چگونه می توان به ساکنین کمپ اشرف کمک کرد؟

مجاهدین اعلام کردند که اعتصاب غذای ساکنین اشرف وارد هفتمین روز خود شد. طبق گزارش سازمان مجاهدین "نیروهای مسلح عراق در روزهای 28 و29 و30 ژوییه 2009 به کمپ اشرف محل استقرار اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران, واقع در استان دیاله عراق حمله کردند. اینکه عراقی ها حق دارند به ذره ذره خاک خود حاکمیت داشته باشند بسیار منطقی به نظر می رسد و مجاهدین باید آن را برسمیت بشناسند اما در عین حال برخورد خشونت آمیز از جانب پلیس عراق و ضرب و شتم ساکنین اشرف اقدامی محکوم و غیر انسانی است اگر جه مجاهدین می توانستند مشکل را از با آرامی و بدور از جار و جنجال و از طریق بحث و مذاکره و با هزینه ای کمتر حل و فصل کنند. اکنون بعد از گذشت یک هفته از این درگیری اجتناب پذیر، مجاهدین دست به اعتصاب غذا زده اند و بیم آن می رود که با ادامه آن جان تعداد بیشتری از ساکنین کمپ به خطر افتد اقدامی که نه تنها راه حل درستی نیست بلکه تحریک آمیز است و دولت عراق را بیشتر بخشم می اورد و ممکن است دست به اعمال غیر قابل پیشبینی بزنند. مجاهدین به ماجرا جوئی و روشهای خشونت آمیز برای حل مشکل و دامن زدن به بحران عادت دارند. بطور نمونه خانم مریم عضدانلو توسط پلیس فرانسه بازداشت می شود دهها نفر از مجاهدین خود را آتش می زنند وقتی کشوری مانند فرانسه که مهد دمکراسی است و می توان با گرفتن وکیل و شکایت قانونی مسئله را پیگیری کرد چه نیاز به خود سوزی هست مسئله ای که دقیقا عین آن در عراق اتفاق افتاد و مجاهدین برای حل یک مسئله کوچک چندین کشته و مجروح دادند آیا این افرادی که بدستور رهبری مجاهدین جان خود را از دست دادند تا جلو ورود نیروهای عراقی به کمپ را بگیرند توانستند موفق شوند و مانع ورود نیروهای عراقی گردند. در عمل می بینیم که جواب منفی است یک نیروی مسئول و مدعی دفاع از حقوق بشر باید حق حیات نیروهای خود را به تمام و کمال رعایت کند و آنها را در کام آتش و یا در دام فرقه و یا جلو گلوله قرار ندهد. ما می دانیم در زمان صدام حسین افسران عراقی فوج فوج وارد کمپ اشرف می شدند و با آنان با کمال مهربانی رفتار می شد و بعد که نوبت امریکائی ها رسید آنها هم ازادانه داخل کمپ می آمدند و مجاهدین برایشان شراب سرو می کردند آیا سربازان ارتش کنونی عراق بد تر و دژخیم تر از سربازان صدام و امریکائیی هستند که آن ها را راه نمی دهند؟ مگر آنها چه می خواستند مگر بار ها تأکید نکرده اند که ما مجاهدین را به ایران تحویل نمی دهیم. اکنون باز بجای راه حل معقول و منطقی رو به تهدید و فشار و شانتاژ آورده اند و کسانی را که نتوانستند در حمله نیروهای عراقی بکشتن دهند با اعتصاب غذا می خواهند از پای درآورند. نیروهای دمکرات و ترقی خواه: در روز های اخیر شما حمله نیروهای عراقی به کمپ اشرف را بدرستی محکوم کردید اما در پس این رفتار خشونت آمیز پلیس عراق، ریشه و عامل اصلی این حادثه را در نظر نگرفتید آیا چه کسی مقصر و محرک این هجوم بود اگر تنها عمل نیروهای عراقی را محکوم کنیم بدون اینکه مسببین اصلی را که هنوز بعد از 6 سال از سقوط صدام نیروهای خود را بزور در عراق نگه داشته و هیچ احساس مسئولیتی در قبال جان و هستی انها نمی کند محکوم نکنیم به حل مسئله هیچ کمکی نکرده ایم و باعث تقویت مجاهدین و حق بجانبی آنها شده ایم مگر نمی بینید که اطلاعیه های اپوزیسیون را چگونه برای خود سند مشروعیت قرار داده و در سایت هایش به آن مباهات می کنند. اکنون جان 3500 نفر در اثر اعتصاب غذا در کمپ اشرف در خطر است و دولت عراق هیچ علاقه ای به زنده بودن این افراد ندارد و می خواهد به هر نحو ممکن این گروه از عراق خارج شوند رهبری مجاهدین باید بفهمد عراق جای حضور دائمی مجاهدین نیست و اگر این ماجرا ادامه یابد همه این 3500 نفر با مرگ تدریجی و یا در حوادث ناخواسته کشته خواهند شد ما در مقابل جان این افراد مسئول هستیم. پس شایسته است که 1- همه تلاش کنیم و سازمان مجاهدین را زیر فشار قرار دهیم تا نیروهای خود را از جهنم عراق خارج نماید مجاهدین توان این کار را دارند مجاهدین هیچ علاقه ای به بستن کمپ اشرف و خروج اعضای خود از عراق ندارد. 2- هر کس در کشور محل زندگی خود با نهادهای حقوق بشری و دولت متبوع خود تماس حاصل نماید تا تعدادی از این عزیزان را به عنوان پناهنده بپذیرند. اعضای در بند کمپ اشرف: 1- به اعتصاب غذای خود پایان دهید و با نیروهای عراقی با احترام بر خورد کنید و از آنها برای خروج از عراق کمک بگیرید اعتصاب غذا شما را از پای در می آورد و جان شما را بخطر می اندازد مطمئن باشید از مرگ شما تنها جمهوری اسلامی شاد خواهد شد تا بحال برای شما ثابت شده که مجاهدین از شما بعنوان گوشت دم توپ استفاده کرده و برای جان شما هیچ ارزشی قائل نیستند رهبری می خواهد کتاب شهدای خود را قطور تر سازد. 2- شما باید حق حاکمیت دولت عراق را بر خاک خود برسمیت بشناسید و قوانین آن کشور را محترم بشمارید. 3- هیچ دولتی شما را تا زمانی که عضو یک گروه تروریستی هستید به پناهندگی نمی پذیرد باید شما از سازمان مجاهدین جدا شوید و بدون صفت سازمانی و بعنوان فرد حقیقی از کشور های پناهده پذیر درخواست پناهندگی نمائید تا مورد قبول واقع شود 4- علی رغم رهنمود خانم مریم عضدانلو مبنی بر رفتن به ایران ما پیشنهاد می کنیم که با توجه به شرایط هرج و مرجی که بر دستگاههای اجرائی و قضائی ایران حاکم است به ایران نروید زیرا هیچکس نمی تواند امنیت و جان شما را تضمین نماید سعی کنید که از طریق وابستگانتان در خارج کشور و یا سازمانهای پناهندگی خود را به یک کشور پناهنده پذیر برسانید. 5- پس از خروج از عراق می توانید از طریق تلفن و یا میل با مجاهدین جدا شده و یا فعالین حقوق بشردر سراسر دنیا تماس گرفته و از آنان یاری بطلبید.