دو اتفاق (درگذشت مهدی فتحی و تظاهرات شهروندان عراقی بر علیه مجاهدین در ورودی قرارگاه اشرف) بار دیگر اشرف را در کانون اخبار و گمانه زنی قرار داد. نفس این امر و صرفنظر از تبعات و پیامدهای آن درست همان چیزی است که مد نظر و مطلوب مسعود رجوی است. رجوی برای روی آنتن بودن اشرف حاضر است دست به هر وسیله و کاری بزند و در این رابطه هر چه اتفاقات بزرگ تر و بعضاً پرهزینه تر و بخصوص از نوع انسانی باشد، او در حصول به اهدافش دست بازتری دارد. اینها اما نه به معنی اهمیت یافتن موضوعی سازمان مجاهدین که بیشتر در راستای نیاز حیاتی سازمان به جلب توجه و حمایت بیشتر غربی ها و جریان سازی های تبلیغاتی و رسانه ای و مجازی حائز اهمیت است. این نیاز از دیرباز به عنوان یک امر حیاتی در کانون فعالیت های سیاسی، نظامی و رسانه ای مد نظر و از اهمیت کلیدی برخودار بوده است. گذشته از جنبه تبلیغاتی موضوعات اما واکنش شهروندان عراقی به ادامه حضور مجاهدین در زمین های اشغال شده آنها نشانگر آن است که از این پس جز اراده مقامات عراقی، خواست مردم نیز در راستای تصمیم مسئولین حائز اهمیت است. البته پیشتر بارها و بارها مالکین زمین های قرارگاه اشرف خواهان استرداد املاک خود شده و در این رابطه اقداماتی نیز انجام داده که تاکنون بی نتیجه مانده است. اینها اما برای سازمان هیچ اهمیتی ندارد. پشت سازمان فعلاً به حامیان غربی و جریان سازی های رسانه ای و حمایت همزمان شماری از دمکرات ها و جمهوریخواهان آمریکا گرم است. ارزیابی دو اتفاق مورد نظر نیز در همین راستا و با توجه به مجموع شرایط، زمینه ساز بیشترین انتفاع برای رجوی خواهد بود. نگاهی اجمالی به اخبار و گزارشات رسانه های سازمان تمامی حکایت از چنین روندی می کند. تحصن و تظاهرات هواداران سازمان در مقابل کاخ سفید آمریکا شاید بیشترین دلخوشی و دلمشغولی برای رجوی باشد. اما سازمان به همان اندازه که ظاهراً سرش در غرب به عرش می رسد، اما اینجا یعنی در ظرف استراتژیک در عراق هر لحظه عرصه را تنگتر می بینند. اهمیت این عرصه در این است که این بار مردم عراق و نمایندگان و سران عشایر و همچنین احزاب و شخصیت های حقیقی و حقوقی در کنار مقامات و سیاستمداران عراقی به جد خواستار اجرایی کردن مصوبات دولت و اجرای قانون اساسی در مبارزه و تخلیه خاک کشورشان از گروه های تروریستی و دست به نقد خارج کردن سازمان مجاهدین خلق از عراق هستند. این درخواست هر چند باعث تشدید جریان سازی رسانه ای سازمان و مظلوم نمایی مضاعف آنها گردیده، اما روی دیگر سکه این است که این بار مجاهدین خود را رودرروی مردم عراق قرار داده اند. هر چند به سیاق گذشته و پیروی از یک فرمول و قاعده کلیشه ای مجاهدین این بار مردم عراق را به عنوان مزدوران جمهوری اسلامی معرفی می کنند، اما باید اذعان کرد حنای سازمان کماکان رنگی نخواهد داشت. اتفاقاً این بار حضور مردم عراق و نمایندگان احزاب سیاسی و صنفی و در کنارشان حضور خبرگزاری ها و رسانه های عراق و منطقه و مونیتور لحظه به لحظه اتفاقات شرایط را کماً و کیفاً با گذشته متفاوت کرده