درخواست از دبیر کل ملل متحد برای اعزام گزارشگر ویژه حقوق بشر جهت بازدید از اردوگاه فرقه ای اشرف در عراق با همراهی جداشدگان و خانواده هاآقای بان کی مون
دبیر کل ملل متحد شاید مطلع باشید که اردوگاه اشرف در عراق مقر اصلی سازمان مجاهدین خلق می باشد. این گروه از نظر دولت آمریکا که حفاظت آن را به عهده گرفته است و از نظر دولت عراق که میزبان آن می باشد یک فرقه تروریستی مخرب است. در حال حاضر بیش از سه هزار نفر در این اردوگاه تحت تعلیمات مسعود رجوی رهبر فرقه قرار دارند و مقررات بسیار سخت فرقه ای بر آنان اعمال می گردد. این افراد حق ارتباط با بیرون از اردوگاه و خانواده های خود را نداشته و در محیطی کاملا ایزوله به سر می برند. نحوه اعمال حاکمیت رهبران فرقه بر پیروان خود در این اردوگاه یکی از بارزترین مصادیق نقض اولیه ترین حقوق انسانی در عصر حاضر و نمونه آشکار برده داری نوین است. ساکنان این اردوگاه، بدلیل سالها دوری از دنیای آزاد و قرار داشتن تحت القائات ذهنی سیستماتیک توسط رهبران فرقه، در شرایط روحی عادی به سر نمی برند. ترس از دنیای خارج آنچنان در روح و ضمیر این قربانیان در طی سالها کاشته شده است که توان آزاد اندیشیدن و آزاد زندگی کردن از آنان گرفته شده و به روباتهایی که تنها فرمان رهبر را اطاعت می کنند تبدیل گشته اند. از زمان سقوط دیکتاتوری صدام حسین در عراق تا کنون نزدیک به هزار نفر از اعضای این گروه در مقاطع مختلف این امکان را یافته اند تا خود را از بند فرقه نجات دهند. بسیاری از این افراد گزارش های تکان دهنده ای در خصوص مغزشوئی و موارد شکنجه و زندان و حتی قتل در درون اردوگاه اشرف ارائه داده اند که در سیستم قضائی عراق به عنوان شهادت آنان به ثبت رسیده است. برخی از سازمان های بین المللی حقوق بشری نیز بر این گونه موارد صحه گذاشته و گزارشاتی داده اند. هم اکنون بیش از شش ماه است که جمع کثیری از خانواده های اعضای گرفتار در اردوگاه فرقه ای اشرف در مقابل دروازه این مقر در شرایط فوق العاده دشوار دست به تحصن زده و اعلام نموده اند که تا به دیدار عزیزان خود نایل نشوند محل را ترک نخواهند کرد. رهبران فرقه البته از دادن پاسخ مثبت به این خواست مشروع انسانی امتناع کرده و حتی برخی از افراد خود را به دفعات مجبور به تهاجم به آنان نموده اند. بنیاد خانواده سحر این نامه را به نمایندگی از این خانواده ها برای شما می نویسد. در چنین شرایطی آیا ضرورت ندارد که گزارشگر ویژه حقوق بشر ملل متحد همراه با افرادی که از این گروه جداشده و به شرایط درون آن آگاه هستند و همچنین خانواده های افراد مستقر در آن از این مقر فرقه ای بازدید نمایند؟ قطعا رهبران فرقه از پذیرش چنین موضوعی امتناع خواهند ورزید. آیا سازمان ملل متحد و شورای امنیت ابزاری برای مجبور ساختن فرقه جهت تن دادن به چنین بازدیدی در اختیار ندارد؟ از نظر خانواده های دردمند حداقل کاری که سازمان ملل متحد و کمیسیون حقوق بشر آن میتواند بکند این است که چنین خواستی را مطرح نماید و اگر با مخالفت رهبران فرقه روبرو شد گزارشی بر اساس شهادت کسانی که سالهای طولانی (حتی در برخی موارد از دوران کودکی) در درون این فرقه بوده اند تنظیم نموده و اعلام نماید. گزارشات وزارت خارجه آمریکا از سال 94 تا به حال و نکاتی که در آن مندرج است بعلاوه گزارش مؤسسه RAND در خصوص مجاهدین خلق در عراق و همچنین گزارش خروج ممنوع سال 2005 دیدبان حقوق بشر در رابطه با نقض حقوق بشر در داخل فرقه و نظراتی که نخست وزیر و رئیس جمهور عراق تا به حال داده اند علاوه بر نظرات مقامات امنیتی عراق و اقرار مکرر رهبران سازمان در مورد نقض حقوق بشر در درون این فرقه اگر برای محکومیت بدون محاکمه سران فرقه رجوی کافی نباشد مسلما برای شروع تحقیق و ارسال گزارشگر و محقق بین المللی به این اردوگاه بسته فرقه ای کافی است. مسلما کسی که ریگی به کفش ندارد جلوی ملاقات مادر با فرزند را نمی گیرد و اگر افراد سازمان همگی به میل و اراده و پیشنهاد خود همسر و فرزند و دین و دنیا را طلاق داده اند دیگر نیازی به مخفی کردن و قطع ارتباط آنان با دنیای خارج نیست. تمامی خانواده های دردمند و رنج کشیده خواستار تحقیق و حصول اطمینان از سلامت روحی و جسمی افراد درون اردوگاه اشرف هستند و این حق قانونی هر انسانی است که تک تک مفاد مندرج در منشور حقوق بشر ملل متحد در خصوص وی اجرا گردد و در این مقطع تاریخی نقض آنها نمی تواند مورد قبول باشد. نمی توان در این مسئله سازمان ملل متحد را به خاطر این که بنا بر مصالح سیاسی برخی قدرت ها رویش را به طرف دیگر برگردانده است مسئول ندانست و سرزنش نکرد. سازمان ملل متحد در زمان حاکمیت صدام حسین در عراق امکان عمل در عراق نداشت. اما الان چه محدودیت و مشکلی دارد که به وظیفه خود عمل نمی کند؟ اگر سازمان ملل متحد حاضر به عمل کردن به وظیفه خود در عراق نیست آیا نباید در اذهان این خانواده ها حداقل متهم به سهل انگاری و کم کاری شود که کاری که از دستش بر می آمده را نکرده و کنار کشیده است. خانواده های رنج کشیده متحصن در برابر دروازه اردوگاه فرقه ای اشرف در عراق منتظر پاسخ و اقدام شما هستند. بنیاد خانواده سحر
بغداد – 1 سپتامبر 2010 ضمائم:
1. گزارشات وزارت خارجه آمریکا از سال 1994 تا امسال (2010) که بر فرقه تروریستی بودن سازمان مجاهدین خلق تأکید دارند.
2. گزارش مؤسسه RAND در خصوص سازمان مجاهدین خلق در عراق
3. گزارش دیدبان حقوق بشر HRW سال 2005 با عنوان خروج ممنوع No Exit در خصوص نقض حقوق بشر در داخل سازمان مجاهدین خلق
4. مصوبه هیئت وزیران جمهوری عراق در بیست و هفتمین نشست معمول خود به تاریخ 17 / 6 / 2008 (شماره 216) در مورد سازمان مجاهدین خلق که بر تروریست بودن و حضور غیر قانونی این سازمان در عراق تأکید داشته و خواهان برچیده شدن پادگان فرقه ای اشرف و خروج نیروهای مجاهدین خلق از عراق شده است. رونوشت به:
کمیسیون حقوق بشر ملل متحد
کمیساریای عالی ملل متحد برای پناهندگان UNHCR
کمیته بین المللی صلیب سرخ ICRC
عفو بین الملل AI
دیدبان حقوق بشر HRW
وزارت حقوق بشر عراق
رسانه های عراقی و بین المللی↑
نامه بنیاد خانواده سحر به دبیر کل ملل متحد جهت اعزام گزارشگر به اردوگاه اشرف
