طبق اسناد درونی مجاهدین ایده تاسیس نیروی نظامی این فرقه موسوم به ارتش آزادی بخش توسط صدام ارائه شد و وی برای آنکه گروه مجاهدین را در اختیار و امر خود قرار دهد هزینه‌های نظامی آنها را تامین می کرد.
ایده ایجاد یک نیروی همیشه در خدمت صدام اول بار توسط خود صدام در سال 1366 به مسعود رجوی سرکرده مجاهدین داده شده بود.
زمانی که سرکرده مجاهدین قصد داشت تا بلافاصله بعد از پایان جنگ در عملیات مرصاد به کشورمان حمله کند صدام توان زرهی این فرقه را برای حمله به ایران تا حد زیادی تقویت کرد.
صدام تنها در بخشی از کمکهای نظامی خود به مجاهدین برای آغاز این عملیات خیانت بار کمکهای زیر را به آنها تحویل داد؛ 100 خودرو نفربر و مهمات بر و تانکر حمل سوخت، 20 دستگاه آمبولانس، 40 دستگاه خودرو حامل توپ 106 میلی متری، خودروهای حامل مینی کاتیوشا 40 دستگاه، خودرو واز 50 دستگاه، خودرو نفر بر آیفا 100 دستگاه و 40 دستگاه خودرو 2 کابین و تک کابین که بر روی تمام آنها پدافند هوایی 2 لول 5/14 میلی متری سوار شده بود.
عملیات مرصاد که از جانب مجاهدین با عنوان "فروغ جاویدان " نامیده می‌شد با شکست مفتضحانه مجاهدین به پایان رسید و آنها نتوانستند به قول فتح 3 روزه تهران جامه اثر بپوشانند.
سال بعد و بعد از رحلت امام خمینی سرکرده گروه تروریستی مجاهدین دوباره خود را برای حمله به ایران آماده کرد اما صدام که در توانایی آنها تردید داشت از این کار جلوگیری کرد و دوباره نیروهای این فرقه را تجهیز نمود.
50 قبضه کاتیوشا، 75 تانک (چیفتن، تی 55، اسکورپیون، بی ام پی و…) و 40 دستگاه خودرو حمل کننده تانکهای سنگین و فوق سنگین، بخش دیگری از کمکهای صدام در سال 68 به مجاهدین بود.
صدام همچنین برای مدیریت تعمیرات و بازسازی نیروهای نظامی مجاهدین ماهیانه 6 میلیون و 500 هزار دینار به آنها پرداخت می‌کرد و ارتش وی نیز با داشتن 7 تعمیرگاه بزرگ، سرویس دهی کاملی به نیروهای مجاهدین انجام می‌داد.
علاوه بر این از سال 1991 تا سال 2000 علاوه بر پشتیبانی‌های مستقیم لجستیکی، مبلغ 3 میلیون و 500 هزار دینار نیز برای رسته تعمیرات و 6 میلیون و 500 هزار دینار نیز برای هر قرارگاه هزینه پرداخت می‌کرد.
در سال 1991 و زمانی که نیروهای صدام برای جنگ خلیج در جنوب این کشور متمرکز شده بودند، نیروهای سرکرده مجاهدین با همان سلاح‌های اهدایی صدام مردم کردستان و جنوب عراق را در یک کشتار وحشیانه به خاک و خون کشید و درست بعد از دفع انتفاضه کردهای شمال عراق بود که صدام در نطقی بی‌سابقه گفت: " مجاهدت و جهاد را باید از اینها آموخت، اینان مجاهدین و جان برکفانی هستند که ما را در دوران جنگ کویت یاری کرده و همراه و همپیمان با ما از سرزمین عربی‌مان در برابر اشغالگران دفاع کرده و مانع از اهداف شوم آنان شدند. "
