تکرار یک تجربه شکست خورده توسط مجاهدین

همانطور که در گذشته مکرر در مکرر گفتیم و نوشتیم و اعلام کردیم که حداقل شاید از شکست های گذشته درسی نصیب فرقه غرق در بحران رجوی بشود نشد که نشد.
یادتان هست در جریان انتخابات فرانسه و رقابتی که بین سگولن رویال و همین جناب سارکوزی در جریان بود و فرقه رجوی فکر می کرد که اگر خانم سگولن رویال برنده انتخابات شود حتماً و حتماً این به نفع فرقه تمام خواهد شد و چه و چه…
و بر پایه همین تحلیل های ناشی از استیصال سعی کرده بود تمام هم وغم خود را روی پیروزی خانم فوق الذکر متمرکز کند و در این راه حتی با خرج های کلان در کمپین های تبلیغاتی ایشان نیز به شکلی خاص و مخصوص به خود فرقه شرکت کردند و تمام زور خود را زدند تا بلکه شاید خانم رویال برنده شوند و از این تنور آبی برای فرقه گرم شود و دنیا به کام شود که نشد.
البته این را نمی دانستند که حتی اگر خانم رویال هم برنده می شد که نمی توانست خارج از تصمیمات اتحادیه اروپایی عمل کند این بماند. اما همان موقع تمام تخم مرغ های خود را در سبد این خانم گذاشت و کلی لوش و لجن هم بار سارکوزی کرد و حتی یک راه باریک هم برای خود باز نگذاشت که اگر سارکوزی برنده شد به پرو پای آنها نپیچد و بیخودی گیر ندهد. ولی چه سود که فرقه همواره از این اشتباه محاسبه ها داشته و هر قدر که بحران عدم حضور در عراق هم سنگین تر شود و خروج شان از عراق هر قدر رنگ جدی تری به خود بگیرد این اشتباه محاسبات هم بیشتر می شود.
تا جایی که تمام و تمام در محاصره انبوهی از تصمیمات اشتباه قرار بگیرد.
در آن انتخابات درس نگرفتند و حالا در این انتخابات در عراق هم دوباره آن اشتباه را مرتکب شدند. و این بار آنقدر آش را شور کرده که بدرد مزه کردن هم نمی خورد و یک تار مو هم برای نجات یا بازگشت و یا هر تعبیر دیگری برای خود باقی نگذاشته البته خوب خودشان می دانند. فرقه ای که قصد نابودی خود را کرده که نمی شود باز نگاه داشت. فرقه ای که چشم و گوش خود را بسته و با سرعت به سمت پرتگاه نابودی پیش می رود و به هیچ سویی هم کمتر توجهی ندارد را چگونه می توان بازداشت.
در این انتخابات عراق الحق و الانصاف که برای بعثی های سابق سنگ تمام گذاشت و از هیچ ترفندی هم در زمینه تبلیغاتی و سیاسی کم نگذاشت تا شاید بعثی های سابق برنده بشوند و باز آبی برای فرقه گرم شود و بتواند کمپ اشرف را کمافی السابق برای خود و اقدامات تروریستی اش نگهدارد.
به همین خاطر با اعلام به اصطلاح آرای نهایی که مورد اعتراض رسمی طرف های درگیر انتخابات قرار گرفت، فرقه صبر نکرد و پیشاپیش به ابراز شادمانی پرداخت و کار را تمام شد تلقی کرد.
بگذریم که خود طرف های درگیر انتخابات هنوز نتایج را اعلام شده نمی دانند و رسماً هم که هنوز دولتی تشکیل نشده است. اما فرقه کار را تمام شده دانسته و حسابی به جناحهای دیگر انتخابات حسابی تاخت تا خرج پرتاب خود را به خارج از عراق هرچه بیشتر کند.
همین چند روز پیش بود که خبر ائتلاف حکیم و دولت قانون به رهبری نوری المالکی رسانه ها را اشغال کرد و ائتلاف کردی هم از نخست وزیری ائتلاف شیعی اعلام حمایت کرد و گفت که مورد پشتیبانی قرار میدهد.
حال با این اوضاع سیاسی جدید و مختصات جدید نیروها جایی برای دوستان فرقه در دولت آینده باقی نمانده است. مگر اینکه از طرف نیروهای اشغالگر کاری صورت بگیرد و مداخله ای صورت بگیرد به نفع یکی از گروهها که این دیگر به فرقه هم مربوط نمی شود چون حتی در صورت احتمال چنین حالتی همانطور که قبلاً هم گفتیم هر دولتی که می خواهد سر کار بیاید قبل از هرچیز باید به تعهداتش در سطح منطقه و دولت های همسایه و همچنین تعهدات بین المللی و از همه مهمتر تعهدات ابتدایی که بلافاصله پس از سقوط صدام حسین بین گروهها صورت گرفت باید پایبند باشد خوب یکی از همین توافق ها اخراج فرقه رجوی از عراق است که خوب است فرقه به جای جار و جنجال حول موضوع انتخابات عراق و یا برجسته کردن حواشی آن به این موضوعات و تبعاتی که برای او دارد(خروج بی قید و شرط از عراق) بیاندیشد.