است. نگاهی اجمالی به برخی اظهارات شخصیت های حقیقی و حقوقی در مورد لزوم اخراج مجاهدین و فشار مردم بر دولت و مقامات عراقی تمامی حکایت از تفاوت های مورد اشاره می کند. در این رابطه می توان به اظهارات و نقطه نظرهای طیف های مختلف عراقی اشاره کرد که سوای جنبه های سلبی موضوع به طرح ادعاهای حقوقی علیه مجاهدین نیز اهتمام کرده اند. در این خصوص می توان به اظهارات حمید عبدالمجید العبیدی عضو سازمان اتحاد حقوق بشر استان دیالی در گفتگو با السومریه نیوز اشاره کرد. وی ضمن اشاره به نقش سازمان در ناامنی ها و انفجارهای عراق درباره اتخاذ روش های درخور برای تخلیه اشرف گفته است:
" دولت عراق باید مکانیزم هایی را بوجود آورد تا بتوان این مجاهدین خلق ایرانی را از کشور اخراج نمود چرا که این گروه اصلی ترین دلیل در پس ناامنی ها و عدم ثبات در استان دیالی است". در همین رابطه وکیل عراقی(زیا کرمی) از دولت خواسته تا نسبت به آنچه پیگیری اتهامات جنایی و حقوقی مجاهدین در عراق برشمرده اقدام کند: "رهبران سازمان مجاهدین خلق در داخل کمپ اشرف در مقابل دستور سیستم قضایی این کشور در رابطه با خروج اعضا برای ملاقات با خانواده هایشان ایستاده اند و از انجام دستور ابلاغ شده قضایی سر باز می زنند". وی همچنین گفته است: "ما همچنین از دولت عراق می خواهیم تا مسئولیت بپذیرد و دستورات مقامات عراقی و سیستم قضایی کشور را سریع تر به اجرا در آورده قانون را بر این بخش از عراق بازگرداند". این واکنش ها بر همسویی مردم با مقامات عراقی در اجرا کردن قانون مبارزه با تروریسم در عراق تأکید دارد. به یک معنی اخراج مجاهدین از عراق با توجه به دسیسه های فرقه ای مجاهدین از یک سو و سوء استفاده های تبلیغاتی از برخوردهای احتمالی و تبعات آن، این بار می تواند با حضور مردم برای اخراج مجاهدین وارد مرحله تازه ای شود. از آنجا که اقدام نیروهای عراقی برای تخلیه اشرف در ژوئیه سال گذشته با واکنش های فرقه ای مجاهدین و خودزنی های طراحی شده باعث مرگ تعدادی و وسیله بهره برداری تبلیغاتی قرار گرفت، حضور شهروندان عراقی در اطراف قرارگاه می تواند تبدیل یک راهکار سیاسی و کم هزینه برای تخلیه اشرف شود. این راهکار می تواند با اقدام خودجوش شهروندان عراقی برای یک تحصن دراز مدت و تا زمان جابجایی و تخلیه کامل اشرف محقق شود. واقعیت این است که اقدامات نیروهای عراقی تا اینجا به دلایل روشن و از جمله تأمین خواست رجوی برای ایجاد درگیری و سوء استفاده نه تنها پاسخ نگرفته که بعضاً باعث انتفاع رجوی شده است. گره خوردن خواست مردم و مسئولین عراق می تواند گام دیگری در راستای تعیین تکلیف اشرف باشد. این همسویی می تواند در شکل تجمع و تحصن و اعتراض مردم و به موازات اقدام خانواده ها توجه افکار عمومی را به اهمیت موضوع و شفاف سازی موضوع جلب کند. باید به موازات خواست رجوی که هدفش فرسایشی کردن اوضاع و به انفعال کشاندن نیروهای عراقی است، با همان شیوه با او تنظیم رابطه کرد. حضور مردم عراق در این کارزار می تواند در دراز مدت به نتایج معکوسی برای رجوی تبدیل شود.