با احترام همانطور که مطلع هستید تعداد 3400 نفر از اعضای مجاهدین در حصار اردوگاه مجاهدین در عراق تحت کنترل تشکیلاتی مجاهدین بسر می برند که بیش از دو دهه با دنیای بیرون از خود قادر به تماس و ارتباط نیستند خبرهای رسیده از درون این گروه حاکی از ان است که این افراد بخصوص آنهایی که به سیاستهای رهبران مجاهدین معترض هستند در یک شرایط بسیار بد روحی و فیزیکی و صنفی بسر میبرند. این موضوع باعث نگرانی ما فعالین حقوق بشری که در راستای رساندن صدای این افراد مظلوم به بیرون از این اردوگاه فعال میباشند، شده است. کارنامه منفی مجاهدین در زمینه نقص حقوق بشر تائید کننده آنچه از درون این گروه به گوش میرسد میباشد. لذا از شما بعنوان مسئول و مقام ریاست جمهوری عراق استدعا دارم تا در این رابطه تلاش و پیگیری کنید و یا هیئتی را از طرف دولت عراق جهت بررسی به وضیعت نابسامان حقوق بشر و نیازهای اولیه انسانی به درون این گروه فرستاده تا اوضاع را پیگیری کند و خانواده های مجاهدین بتوانند در یک محیط آرام و بدور از افراد مجاهدین با فرزندان خود دیدار داشته باشند و حداقل بتوانند به دنیای رسانه ای دست رسی داشته باشند. سابقا در این سازمان موارد زیادی از نقض حقوق بشر گزارش شده است که بعد از پیگیری های گروه های حقوق بشری معلوم شد دامنه نقض حقوق بشر بسیار فراتر از آنچه شنیده شده بود، است. اعضای سازمان مجاهدین که اغلب به سیاست های رهبران مجاهدین ناراضی مییباشند، تحت فشارهای سیستماتیک درون تشکیلاتی مجاهدین هستند و موارد زیادی از خودکشی گزارش شده است که آخرین نمونه آن آقای احمد رازانی میباشد که بعد از پی گیری و تحقیق از طریق افرادی که خود شاهدین موارد مشابه بودند، ثابت شده است که همه موارد از گزارشات خودکشی و قتل در داخل این گروه واقعیت داشته است. از آنجایی که مجاهدین در خاک عراق هستند و الزاما تحت قوانین جاری عراق باید عمل کنند، به لحاظ قانونی موظف هستند تابع قانون عراق باشند. سرکشی و سرپیچی مجاهدین از قوانین دولت عراق ریشه در روحیه خشونت طلبی و تروریستی مجاهدین دارد که برای معرفی کارنامه مجاهدین به اندازه کافی مدارک و مستندات موجود میباشد و طبعا جنابعالی از مجاهدین و از عمل کرد تروریستی آنها بخوبی مطلع هستید. مجاهدین برای توجیه جنایتهای خود ادعا میکنند در عراق دارای استقلال عمل هستند و به هیچ دولت و یا کسی پاسخ گو نمیباشند در حالی که قانونا دولت عراق حق کنترل و بازرسی لازم در ارتباط با مرگ های مشکوک درون تشکیلاتی و اقدامات سرکشانه نسبت به خانوادههای اعضای ناراضی که تنها خواسته آنها دیدار با فرزندان خود بعد از دو دهه میباشند، را دارد. امروز با توجه به سرنگونی دولت صدام و استقرار دولت مردمی عراق و انتظاری که خانواده ها و فعالین حقوق بشر از دولت عراق دارند و دغدغه های خانواده های اعضای معترض مجاهدین نسبت به سرنوشت فرزندانشان مسئولیت دولت عراق را نسبت به آن را به همراه دارد. آقای طالبانی رئیس جمهور محترم اینجانب که عضو سابق و جداشده مجاهدین هستم برای جدایی از مجاهدین سالها را در زندانهای عراق از جمله زندان ابوغریب "قسم العرب واجانب" را تحمل کردم. از این رو برای ما روشن است که مجاهدین در صورت مواجه به عدم قاطعیت از طرف دولت عراق همچنان روحیه زندانی کردن و شکنجه مخالفین خود را دارند. آنچه باعث شگفتی ما میشود مجاهدین در خاک عراق با جسارت به خانواده های اعضای ناراضی خود برخورد می کنند. بی حرمتی های که مجاهدین با خانواده های اعضای ناراضی خود در خاک عراق مرتکب میشوند جای تامل است. در هیچ کجای دنیا سابقه ندارد که خانواده ها بیش از دو دهه نتوانند با فرزند خود در تماس باشد در بدترین زندانهای دنیا ولو به هر جرمی مرتکب شده باشند از این حق برخوردار هستند در حالی که اعضای معترض مجاهدین تنها خواهان خارج شدن از این گروه میباشند. بنظر میآید مجاهدین بهتر از هر کسی خود میدانند در این سالها مرتکب چه جنایتهایی شده اند که این چنین از خروج افراد معترض در وحشت هستند به همین دلیل فعالین حقوق بشر دائما این اقدام ضد انسانی مجاهدین را محکوم میکنند و آن را نشانه ضعف در برابر خانواده های اعضای ناراضی و افشا شدن بسیاری از اعمال ضدانسانی مجاهدین از قیبل قتل، غارت و تجاوز ارزیابی میکنند. در پایان به امید روزی که رهبران مجاهدین در برابر یک دادگاه صالحه و با حضور هیئت منصفه برای پاسخ گویی به جنایاتی که در این سالها مرتکب شده اند، قرار بگیرند و اینجانب اعلام آمادگی می کنم تا بعنوان شاهد برای افشای جنایات مجاهدین بخصوص جنایاتی که در طی دوران حکومت صدام حسین مرتکب شده اند، شهادت دهم. با تقدیم احترامات
علی قشقاوی – انجمن ایران سبز – آلمان
02.12.2010 رونوشت به:
نخست وزیر عراق
وزارت امور خارجه عراق
وزارت امور خارجه آمریکا
وزارت دفاع آمریکا
دبیرکل سازمان ملل متحد
صلیب سرخ جهانی