در نشست صمیمانه خانواده ها و نماینده کمیته بین المللی صلیب سرخ در دفتر انجمن نجات ارومیه آرش رضایی در رابطه با ممانعت سران مجاهدین از تماس افراد مستقر در اشرف با اعضای خانواده هایشان و جلوگیری از ملاقات و دیدار خانواده ها با عزیزانشان به نکاتی اشاره کرد و خواهان فراهم کردن شرایطی برای ملاقات حضوری و ارتباط گیری خانواده و عزیزانشان در اشرف شد.
آرش رضایی گفت: معتقدم می بایست راهکاری را برای ارتباط گیری اتخاذ کنیم، این راهکار را چه کسی یا نهادی باید اتخاذ کند؟ این راهکار را باید نهادهای بین المللی ذیربط مثل کمیته بین المللی صلیب سرخ اتخاذ کنند، شما در بخشی از توضیحاتتان گفتید به احتمال زیاد پس از اتمام مهلت مقرر مقامات عراقی برای خروج و انتقال افراد از کمپ اشرف و مخالفت سران مجاهدین، امکان درگیری و تنش وجود دارد، با در نظر گرفتن چنین وضعیت مایوس کننده خانواده های ما بشدت نگران هستند و ممکن است دچار تشویش خاطر شوند، ما باید در حال حاضر در جستجوی راهکاری باشیم که به درگیری و تنش منجر نشود و بچه ها در کمپ اشرف آسیب نبینند و این موضوع به شکلی مسالمت آمیز حل شود. در این رابطه می بایست در جستجوی ایده ها و راه حل های مفید و موثر بود.
خانواده های شرکت کننده در نشست ضمن حمایت از دل مشغولی های آرش رضایی مسئول انجمن نجات دفتر آذربایجانغربی در رابطه با پرهیز از خشونت و تنش و مانع شدن از سپر انسانی قرار گرفتن افراد قرارگاه اشرف از سوی رهبری عقیدتی مجاهدین توضیحاتی دادند،
آقای فخر الدین فتاحیه پدر محترم آقای داریوش فتاحیه خطاب به نماینده صلیب سرخ گفت: ما از شما انتظار داریم که وقتی این همه تلاش و کوشش برای ارتباط گیری می کنید و سعی دارید تا خانواده ها به خواسته های خودشان برسند، به راههای عملی فکر کنید. شما می بییند تعداد زیادی از اعضای خانواده ها پیش شما آمدند و گریه و زاری می کنند و از شما خواهش و تمنا می کنند تا تماس ها را برقرار سازید وقتی با مسئولین مجاهدین و اشرف تماس می گیرید و یا گفتگو می کنید و اگر آنها به درخواست شما اهمیت ندادند به مافوق های خودتان و به مسئولین صلیب سرخ ژنو بگویید که در اشرف کسی به حرف شما اهمیت نمی دهد و من چه کار کنم؟ آیا واقعا دنیا اینقدر ضعیف عمل می کند که نمی تواند به اینها (مجاهدین) بگوید شما کی هستید؟ چرا نمی گذارید فرزندی با خانواده اش تماس تلفنی داشته باشد؟ واقعا بچه های ما در اشرف چه گناهی کرده اند؟ چرا به نماینده های صلیب سرخ اجازه نمی دهند داخل کمپ اشرف شوند؟ اینها (سران مجاهدین) واقعا کی هستند؟ در این میان آقای خسروی گفت: آیا واقعا دنیا نمی تواند در مقابل زورگویی ده یا بیست نفر از سران مجاهدین بایستد؟
آقای نور عبادیان ساکن میاندوآب که در این نشست حضور پر رنگی داشت و ایده های روشنگرانه ای را برای خانواده ها و نماینده صلیب سرخ تشریح کرد، گفت: این یک نقطه امید است تا بچه ها و امثال برادر من در اشرف بتوانند از طریق نامه نگاری یا تماس تلفنی با اعضای خانواده هایشان در ایران تماس بگیرند و صلیب سرخ باید به مجاهدین بگوید به درخواست های خانواده ها پاسخ دهند.
آرش رضایی در رابطه با ارائه راهکار برای ارتباط گیری نقطه نظرات خویش را تشریح نمود: شما نماینده محترم صلیب سرخ می فرمایید افراد القاعده از زندان گوانتانامو با اعضای خانواده هایشان در دور افتاده ترین روستاهای افغانستان امکان تماس تلفنی و یا مکاتبه دارند و در این میان صلیب سرخ نقش موثری را ایفاء می کند، و شما توانستید مقامات ارتش امریکا را متقاعد کنید که مانع ارتباط گیری زندانیان و خانواده هایشان نشوند. خوب این امید بخش و رفتاری خوشایند است. به نظرم نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ می بایست بر موضوع ارتباط گیری خانواده ها و افراد کمپ اشرف در فضایی عاری از هر گونه کنترل محسوس و نامحسوس از سوی سران مجاهدین و رهبری عقیدتی آن تاکید کنند و شرایطی را فراهم نمایند تا افراد کمپ اشرف و خانواده ها بدور از هر گونه فشار روانی و ذهنی، بی آنکه دچار استرس یا خود سانسوری شوند با همدیگر ملاقات و دیدار و به تبادل نظر بپردازند تا تصمیم درست و منطقی در باره ی آینده بگیرند. ادامه دارد…