« ما به این گروه تروریستی اطلاع داده‌ایم که شما درعراق جایی ندارد… به دنبال جای دیگری برای خود باشید.» (به نقل از رادیو فردا)
همچنین آقای نوری المالکی حمایت کامل خود را از اقدامات مشاور امنیتی خود موافق الربیعی برای برچیدن اشرف اعلام کرد، نکته ای که مجاهدین در سیاست های تبلیغاتی خود بر روی آن متمرکز بودند و تصمیم های آقای موافق الربیعی را شخصی تبلیغ می کردند تا خود را رودروی دولت منتخب و قانونی عراق قرار ندهند، دولتی که به رهبری نوری المالکی در انتخابات استانی عراق در ماه گذشته حائز اکثریت آرای مردم در استان های مختلف این کشور شده بود.
اما باید خاطرنشان کرد که رهبران فرقه مجاهدین خلق برای حفظ قلعه اشرف منافع استراتژیک دارند که موضع گیری های اخیر رهبران فرقه، یعنی مسعود و مریم رجوی نشان از این دارد که آنها همچنان خود را تافته ای جدابافته از قوانین کشوری عراق می دانند تا اسیران حاضر در این قلعه را بیش از پیش در اسارت داشته باشند. رهبران فرقه مجاهدین خلق خود را در عین حالیکه پناهنده در کشور عراق وانمود می کنند، خواستار وصل کردن خود به دولت آمریکا می شوند. مشخص نیست که پس نقش دولت قانونی و منتخب عراق چیست؟ مگر قرار است دولت آمریکا تا ابد برای عراقی ها تعیین تکلیف کند که رهبری فرقه خواستار کنترل قلعه اشرف توسط آمریکا در عراق می شود. در همین ارتباط محمد سیدالمدثین یکی از افراد مورد اعتماد رهبری فرقه در مصاحبه ای با " الجزیره نت " تنها راه حل این بحران (بخوانید فروپاشی قلعه اشرف) را چنین بیان کرده است:
" خانم مریم رجوی در نامه یی به دبیرکل سازمان ملل متحد تأکید کرده است که راه حل این مشکل در به عهده گرفتن مسئولیت حفاظت قرارگاه توسط نیروهای آمریکایی در عراق میباشد. " (به نقل از سایت سازمان مجاهدین خلق)
نکته جالب دیگر این است که مریم رجوی در نامه ای که برای دبیرکل سازمان ملل متحد با عنوان " دستورات سرکوبگرانه مشاور امنیتی دولت عراق " ارسال کرده به اقداماتی اشاره می کند که انسان در عین تعجب اطمینان پیدا می کند که رهبران قلعه اشرف نیز خود در رویا و توهمات قدرت طلبی اسیر هستند و نمی توانند جلوتر از نوک بینی خود را ببیننند. تا جاییکه معترض است که چرا دولت عراق می خواهد پرچم عراق را بر محل های اصلی این اردوگاه نصب کند یا اینکه چرا دولت عراق می گوید پوشیدن لباس یونیفرم نظامی در این اردوگاه ممنوع است.
اگر مسعود رجوی و مریم رجوی قلعه اشرف را " شهر" می خوانند، به این سؤال نیز پاسخ دهند که در کدام شهر دنیا پوشیدن یونیفرم نظامی برای ساکنین آن آزاد است؟ آیا پوشیدن لباس فرم نظامی، اصرار و نشانه ای بر ادامه مشی مسلحانه و تروریستی مجاهدین نیست؟
آیا در این صورت هرکس نمی تواند با پوشیدن لباس پلیس و ارتش و غیره در خیابان هابرای مردم محدودیت ایجاد کند؟
اگر باز شما و اعضای دیگر فرقه مانند منوچهر هزارخانی قلعه اشرف را " شهر" می خوانید، ممکن است به این پرسش نیز پاسخ دهید که در کدام شهر جهان به اهتزاز درآوردن پرچم همان کشور در خیابان ها و میدان های شهر عملی سرکوبگرانه است که شما آن را به دبیر کل سازمان ملل گزارش می دهید؟ شاید فکر می کنید که دبیرکل سازمان ملل نیز در حصار فرقه شما اسیر است که چنین بدیهیات قانونی را نبیند؟
بهتر است همانطور که اشاره شد فراتر از نوک بینی خود را ببینید و افراد اسیر در قلعه اشرف را آزاد کنید تا بتوانند به کشورهای اروپایی بیایند و به زندگی خود، و حتی فعالیت سیاسی مشترک با فرقه، مشغول شوند. مطمئن باشید که جز این راهی نیست.
البته ممکن است براساس اخبار رادیو های فارسی زبان به نقل از آقای موافق الربیعی مشاور امنیت ملی عراق که شب گذشته منتشر شد. در نخستین گام مجاهدین خلق را به منطقه ای خارج از استان دیالی که کم و بیش بقایای صدام حسین و گروه القاعده در آن حضور دارند، منتقل کنند. این اردوگاه جدید به نقل از مقامات عراقی احتمالاً منطقه جدیدی در مرز عربستان یا منطقه ای در مرز اردن و سوریه خواهد بود.
