اخیرا رجوی دجال در پی مقاومت خانواده ها در مقابل درب قرارگاه و ناتوانی در تحمل این واقعیت در سیمای به اصطلاح مقاومت خودش تبلیغاتی را مبنی بر نادیده گرفته شدن حقوق زندانیان و اینکه ملاقات حق هر زندانی است به راه انداخته و در این رابطه افرادی را به عنوان کارشناس و یا وکیل و حقوق دان به شوی مسخره تلویزیونی خود می آورد که هیچ دانش و تخصصی در این رابطه ندارند به عنوان نمونه فردی که در برنامه بسوی پیروزی 24 مرداد به عنوان کارشناس مسائل حقوقی از قرارگاه اشرف به صحنه آمده بود از جمله کسانی می باشد که سالیان در کارهای پشتیبانی در اشرف مشغول بود که اکنون رجوی با سیاه کاری سعی دارد افکار عمومی را فریب داده و اینگونه وی را به عنوان وکیل و حقوق دان به خورد شنوندگان سیمای خود بدهد.
البته برای همه کسانی که سالهای 69 و 70 به بعد در مناسبات سازمان بودند کاملا قابل فهم است که منظور از حق و حقوق زندانیان که رجوی آنرا تکرار می کند چه می باشد؟
همه ما شاهد این ماجرا بودیم که در سال 70 به بعد رجوی چقدر پای بند به حق و حقوق افراد خواهان جدایی بوده است. به عنوان نمونه می توان خوانندگان را به خاطرات کسانی که در آن سالها در زندانهای رجوی بودند ارجاع داد که در اینجا به گوشه هایی از آن اشاره می نمائیم.
رجوی ضد بشر در سال 70 بیش از هزار نفر از افراد خواهان جدایی خودش را که در جریان کشتار مردم کردستان عراق سلاح خود را به زمین گذاشته بودند به همراه سایر افراد و اعضای خانواده شان که حتی شامل کودکان دبستانی هم بود را در بیش از ده زندان در نقاط مختلف قرارگاه و حوزه نفتی کرکوک (زندان دبس) در بدترین شرایط ممکن و بعضا در زیر خطرات ناشی از بمباران هواپیما های آمریکایی نگه داشته تا مبادا پای این افراد به خارج از عراق رسیده و به افشای ماهیت کثیف و خائنانه او و همکاری و مزدوری او با صدام در کشتار مردم کرد عراقی به پردازند. به همین دلیل به بهانه و شیوه های مختلف به سرکوب شدید این زندانیان پرداخته که بعضا منجر به مرگ تعدادی از آنان گشته است.
در همین مقطع تعدادی از زندانیان زن و مرد در زندان دبس برای تعیین تکلیف خود و انتقال شان به مکان امن دیگر و به دنبال پی گیری های بی جواب از مسئولین دست به تحصن در محوطه عمومی زندان زدند بنا به گفته یکی از شاهدین آقای محسن رضایی از مسئولین پرسنلی وقت سازمان دستور داد تا فردی با خودروی جیپ جهت پراکنده کردن این افراد و جلوگیری از گسترش اعتراضات زندانیان به داخل این جمعیت براند که در این جریان یک نفر زخمی و بقیه افراد به حق و حقوق انسانی خود!!! (از نوع رجوی) رسیدند.
در همین مقطع به دلیل عدم رسیدگی به زندانیان انفرادی یکی از آنان دست به خود کشی زد که مسئولین زندان با رعایت حقوق انسانی و بدون اینکه کسی متوجه شود زندانیان سیاسی را در گوشه ای از خاک پاک صدام در حوزه نفتی کرکوک دفن کردند که متاسفانه اطلاع دقیقی از مکان دفن او نداریم.
حالا این حقوق دان بی حقوق تازه مدعی می شود که هر زندانی اجازه ملاقات باید داشته باشد ولی نمی گوید که چرا رجوی در سال 70 و 72 و سالهای بعد حق و حقوق زندانیان سیاسی خودش را پایمال کرده و حتی اجازه اعتراض را به آنان نمی داد چرا این حقوقدان در آن زمان مدعی حقوق زندانیان نمی شد؟ و یا اینکه امروز که خانواده ها بعد از 7 ماه در جلوی درب اشرف منتظر ملاقات با عزیزانشان می باشند حرفی به میان نمی آورد آیا حق و حقوق این خانواده ها که بعضا بعد از 25 سال برای اولین بار به ملاقات عزیزان شان آمدند در حیطه تخصص وی نمی باشد؟
این وکیل کذایی مدعی می شود که جرم همه نفراتی که در ایران زیر اعدام بسر می برند فقط و فقط این است که نفراتی از خانواده آنان در اشرف هستند و بعد مدعی می شود که اینان در جریان تظاهرات روز عاشورا دستگیر شدند، در پاسخ به این وکیل و کارشناس رجوی باید گفت اگر اینگونه بود می بایست کسی از خانواده های اشرفیان در ایران باقی نمی ماند و همه کشته می شدند و کسی هم به ملاقات آنان در جلوی درب اشرف نمی رفت احتمالا این کارشناس در امور حقوقی یادش رفته که سر دژخیم فرقه یعنی رجوی سرکوبگر در پیامهای قبلی خودش مدعی شده بود که ما مجاهدین دیگر خانواده ای نداریم و خانواده های ما یا در قبرستان خاوران هستند یا در مروارید اشرف، و مابقی را کانون فساد می نامید.
البته این آقای کارشناس در مباحث خودش هرگز توضیح نداده است که خانم مریم قجر که مدعی برقراری دموکراسی در جامعه خیالی خود در ایران می باشد و دم از دفاع از حقوق زندانیان سیاسی می زند، چرا یک سوم نفراتِ مناسبات چهار هزار نفریش را در سال 70 زندانی کرد؟ چرا هرگونه اعتراض زندانیان در زندان دبس و سایر زندانها را با شکنجه و سرکوب توسط زندانبانان خود جواب می داده است؟ آیا این معترضین جزء زندانیان سیاسی دنیای کوچک وی در اشرف نبودند؟ آیا این افراد حق و حقوقی نداشتند که تحت عناوین همچون «کوفی»، «بریده»، «مزدور» و غیره مورد اذیت و آزار قرار میگرفتند؟
آیا منظور شما از حق و حقوق مردم ایران همان بلایی است که بر سر زندانیان تان آورده اید؟ و این گونه می خواهید حقوق مردم را رعایت کنید؟
البته سران فریب کار فرقه که در شرایط حاضر حرفی برای گفتن ندارند با دغلکاری، نفراتی از گوشه و کنار قرارگاه اشرف که به کارهای صنفی و تدارکاتی و پشتیبانی مشغول هستند را به صحنه آورده تا با بیان اکاذیب و تره هات فرقه ای، وقت برنامه تلویزیونی خود را پر کنند.
از طرف دیگر این شو شگرد دیگری نیز برای خراب کردن پل پشت سر افراد است تا بدین طریق بتوانند افراد را در قرارگاه نگه دارند.