همانطور که قبلاً حدس زده و در یک مقاله به تاریخ 24 ژانویه تحت عنوان «بوق و کرنای خروج از لیست و بیدارباش احتمالی شیرخفته» نیز بدان اشاره کرده بودیم، بالاخره بعد از 6 سال منهای 40 روز، شیر خفتۀ مجاهدین از جای خود تکانی خورده و ابراز وجود کرد. اما اینکه چرا درست 40 روز به اتمام 6 سال ایشان از خواب برخاستند و روی آن هم تأکید داشتند، حتماً دلیل خاصی باید داشته باشد. آقای رجوی معمولاً کارهایشان را با زندگی بزرگان و پیشوایان دینی همگون میکنند تا به هر شکل شده کارهای خود را به آنها نسبت دهند. برای مثال پیامبر اسلام برای 40 روز به غار حرا رفته و به عبادت و روزه مشغول شده و از چشم مردم دور می شدند. حال ایشان از 6 سال مخفی شدن 40 روز آنرا کم کرده اند تا بالاخره یک عدد مشابه از داخل آن استخراج کنند. خدا عالم است.
به هرحال، آقای مسعود رجوی که بوی رسوایی و فروپاشی به مشامش رسیده، ناچار برای حفظ پادگان اشرف، خود به صحنه آمد و در یک نطق پراحساس صوتی که برای اشرفیان پخش می شد از آنان خواست که باز هم به همان اشرف بچسبند و رهایش نکنند. جالب اینجاست که آقای رجوی طبق معمول با یک قدرتنمایی پوشالی (که پیش تر هم نمونه اش را در مورد تهاجم به ارتش آمریکا در صورت پیشروی به سمت بغداد دیده بودیم)، اشرف را محور کل جهان ارزیابی نموده و گفت:
«گفته بودیم که اگر اشرف بایستد جهان به ایستادگی بر میخیزد و امروز دنیا در سیما و عزم جزم مریم آنرا به وضوح می بیند. کوهها جنبیدند ولی اشرف از جاش تکون نخورد. باز هم اگرکوهها بجنبند اشرف و مجاهدانش از جاشون تکان نخواهند خورد.»
البته این تکان نخوردن در صورت جنبیدن کوهها، آثارش همان لحظه در سیمای خانم مژگان پارسایی به چشم می خورد که گرفته و غمگین در آنجا ایستاده و نظاره گر واکنش اشرفیان بود. آقای رجوی در پایان نطقشان که در تاریخ 7 بهمن صورت گرفت، با قباحت تمام فرار خانم رجوی به فرانسه و تنها گذاشتن نیروهایش زیر بمباران را هجرت نامیده و گفتند:
«و همینطور با درود به پرچمدار اشرف یعنی مریم و زحمات و خون جگرهاش در این سالیان هجرت و دوری از شما باز هم قیام می کنیم و یک دقیقه کف می زنیم.»
بدین ترتیب، آقای رجوی این بار خود رسماً به میدان آمده و تلاش کرد تا با برانگیختن احساسات ساکنان اشرف، آنها را به ماندن در اشرف و پافشاری بر آن تشویق کند. کاری که دقیقاً در راستای جلوگیری از خروج نیروهایش از اشرف و رسیدن آنها به اروپاست که بی تردید رسوایی عالمگیر او را بدنبال خواهد داشت.