چند روز بیشتر به روز جهانی کارگران در دنیا نمانده است و از هم اکنون در سراسردنیا طبق روال معمول هر انجمن یا اتحادیه ای بنا به تحولات فعلی جهانی و وضعیت کار و سرمایه اقدام به بیانیه یا تحرکاتی می کند. بگذریم که در حال حاضر وضعیت کار در سطح جهانی با توجه به بحرانهای اقتصادی کوچک و بزرگ هنوز هم چنگی به دل نمی زند و در این میان حتی وضعیت آب و هوایی و قهر طبیعت هم تا آنجا که می تواند به روی زخم این بحران ها نمک می پاشد، یک روز با سیل یک روز با طوفان و یک روز هم مثل این روزها با پاشیدن خاکستر ناشی از فعالیت های آتشفشانی به هوا که تعداد زیادی از شرکت های هوایی را متضرر کرده و به طبع آن تعداد زیادی از کارکنان را نیز درست در آستانه روز جهانی کارگر دچار مشکل نموده است.
داستان ما ولیکن مربوط به کارگران جهان و مشکلات آنها نیست، داستان ما فرقه رجوی است که در این گونه وضعیت ها تمام تلاش خود را می کند تا به میزانی که می تواند از این وضعیت های سرفصلی هم کمال بهره را ببرد یا دست کم تا کنون که اینطور بوده و سنوات قبلی خیلی در این گونه مواقع و روزها حسابی سنگ حمایت از کارگران ایران و اینکه در مشکلات دست و پا میزنند بصورت کامل به سینه میزد و صفحات ویژه ای را به کار حتی اختصاص میداد.
از کوچکترین مشکلات هم نمی گذشت و با میکروسکوپ های الکترونی و فریب کاری آن چنان آنرا بزرگنمایی می کرد که شنونده و یا بیننده هر لحظه آماده مواجه شدن با یک واقعه و یا شوک بود، اما از خوب حادثه یا از بد حادثه البته برای فرقه رجوی این روزها هیچ خبری برای کارگران تحت ظلم از دید فرقه رجوی نیست و یا دیده نمی شود و یا خیلی کمرنگ است حال این کمرنگی را باید به حساب چه چیزی بگذاریم مشخص است، اما بنظر می آید آنقدر سر فرقه رجوی شلوغ است که دو دستی کمپ اشرف را چسبیده که مبادا از دستش برود به همین خاطر موقتاً دست از سر کارگران برداشته است و البته خوش به حال کارگران، کاش این فرقه از سر اسیران خود نیز دست بر میداشت و این همه سختی را روانه آنها و خانواده های آنها نمی کرد.
بله این روزها فرقه درگیر مناقشه فوق العاده حساسی با خانواده های اعضای به اسارت گرفته خود می باشد تا به هر ترتیبی که شده از آنها خلاص شود به همین خاطر این روزها خیلی سرش شلوغ است و فرقه رجوی درگیر است تا جایی که قصد دارد به هر ترتیبی شده کار را به درگیری بکشاند یعنی درگیری با خانواده هایی که در جلوی درب اصلی کمپ تجمع کرده و قصد رها کردن آنرا را ندارند مگر اینکه با فرزندان و بستگان خود دیدن کنند آنهم بطور کاملاً آزادانه و بدون حضور سران فرقه در اطراف آنها تا اینکه بتوانند خود راساً تصمیم بگیرند.
از چند روز گذشته ظاهراً برای مقابله با خانواده های جمع شده در مقابل درب کمپ اشرف اقدام به نصب بلندگوهای قوی و پخش برنامه از آن برای تحت تأثیر قراردادن خانواده نموده است تا بلکه خانواده ها تحریک شده و دست به اقدام های خودبخودی بزنند و شروع به درگیری فیزیکی نمایند و قطره خونی و یا خراشی بدست بیاید، تا در مرحله بعد فرقه رجوی آنرا در بوق و کرنا نموده و فریاد وا مظلوما سر بدهد و دست به دامن بنگاههای بین المللی به اصطلاح حقوق بشری البته یک طرفه و آنهم جانبدارنه به نفع فرقه رجوی بشود تا بلکه راه نجاتی برای خود از دست این خانواده ها بیابد.
اما خوشبختانه خانواده ها با خویشتنداری و صبرو شکیبایی، فریب این گونه تاکتیک ها را نخورده و مرعوب نگردیده اند و باز به نظر می رسد که یکبار دیگر تیری که در تاریکی نیمه شب فرقه رها کرده بود به سنگ خورده است.
این همان وانفسایی است که فرقه در آن گیر افتاده و به تنگ آمده است و فرصت پرداختن به موضوعات دیگر را از آنها صلب کرده است.