Sekretari i Shtetit i SHBA Antony Blinken ka pohuar se negociatorët nuk e dinë ende nëse Teherani është serioz për të bërë një marrëveshje në Vjenë. Negociatorët e SH.B.A.-së po flasin me negociatorët e Iranit në periferi të takimeve të nënshkruesve të mbetur të JCPOA. Por mbase e kundërta është e vërtetë. Përkundër provokimit të ashpër, Irani nuk i braktisi bisedimet dhe ka mbajtur propozimin e tij bazë – nëse SH.B.A. dëshiron të ribashkohet me JCPOA ajo duhet të heqë me besueshmëri sanksionet dhe Irani do të rikthejë pasurimin e tij bërthamor në nivelet e rëna dakord. Ndoshta, duke u përqëndruar shumë në pajtueshmërinë e Iranit pa ofruar një angazhim të qartë për heqjen e sanksioneve, janë SH.B.A. që nuk janë serioze në lidhje me bisedimet.
Sigurisht, që nga fillimi, kundërshtarët e marrëveshjes së JCPOA u përpoqën të prishin bisedimet në Vjenë, të cilat përfshinin SH.B.A. Izraeli, Arabia Saudite dhe neokonët amerikanë kanë kundërshtuar marrëveshjen bërthamore në të kaluarën. Ata kanë qenë aktivë gjatë bisedimeve për të parandaluar përparimin. Sh.B.A nuk ka reaguar ndaj kësaj ndërhyrjeje.
Me të mbërritur në Vjenë në fillim të Prillit, delegacioni i Iranit u ballafaqua me një grumbull të vogël mbështetësish të MEK-ut të cilët i kërcënuan dhe kërcënuan me dhunë ndaj tyre. Kërkesa e MEK është të përfundojë të gjitha negociatat me Iranin, të heqë JCPOA dhe të shpallë luftë në vend. Megjithëse udhëheqja e MEK është dëbuar nga BE në Shqipëri, ajo ende merr mbështetje të heshtur nga ambasada e SHBA atje. Ndërsa MEK mbetet një irritues i vogël ndaj Iranit për shkak të historisë së tij të tradhëtisë dhe terrorizmit, toleranca e SHBA për atë që ai e konsideron si një kult terrorist sinjalizon një mungesë sinqeriteti në emër të Amerikës.
Në një nivel më serioz, Izraeli nisi një kurs veprimi që mund të kishte provokuar Iranin në hakmarrje dhe tërheqje nga bisedimet. Sidoqoftë, përkundër një sulmi ndaj impiantit bërthamor të Iranit dhe pranisë së tij detare në Gjirin Persik dhe më gjerë, Irani nuk i braktisi bisedimet siç pritej. Qëllimi i Izraelit, si me MEK, ka qenë që të krijojë një pykë midis Iranit dhe SH.B.A.-së dhe BE-së në mënyrë që të përfundojë bisedimet. Kjo nuk ka funksionuar. SHBA vazhdon të flasë me Iranin.
Sidoqoftë, SH.B.A. nuk e ka dënuar sulmin bërthamor Izraelit, as nuk ka ndërmarrë hapa për të kufizuar aktivitetet e padëshiruara të MEK. Në këtë kontekst, nuk është e qartë nëse amerikanëve u është dashur të krijojnë një taktikë tjetër. Në vend që të mbështeten në burimet e jashtme të përçarjes dhe pengesave për të kontrolluar kushtet e bisedimeve me Iranin, SHBA tani po luan lojën e fajit: Irani nuk është serioz.
Akuza e SHBA duket e zbrazët. Lejimi i MEK të vazhdojë me narrativat e tij të rreme të shpërndara nga ferma e klikimeve në Shqipëri mund të lexohet nga Irani vetëm se vepron me keqbesim. SHBA nuk mund të kontrollojë reagimin izraelit. Por mund të veprojë për të ndaluar aktivitetin e MEK. Një kthim në programin e de-radikalizimit të nxitur nga administrata Obama në 2016 do të ishte një vend i mirë për të filluar.
Ann Singleton