در روز شنبه 28 نوامبر 2009 در شهر سرژی در حومه پاریس یک اکسیون اعتراضی و نمایشی در راستای افشاگری چهره واقعی فرقه مجاهدین توسط عده ای از منتقدان و جداشدگان فرقه رجوی وبا شرکت تعدادی از شهروندان فرانسوی برگزار گردید که هر چند یک حرکت معمولی و درچهارچوب فرهنگ اروپا کاملا قانونی و سیاسی بود ولی این حرکت هر چند کوچک آنقدر برای فرقه مجاهدین غیر قابل تحمل بود که با گسیل عده زیادی از فالانژهای شورا و سازمان مجاهدین سعی در جلوگیری این اکسیون کردند تا در صورت امکان کار را به درگیری فیزیکی بکشانند ودر نهایت نیز به منظورشان رسیدند که در این درگیری چند تن از جداشدگان مورد هجوم تیم های چماقدار مجاهدین قرار گرفته و زخمی شدند با دخالت پلیس و پیگیری هویت لباس شخصی های رجوی غائله خاتمه پیدا کرد. فعایت هایی نظیر پخش اعلامیه و اعتراض به نقض حقوق بشر در روابط درونی مجاهدین، هرگز برای این فرقه مذهبی تروریستی قابل قبول نیست. جالب اینجا بود که در میان چماقداران رجوی چهره های به اصطلاح شورایی نیز دیده میشدند که سردمدارآنها حمید طاهرزاده نوازنده دربار رجوی یورش به جداشدگان را سازماندهی می کرد. البته ترس فرقه مجاهدین از این گونه اکسیون ها بقدری زیاد است که عده زیادی از کشورهای مختلف اروپایی بسیج کرده و به محل گسیل داشته بودند و حتی مهدی سامع یکی از کمونیست های امریکایی عضو شورا نیز در پارکینگ ها مشغول شناسایی اتوموبیل های شرکت کنندگان در این اکسیون بود. اینگونه اعمال از فرقه مجاهدین چندان بعید نیست و سابقه طولانی در ترور و سرکوب مخالفین خود دارند ولی بد نیست اشاره ای بکنیم به نامه مریم رجوی در مرداد ماه گذشته خطاب به دولتهای ایران و عراق و امریکا که در ان تقاضای بازگشت ساکنان قرارگاه اشرف را به ایران نموده بود و این شرط را نیز ذکر کرده بود که این افراد باید به شرط حق آزادی بیان به ایران برگرداننده شوند و حالا سوال این است که مریم رجوی میخواهد دولت ایران حق آزادی بیان را برای اعضای سازمان در ایران محترم بشمارد چگونه است که وی در اروپا حتی تحمل یک اکسیون سیاسی را نداشته و با چماقداران خود سعی در بهم زدن و درگیر شدن را دارد. از نگاه سایت آوا: فرقه مجاهدین اگر ریگی به کفش ندارد چرا از هرگونه انتقاد و هرگونه تجمع که برعلیه این فرقه می باشد به هرقیمتی و حتی با درگیر شدن و چماقداری سعی در ممانعت آن را دارد. البته باید این حق را برای این فرقه قائل شد که به روال همیشه به هیچگونه انتقادی پاسخ ندهد ولی ترس فرقه مجاهدین از فروپاشی کامل این تشکیلات پوشالی است که هرگونه انتقاد و حرکت مخالف خود را بامخدوش کردن به درگیری می کشاند. سوء استفاده فرقه مجاهدین از حق پناهندگی در اروپا و عدم تمکین به قوانین دمکراتیک اروپا نشانه عقب ماندگی این فرقه می باشد.