Vërtet, për çfarë mëkati duhet të shohim lotët e nënave të ardhshme, por këto janë nënat, baballarët dhe motrat që mbajnë syrin te dera e shtëpisë ose dëgjojnë ziljen e telefonit për të dëgjuar zërin e tyre? të dashurit e tyre që janë bllokuar në kultin Rajavi.
Është e dhimbshme kur dëgjojmë bisedat e nënave dhe ata thonë se kam 20 vjet që nuk e kam dëgjuar zërin e fëmijës, ose dikush thotë 40 vjet, ose një tjetër thotë 40 vjet.
Në fund të fundit, nuk ka mëkat përveç të drejtave njerëzore për të dëgjuar zërat e këtyre nënave.
Dhimbja e një nëne është vetëm për shkak të fëmijës së saj që ajo dëshiron të përqafojë.
Kjo organizatë muxhahedine ka marrë njerëz nga vende të tjera në Irak me pretekstin e punës dhe i ka skllavëruar vetëm për qëllimet e veta të liga.
Sot, kur u ula të dëgjoja fjalët e nënave, pashë që ajo u fut në zjarr dhe ujë për shkak të fëmijës së saj, që ta shihte ose të dëgjonte zërin e tij, por organizata nuk i vizitoi kurrë.
Ka burgje në çdo vend dhe çdo grua ka një orë për të vizituar familjen e saj një herë në javë, por kjo organizatë famëkeqe në vendin tonë ua ka hequr këtë të drejtë individëve dhe familjeve, që është shkelje e të drejtave themelore të çdo njeriu. .
Kjo organizatë ka abuzuar me demokracinë e vendit tim dhe nuk u jep nënave të drejtën e vizitës.
Shumë nëna u larguan nga kjo botë pa e dëgjuar kurrë zërin e fëmijës së tyre, pse dhe pse dhe pse për çfarë mëkati.
Shpresoj që t’u hapim rrugë familjeve që nënat t’i shohin fëmijët e tyre.
Lili Abazi