دگردیسی اساسی در مناسبات و ساختار تشکیلاتی خویش را بر عهده گیرند. خوب است خانم مریم عضدانلو و سایر کادرهای رهبری مجاهدین آگاه شوند شرایط بین المللی، تحولات دنیای مدرن، عناصر واقع بین و اندیشمند به فرقه هایی چون مجاهدین و القاعده اجازه نخواهند داد تا همچون نیروهای بازدارنده ای در برابر پیشرفت، همبستگی و تلاش انسانها برای تدارک بهزیستی و آرامش خویش، عمل کنند و ایستادگی نمایند.

باید به خانم مریم عضدانلو که سراسیمه و با ذهنی آشفته و واکنش های ناسنجیده در برابر دوربین های خبرنگاران یا برخی از پارلمانترها و سیاستمداران فرصت طلب کشورهای عضو اتحادیه اروپایی قرار می گیرد و از دگم های ذهنی و باورهای سیاسی نادرست و نابخردانه حرف می زند، گوشزد کرد در شرایط و موقعیت کنونی که فلسفه ی وجودی قرارگاه اشرف معنای سیاسی، حقیقی و تاریخی خود را از دست داده است بهتر است ایشان بیش از این ” شناخت نادرست ذهن ” خود را حقیقت نپندارد و بر مبنای آن در مسائل مربوط به سرنوشت فرقه ی مجاهدین به قضاوت نپردازد. خانم مریم عضدانلو بایستی باور کند به زودی از قرارگاه اشرف تنها خاطره تلخ و دردناکی در ذهن ها بر جای خواهد ماند، خاطره ی شستشوی سیستماتیک ذهن و روان انسانها در پروسه ای غیر انسانی و غیر اخلاقی و کنترل و تربیت افراد فریب خورده برای کشتار و ترور افسار گسیخته ی بیگناهان و شهروندان ایرانی و عراقی.

والتر بنیامین در باره ی آغاز ظهور فاشیسم نوشته بود: “تنها به خاطر آنان که این روزها امید خود را از دست می دهند، نور امید در دلهای ما تابیدن گرفته است “.

آرش رضایی