جهان متوجه شده است که یمن در حال حاضر تبدیل به کانون نگران کننده فعالیت های تروریست ها شده است. سئوال این است: چند کشور دیگر را می توان به این فهرست افزود؟ دیلی استار نامه سرگشاده ای را منتشر کرده است که مسعود خدابنده، یک مشاور مقیم انگلستان به گوردون براون، نخست وزیر بریتانیا، نوشته است. وی در این نامه خواستار تحت کنترل قرار گرفتن سازمان مجاهدین خلق شده است. این گروه که از سوی ایالات متحده امریکا تروریست شناخته شده است، اجازه دارد که آزادانه در آلمان، فرانسه و بریتانیا فعالیت کند و برنامه های ماهواره ای آن خشونت را در خیابان های ایران تحریک می کند.
میزان دقیق روابط غرب با مجاهدین خلق هر چه قدر که باشد، این گروه نامزد شراکت با دولت های غربی که درباره جنگ با ترور موعظه می کنند، باقی می ماند.
احتمالاً مجاهدین خلق نقشی کوچک در نبردی گسترده دارند اما این سازمان می تواند میخی باشد که لاستیک نزدیک شونده قدرت های بزرگ به سوی ایران را پنچر می کند. چرا اگر گروهی تروریست است به آن پناه می دهند؟ اگر غرب نمی تواند بر سر آن که چه کسی تروریست است توافق کند، چگونه انتظار دارد با جهان اسلام به توافق برسد؟
هواداران مجاهدین خلق تنها از لندن گزارش نمی دهند، آن ها در حال تحریک و تهییج کردن مردم هستند و به عنوان ستون پنجم (هر قدر که ابعاد آن باشد) عمل می کنند. آن ها سعی می کنند به همه بقبولانند که نزاع میان احزاب در ایران روندی به خود می گیرد که هر گونه امکان توافق منطقی را پشت سر می گذارد.
مردم در این منطقه از جهان در اذهان خود متوجه هستند که غرب به هر راه و شیوه ای، تلاش ها و فعالیت های مجاهدین خلق را توانمند می کند و در عین حال تقاضای واکنش علیه تروریست ها را دارد. امروز هیلاری کلینتون درباره یمن هشدار می دهد؛ آیا می توان کاملاً مطمئن بود که چنین سیاست خارجی مبهمی در آنجا نیز استفاده نمی شود؟
آسیب مشابه به اعتبار سیاست خارجی غرب در ماجرای بلک واتر عراق پیش آمده است و همچنین در ماجرای بزرگ تر « مقاطعه کار نظامی خصوصی » (private military contractor). بسیاری از عراقی ها از اخاذی های این مزدورها رنج کشیده اند؛ هفته گذشته، گروهی از کارمندان بلک واتر دریافتند که برای قتل محاکمه نخواهند شد. مردم ماجراهای بلک واتر و مجاهدین خلق را می شنوند و همه زبان بازی های دولت اباما برای جنگ با افراطی ها و خشونت از یک گوش می شنوند و از گوش دیگر بیرون می کنند.
حتی بدتر از آن، مردم فکر می کنند که غرب با اجازه بقا و شکوفایی دادن به این عناصر مضر، در واقع در پی درگیری با جهان اسلام است.
اگر غرب می خواهد با تحریم های بیشتر علیه ایران پیش برود و اگر بدنبال حمایــت بین المللی و منطقه ای است، روشن است که باید حرکاتش را شفاف کند. غرب نمی تواند به این تروریست ها و فعالان غیردولتی اجازه دهد که فرصت های یک جنگ واقعی علیه عقب ماندگی اقتصادی و عدم مشروعیت سیاسی که ما را به ستوه می آورند، خراب کنند. این رفتارها همان تروریسمی که واشنگتن نگران آن است را بارورتر می کند.
دیلی استار