هفته گذشته خبرهای زیادی حول اخراج مجاهدین از عراق در رسانه های بین المللی منتشر شد.این بار بالاترین مقامات رسمی عراق، آقایان نوری المالکی (نخست وزیر) و موفق الربیعی(مشاور امنیت ملی عراق) اخطارهای شدیدی را متوجه مجاهدین کرده و از آنان خواستند که هر چه زودتر عراق را ترک کنند.پیشتر نیز آقای جلال طالبانی رئیس جمهور عراق موضع گیری مشابهی را در ایران و عراق داشتند.
خبرگزاری ها:
"مشاور امنیت ملی عراق؛موفق الربیعی:
آقای ربیعی بار دیگر اعضای سازمان مجاهدین را "تروریست های خارجی که به طور غیر قانونی در عراق سکونت دارند" خواند و گفت دولت عراق آنها را نمی خواهد چون حضورشان به روابط این کشور با ایران خدشه وارد می کند.
موفق الربیعی مشاور امنیت ملی عراق روز جمعه در بغداد به خبرنگاران گفته بود: "هنوز تصمیم نهایی در باره جابجایی اعضای سازمان مجاهدین گرفته نشده، اما دوره اقامت آنها در عراق به زودی به پایان می رسد".
وی توضیح داد که دولت عراق در پی یافتن مراکز دیگری در غرب و جنوب عراق برای اسکان دادن ساکنان اشرف است."
"نخست وزیر عراق؛ نوری المالکی:
به گزارش رویترز نوری المالکی نخست وزیر عراق روز چهارشنبه در گفت و گو با شبکه تلویزیونی دولتی عراق یک بار دیگر به اعضای سازمان مجاهدین خلق هشدار داد، هر چه زودتر عراق را ترک کنند. وی گفت:« ما به این گروه تروریستی اطلاع داده‌ایم که شما درعراق جایی ندارد… به دنبال جای دیگری برای خود باشید.»"
"موضع گیری مجاهدین(اطلاعیه شورای ملی مقاومت8 فروردین 1388):
اظهارات آقای ربیعی مبنی بر انتقال ساکنان اشرف به یک منطقه دیگر عراق مطلقاً غیر قانونی است و زمینه سازی برای یک فاجعه انسانی در اشرف است. ساکنان اشرف هرگز خانه و شهری که 23سال است در آن زندگی می کنند و همه چیز آن را خود ساخته اند، ترک نخواهند کرد.
برخلاف حرفهای ربیعی حضور مجاهدین در عراق کاملاً قانونی است. آنها پناهندگان سیاسی و افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو هستند و اخراج اجباری آنها از عراق و یا جابجایی اجباری آنها در عراق نقض پرنسیپهای شناخته شده بین المللی از جمله قانون انساندوستانه بین المللی و در عداد جنایت علیه بشریت است. طبق آرتیکل7 اساسنامه دادگاه جنایی بین المللی جابجایی یک جمعیت از مصادیق جنایت علیه بشریت است."
عراق چه می گوید؟:
-آنان فرقه تروریستی خطرناکی هستند که در امور داخلی عراق دخالت داشته و خیل بسیاری از اعضاء را با شیوه های تشکیلاتی منحصر بفرد خود محصور کرده اند.اعضاء سازمان، آزادی و اختیار عمل نداشته و تشکیلات مجاهدین آنان را مورد شستشوی مغزی قرار داده است.آنان را باید از حصار های ایجاد شده توسط رهبرانشان آزاد کرده و در موقعیت انتخاب آزاد قرار داد.
-همراه با صدام حسین و حزب بعث دست به کشتار مردم عراق زده و بایستی در دادگاه عالی عراق محاکمه شوند و دست آخر اینکه در مناسبات رو به پیشرفت با ایران،عراق جای آنها نیست. از عراق خارج شده و به هرکجا که دلشان می خواهد بروند.
مجاهدین چه می گویند؟:
-اقدامات و سخنان دولتمردان عراق غیر قانونی بوده و تصمیم گیری برای اخراج مجاهدین از عراق در صلاحیت آنان نیست.
