خانم رجوی! در رابطه با همه فعالیت های شما در راستای حقوق بشر یک علامت سئوال به ذهنم می زند آن هم اینکه که چرا شما را بصورت دوره ای رییس سازمان ملل نکردند؟ و یا کرسی سازمان یونیسف را به شما ندادند؟ واقعا شما چقدر بشر دوست هستید؟ لطفا عقربه های ساعتی را که به سمت ایران چرخانده اید کمی به سمت آن اسرایی که سالهاست در آن پادگان مخوف اشرف که در فقر فرهنگ و شستشوی ایدئولوژیکی عقب مانده شوهرت قرار دادید بچرخانید. خدا را چه دیدید شاید آن چشمان بسته شما و یا بهتر بگویم بشر دوستانه شما به اعضای خود در اشرف کمی باز شود. در پاریس در مقر خودتان و در آن فضای سبز قدم می زنید بدون هیچ کم و کاستی زندگی خودتان را سپری می کنید. آیا با تمام وجودتان و از درونتان یادی از اسرای پادگان اشرف می کنید؟ و یا فقط لذت زندگی خودتان را می برید. آنها هم انسان هستند ولی متاسفانه برای آنها نه فقط امکانی وجود ندارد بلکه در یک حصار بسته و از دنیای بیرون قطع هستند. همان هایی که از شما به عنوان ناجی صلح و آزادی یاد می کنند کسانی هستند که تشنه به خون مردم ایران هستند و شما هم یکی از آنها! به قول گفتنی (سگ زرد برادر شغال است) دشمنان مردم ایران آنقدر بر سر و صورت شما دست می کشند که بشر را فراموش کرده اید فقط می خواهید با حرفهای مفت و بی ارزش جایگاهی برای خودتان بسازید. فی الواقع اگر شما مدافع حقوق بشر بودید به اعضای خودتان رحم می کردید کسانی که به قول خودتان دار و ندارشان را در راه پوشالی شما در اخلاص گذاشته اند. کسانی که چندین سال است از وطن و خانواده بدور هستند لااقل می گذاشتید برای چند دقیقه پدر و مادرشان را ملاقات کنند. آنقدر دستگاه شما و شوهر دومت، عقب مانده و پوسیده است که خودتان را مالک انسانها می دانید. و فکر می کنید انسانهایی که در اسارت گاه شما هستند از بوته به عمل آمده اند.
خانم رجوی!
هر وقت از سیاست بازی های کثیفتان علیه مردم ایران کمی عقب نشینی کردید عقربه خود را به سمت پادگان اشرف بچرخانید چشمان بسته خود را باز کنید و ببینید اشرفیان از دست شما که مدافع حقوق بشر هستید چه می کشند.