رجوی و بن بست در برابر قانون

هفته پیش دولت عراق اعلام کرد نفرات مستقر در اسارتگاه اشرف را به مکانی در استان جنوبی المثنی بنام نقره السلمان منتقل می کند و قبل از انتقال آنان به این مکان، ابتدا آنان را به ساختمان هایی در بغداد خواهد برد. و این اقدام را یک گام به جلو برای اخراج فرقه از عراق نامید.
در روزهای اخیر نیز دولت عراق از مطبوعات دعوت کرد تا با حضور در کمپ اشرف، در روز پانزدهم سپتامبر (سه شنبه 24 آذر)، اخبار مربوط به چگونگی انتقال افراد این کمپ به محل جدید را منعکس کنند.
اتخاذ این سیاست هوشیارانه از طرف دولت عراق حرکتی بود که رجوی (این دزد پر رو که یقه صاحب خانه را هم گرفته) را، علی رقم تسلطش به مظلوم نمایی و فریب افکار عمومی، کاملا خلع سلاح کرد و دست او را برای بازی های فریبکارانه و مظلوم نمایی های همیشگی بست.
در پی این سیاست رهبران فرقه به هول و ولا افتاده و به دست و دامان آمریکا و اروپا و سازمان های حقوق بشری افتادند، اما غافل از آنکه اینبار آنقدر حرکت دولت عراق سنجیده است که حتی دولت آمریکا و سازمان های حقوق بشری هم نتوانستند با آن مخالفت کنند.
در این باره سایت صدای آمریکا در خبری از قول سخنگوی وزارت خارجه آمریکا چنین نوشته است:
«آمریکا اعلام کرد که اگر دولت عراق میخواهد طرح خود را برای جابجایی تبعیدیان ایرانیِ ساکن اردوگاه اشرف در عراق اجرا کند، میبایست طبق موازین قانونی و انسانی عمل کند.»
با این بیان، آمریکا نیز موافقتش را با این جابجایی اعلام نمود زیرا که بخوبی فهمیده است این حرکت دولت عراق کاری کاملا قانونی و در چارچوب حق حاکمیت آن دولت است.
هفته ها و بلکه ماه هاست که فرقه رجوی با جیغ های بنفش بلند و ممتد در دو جبهه شروع به مقابله با دولت عراق نمود.
در جبهه اول سعی می کرد با مظلوم نمایی در پیش از ما بهترانِ غربی حمایت آنان را برانگیزد و در جبهه دوم با رویکردی تهاجمی، مستمرا دولت عراق را زیر بمباران تهمت ها و تهدید ها قرار داد تا شاید با برایند محصول این دو جبهه بتواند این بار نیز با شعار «از این ستون به آن ستون فرجه»، فرصتی بدست آورده و برای مدتی کوتاه هم که شده ضربه استراتژیکی فروپاشی اشرف را به تاخیر بیاندازد، ضربه ای که تاثیر کمرشکن آن بر مناسبات فرقه ای و ظالمانه رجوی را می توان از حجم فوق العاده واکنش های درمانده سردمداران این فرقه و بخصوص شخص مریم احساس کرد.
اما بعد از اینکه معلوم شد اینبار، آنقدر موضع دولت عراق درست و بجاست که هیچ طرف صاحب قدرتی توان مقابله با آنرا ندارد، فرقه به هذیان گویی افتاده است.
اخیرا فردی بنام «شهریار کیا» که او را سخنگوی مطبوعاتی ساکنان اشرف لقب داده‌اند (گویا مسئولین حسرت به دل فرقه که رویای بدست آوردن مقام و عنوان در ایران را از دست رفته دیده اند می خواهند در این روزهای آخر هم که شده یک عنوان و لقبی همچون، دکتر و سخنگو و… برای خود دست و پا کنند تا ناکام از اشرف بیرون رانده نشوند) در پاسخ این سوال مجری صدای آمریکا که آیا مذکراتی با دولت عراق وجود داشته و یا در جریان است؟ جواب داده که:
«نخیر، ما علیرغم این که در این رابطه با سازمان ملل و مقامات حقوق بشری بین‌المللی این موضوع را مطرح کردیم و شکایتهای مختلفی در این رابطه اعلام کردیم، صرفا بخاطر جلب حمایت بوده»
این آقای سخنگو معلوم نیست چه مغز خری خورده که اینقدر راحت همه چیز را فراموش کرده است. اگر هیچ خبری نبوده پس چرا شما با سازمان ملل و مقامات حقوق بشری بین المللی این موضوع را مطرح کردید؟
باید از آقای سخنگو که در حصار های بسته اشرف از همه چیز دنیا بی خبر مانده پرسید: اگر خبری نبوده و کسی چیزی به شما نگفته، پس شما بر چه اساسی بدون وجود یک موضوع حقیقی، در محکمه بین المللی شکایتی مطرح کرده اید؟
یا این آقا و مسئولینش در فرقه معنای «هیچ خبری نبوده» را نمی‌داند و یا از بس با کلمات بازی کرده اند، معنی سازمان ملل، مقامات حقوق بشری بین المللی و شکایت کردن را نمی‌فهمند.
ضمن تقدیر از این اقدام هوشیارانه دولت عراق، امیدواریم دولت عراق در مقابل اقدامات آنارشیستی و جنایتکارانه ای که رهبران فرقه ممکن است در این وضعیت به آن دست بزنند درایت به خرج داده و دست رجوی ها در قربانی کردن افراد اسیر فرقه برای تبلیغات و مظلوم نمایی را ببندد.
ضمن آنکه به عنوان قربانیان فرقه رجوی که سال ها در اسارتگاه اشرف اسیر بوده ایم، بی صبرانه منتظر روزی هستیم که این زندان از هر چه زندانی که در آن است تخلیه شده و اسیران اشرف بتوانند در فضایی خارج از کنترل و اوتوریته تشکیلات فرقه، برای زندگی و آینده خود، آزادانه تصمیم بگیرند.