Në një botë ku demokracia përkufizohet si një sistem i ndërtuar mbi të drejtat e individit, të shohësh mendjen dhe shpirtin e një njeriu të lënduar brenda këtij sistemi është një kontradiktë e dhimbshme. Kampi i Mujahedinëve, një skenë e fshehur në hijet e pretendimeve për liri dhe drejtësi, zbërthen një nga ironitë më të mëdha të kohës sonë. Aty ku njeriu supozohet të gjejë strehë dhe idealizëm, ai përfundon i rrënuar nga zinxhirët e një shtypjeje të heshtur, që mbart në zemër dhunën e mendimit dhe shkatërrimin e shpirtit.
Njerëzit që hyjnë në këto kampe shpesh mbarten nga shpresa e një të ardhmeje më të mirë, një ëndërr për drejtësi dhe një zë në një botë ku zërat e tyre janë mbytur. Por, si mund të lulëzojë mendja në një mjedis ku ajo kontrollohet, kufizohet dhe ndëshkohet për çdo devijim nga udha e paracaktuar? Demokracia, në vend që të ushqejë mendimin e lirë, bëhet një mekanizëm manipulimi, duke përdorur frikën, dhunën psikologjike dhe izolimin për të siguruar bindjen e verbër të anëtarëve.
Në këto kampe, trupi mund të mbijetojë, por mendja vuan një vdekje të ngadaltë. Anëtarët ndrydhen emocionalisht, largohen nga familjet dhe ndërpriten nga realiteti i botës së jashtme. Ata reduktohen në robër të ideologjisë, të ndjekur nga një strukturë e hekurt që e quan këtë “liri”. Një paradoks që i jep demokracisë një fytyrë të errët, të deformuar nga lakmia për pushtet dhe kontroll.
Një mendje në duart e demokracisë duhet të jetë e lirë të mendojë, të eksplorojë, të refuzojë dhe të pranojë sipas vullnetit të saj. Por në kampin e Mujahedinëve, mendja nuk është më një pronë e individit, por një instrument në shërbim të një mekanizmi që shpall “çlirimin” si qëllimin e tij. Kjo nuk është demokraci, kjo është një teatër ku aktorët janë të detyruar të ndjekin një skenar të parashkruar, ndërsa shikuesit e botës së jashtme mbeten të pavetëdijshëm për tragjedinë që shpaloset pas skenave.
Keqtrajtimi psikologjik, shtypja e mendimit të lirë dhe ndëshkimi i atyre që tentojnë të dalin jashtë kufijve të imponuar janë plagë të një sistemi që pretendon të jetë demokratik.
Brikela Sulollari