بیانیه خانواده های متحصن در برابر پادگان فرقه ای اشرف

به دنبال افزایش فشار فرقه رجوی در پادگان اشرف بر روی خانواده هایی که ماههاست صرفا با درخواست دیدار با عزیزان خود در بدترین شرایط استقراری متحصن شده اند، خانواده ها بیانیه زیر را برای اطمینان دادن به رهبران فرقه در خصوص عزم جزم خود تا رسیدن به مقصود منتشر نمودند: بنام خالق یکتا آزادی اسیران همت عالی ماست مریم رجوی در جشن و سرور برگزار شده در فرانسه چنان دم از دمکراسی و آزادی سرمی دهد که همگان را به تعجب وا میدارد. ولی آنان که سازمان مجاهدین خلق را می شناسند خوب می دانند که این سازمان با نفرات خود که سالها جوانی شان را در اسارتگاه فرقه ای اشرف سپری نموده و اصول فرقه را با دل و جان رعایت کردند و قبول کردند مجاهد خلق باشد چه کردند. اعضای فرقه رجوی در تمامی دوران عضویت خود قبول کردند که: / همسر خود را طلاق داده و به رجوی تقدیم نموده و هرگز فکر ازدواج هم به ذهنشان خطور نکند/
/ خانواده ها را ترک کرده و آنان را برای همیشه فراموش کنند/
/ در ریختن خون هم وطن خود و عراقی های مخالف صدام و هر کس که رجوی بگوید کوتاهی نکنند/
/ حتی خواب مخالفت با امیال رجوی را هم نبینند/
/ عاطفه را از یاد برده، اشک و لبخند خود را مصنوعی کرده و دلشان را از سنگ کنند/
/ غسل و دیگ و نشست عملیات جاری و سایر روش های مغزشوئی را با دل وجان به اجرا در آورند/
/ خودشان را جلوی لودر و ماشین بیندازند یا آتش بزنند/
/ در خصوص غیبت مسعود و دوری مریم سؤال نکنند/
/ فکر و نگاه خود را بر عشق و دوستی و عاطفه ببنندند/
/ خود را از روزنامه و مجله و کتاب و تلفن و موبایل و ماهواره و اینترنت و هرگونه ارتباط با دنیای خارج محروم کنند/
/ دوست شدن وهم صحبت نمودن با هم اطاقی خود را جرم نابخشودنی به نام محفل زدن بدانند و هرگز گرد آن نروند.
/ کارگر بیمزد باشند و تا حد مرگ کار کنند.
/ مسئول بالاتر را به جای رهبر و رهبر را به جای خدا بگذارند/
و صدها قانون برداری نوین دیگر این فرقه را، کورکورانه اطلاعت کنند/ آیا می دانید:
اگریک مجاهد خلق بخواهد بدنبال آزادی باشد، صله رحم را بجا بیاورد و این چند روزه باقیمانده عمر خود را با انواع مشکلات روحی و جسمی که در مدت مجاهد بودنش به ارث برده آسوده زندگی نموده و کانون گرم خانواده را بعد از سالیان دوباره تجربه کند، درهنگام فرارمقابل چشم خانواده هایشان زیرمشت و لگد قرار می گیرد. راستی چرا فرارمی کنند؟ مگر درب اشرف خلاف گفته خانم مریم رجوی که دم از آزادی و دمکراسی می زند و قرار است همین دمکراسی را که بر اعضای خود اعمال می کند خدای نکرده نصیب ملت شریف ایران هم نماید باز نیست؟ همگان اطلاع دارند که تعدادی ازخانواده ها ماه هاست پشت در قلعه اشرف چشم انتظار دیدار فرزندانشان هستند و در این مدت بارها توسط تعداد محدودی از افراد پادگان اشرف مورد لطف قرارگرفته اند. حضورما در اینجا طولانی شده است. مسعود رجوی متواری گفته بود خانواده ها 20 روز بیشتردوام نمی آورند ولی حالا نزدیک به 180 روز است که هنوز مزاحم حضرات هستیم. راستش هر از مدتی احساس خستگی می کردیم ولی همیشه از سوی سازمان حرکتی می بینیم که بیشتر نگران عزیزانمان می شویم و صبر را پیشه کرده ومی گوئیم و تکرار میکنیم که تا فرزندانمان را ملاقات و آنها را با دنیای خارج از فرقه آشنا نکنیم محل را ترک نمی کنیم. ما وقتی شاهد کتک خوردن یکی از فرزندانمان که قصد فرار از این جهنم را داشته و توسط چند نفر از عناصر مغزشوئی شده به شدیدترین شکل ممکن کتک میخورد و به جای نامعلومی منتقل میشود هستیم نه تنها از کار خود منصرف نمی شویم بلکه مصمم تر میگردیم تا نگذاریم فرزندانمان بیش از این در اسارت گاه اشرف بی خبر بمانند. ما شکایات خود برعلیه رهبران این فرقه شیطانی را درمحاکم قضایی عراق ادامه خواهیم کرد و ازحق خود به هیچ عنوان نمی گذریم. خانواده های مستقردر پادگان جدیدعراق (اشرف سابق)
18 تیر89