-ساکنان اشرف هرگز خانه و شهری که 23سال است در آن زندگی می کنند و همه چیز آن را خود ساخته اند، ترک نخواهند کرد.وگرنه با یک فاجعه انسانی مواجه خواهند شد!
-اخراج اجباری آنها از عراق و یا جابجایی اجباری آنها در عراق نقض پرنسیپهای شناخته شده بین المللی از جمله قانون انساندوستانه بین المللی و در عداد جنایت علیه بشریت است. طبق آرتیکل7 اساسنامه دادگاه جنایی بین المللی جابجایی یک جمعیت از مصادیق جنایت علیه بشریت است."
جدا از تمامی پارامترهای موجود بر سر موئلفه تداوم استقرار یا عدم استقرار مجاهدین در عراق،مسئله ای که مجاهدین روی آن انگشت گذاشته و هشداری تهدید کننده به مقامات عراقی و بین المللی می دهند حول "جنایت علیه بشریت" یا وقوع "فاجعه انسانی "است.
باید دید که آیا اخراج مجاهدین از عراق یا جابجایی آنها در عراق طبق قوانین دادرسی بین المللی مصداق جنایت علیه بشریت است یا نه؟
در این زمینه به قوانین و تعاریف سازمان ملل متحد و زیر مجموعه های آن رجوع میکنیم(از ویکی پدیا).همان هایی که مجاهدین در اطلاعیه شورای ملی مقاومت تحت عنوان" قانون انساندوستانه بین المللی و آرتیکل 7 "متذکر شده اند:
تعریف جنایت علیه بشریت:
"در قانون عمومی بین الملل جنایت علیه بشریت به اعمال قساوت باری اطلاق می‌شود که بر ضدانسان‌ها انجام می‌گیرد که این اعمال در قوانین بین‌الملل بالاترین جنایت قانونی در حق بشریت طلقی می‌شوند. معاهده رم توضیح می‌دهد، جنایت علیه بشریت شامل جنایاتی می‌شود که شان انسان را کاسته و مقام و منزلت انسانی را پایمال میکنند.
این مسائل گاه به گاه و یا منفرد نیستند اما آنها یا بخشی از سیاست‌های دولتی برای سرکوب و از میدان به در کردن مخالفان هستند و یا عملیات‌هایی گسترده برای ددمنشی و چشم‌پوشی عمدی به قصد نابودی گروه‌های خاص می‌باشند. به هر حال کشتار، نابودی گروهی، شکنجه، هتک ناموس، کشتار سیاسی، نژادی و یا مذهبی و دیگر اعمال غیر انسانی که به نهایت جنایت علیه بشریت می‌رسند و به نوعی بخشی از تمرینات سیستماتیک گسترده‌ای هستند که توسط جنایتکاران تدارک و سازماندهی می‌شوند."
برای رسیدن به نتایج مورد نظر در معاهده رم «جنایت علیه بشریت» می‌بایست یکی از مصداق‌های زیر را در خود داشته باشد و این موضوع زمانی مصداق می‌یابد که مربوط به یک حمله سازماندهی شده و سرتاسری برعلیه هر کدام از شهروندان یک جمعیت باشد با در نظر داشتن مفاهیم نوع حمله‌ای که به آنها صورت گرفته‌است:
1.کشتار
2.نابودی گروهی
3.به بردگی بردن
4.تبعید و یا حرکت اجبار جمعیت
5. زندانی یا دیگر ابزارهای جلوگیری کننده از گسترش آزادگی با ابزارهای قانون اساسی و یا دیگر قوانین یک کشور
6. شکنجه
7. هتک حرمت از زنان، بردگی جنسی، فحشا اجباری، بارداری اجباری، سترون کردن اجباری و یا هر راه دیگر آزار جنسی
8. آزار و ارعاب علیه هر گروه سیاسی شناخته شده، نژادی، ملیتی، فرهنگی، مذهبی که بنا بر بند شماره ۳
