مجاهدین در گذر از دیپلماسی زورمدارانه به دیپلماسی ملتسمانه

مریم رجوی در بخشی از سخنرانی خود در کنفرانس بین‌المللی پاریس در توضیح ضرورت خارج کردن نام مجاهدین از لیست تروریستی وزارت امورخارجه و سایر لیست های مربوطه خطاب به حاضرین می گوید: "بزرگترین خطای سیاست تعامل ‌به طور خاص در درج نام مجاهدین درلیست گروه های تروریستی وزارت‌خارجه دیده می‌شود. ما امروز نیازی به بحث درباره ماهیت این اتهام نداریم. مرکز بحث ما تأثیر تعیین کننده‌ این لیست‌گذاری است که به ‌معنای از کار انداختن موتور تغییر در ایران است."(1) مریم رجوی در این بیان کوتاه و موجز دو نکته حائز اهمیت را مورد تأکید قرار می دهد؛ نکاتی که دلالت بر بسیاری حقایق دارد که احتمالاً حضور برخی دولتمردان سیاسی سابق آمریکا در این سمینار باعث شده هوش و حواس ایشان به هم بریزد و ذوق زده و عجولانه نسبت به آنچه آگاهانه در صدد انکار آن است، ناخودآگاه لب به اعتراف آن بگشاید. مریم عضدانلو در بخش اول می گوید امروز نیازی به بحث درباره ماهیت اتهام تروریستی ندارد. "به زبان ساده مریم رجوی ترجیح می دهد به جای هر گونه استدلال و دفاع از اتهام مورد نظر یعنی تروریست بودن مجاهدین، مثل یک رویه همیشگی ابتدا به امر، صورت مسئله اصلی را پاک کند. صورت مسئله ای که هنوز نتوانسته وزارت امورخارجه آمریکا را متقاعد به حذف نام سازمان از لیست تروریستی خود کند. این در حالی است که بسیاری از حامیان آمریکایی مجاهدین در همین کنفرانس بر این نکته پافشاری دارند که گنجاندن نام سازمان در لیست تروریستی آمریکا یک ریشه سیاسی و ابزاری داشته و سایر دولت های اروپایی که نام سازمان را در لیست های تروریستی خود گنجانده اند به پیروی و دنباله روی از سیاست ابزاری آمریکا سازمان را تروریست معرفی کرده اند. اگر چنین استدلال و ادعایی درست باشد، معنی اش این است که دولت های اروپایی نباید تا قبل از پیش قدم شدن آمریکا به خارج کردن نام مجاهدین از لیست تروریستی وزارت خارجه آمریکا، اقدام به چنین کاری بکنند. حال آنکه می بینیم در حال حاضر و پس از تصمیم اتحادیه اروپا و چند کشور دیگر از جمله انگلستان که آن هم در تصمیم اش انقلت بسیار بوده، کماکان آمریکا نه تنها هیچ گونه انعطافی در این خصوص نشان نداده که در انتشار هر گزارش تازه خود ناگفته های تازه ای درباره ماهیت فرقه ای – تروریستی سازمان اضافه می کند. به این ترتیب نفس چنین ادعایی از اساس بی پایه است. عجالتاً کاری به طرح این ادعاها نداریم، در این مختصر فقط تأکیدم از باب باز شدن این موضوع است که خانم مریم رجوی آشکارا می خواهد بگوید؛ در حال حاضر بودن نام مجاهدین در لیست تروریستی آمریکا نه تنها گره ای از تنش ها و مشکلات اش با ایران باز نمی کند، که بر عکس باعث تشدید و بغرنج تر شدن وضع آنها می شود. این معنی را حتماً باید از کلیت حرف های او در سمینار پاریس استخراج کرد. در بخش هایی که با طبقه بندی مشکلات غرب و بخصوص آمریکا با ایران بر سر موضوعاتی همچون پروژه اتمی، موضوع عراق، و در نهایت گوشزد درباره موقعیت متزلزل و مستأصل جایگاه آلترناتیو بی بدیع، یعنی مجاهدین از آمریکایی ها می خواهد تا حداقل برای تأمین منافع خودشان هم شده تن به خارج کردن نام مجاهدین از لیست تروریستی وزارت امور خارجه بدهند. هدفی که به زعم مجاهدین جز از طریق باز کردن دست و پای موتور تغییر یعنی سازمان مجاهدین امکان پذیر نیست. در واقع این لحن و شیوه صغری و کبری و نتیجه گیری مریم رجوی چنانچه بارها تأکید شده نوعی التماس وارونه است که تاکنون به نتیجه درخوری هم منتهی نشده است. اما به هر حال نفس این شیوه در نوع خود و در مقایسه با ادبیاتی که مجاهدین دو دهه پیش در جهت جلب حمایت و اخذ مشروعیت از آمریکا دنبال می کردند، تفاوت های ماهوی دارد. تفاوت اش در این است که مجاهدین در گذشته و از موضعی صحبت می کردند که روزانه دهها ترور و عمل نظامی و انفجار و ترور و… انجام می دادند و به اذعان خودشان یکی از قوی ترین تشکیلات مسلحانه و زیرزمینی را داشتند و هیچ ابا و هراسی هم از لیست تروریستی نداشتند. و طبعاً با امروز که اولین مشکل و راه بندان شان لیست تروریستی است، شرایط شان از زمین تا آسمان فرق می کرد. و دلیل دیگر تغییر لحن مریم رجوی و مجاهدین، توهماتی است که از یک سو به ساده انگاری مجاهدین از تحقق تغییر مورد نظر آمریکا در ایران مرتبط می شود و از سوی دیگر ناشی از توهم عقب ماندن مجاهدین از قافله آلترناتیوی می باشد. این ادعا را البته به استناد حرف ها و اظهارات و موضع گیری های چندین و چند ساله مجاهدین مطرح می کنم. جایی که مهدی ابریشم چی نزدیک به دو دهه پیش در ضرورت حمایت آمریکا از مجاهدین تا حد هشدار و تهدید پیش رفته و ضمن تهدید آمریکا به انتخاب گزینه ای جز مجاهدین برای جمهوری اسلامی می گوید: "…. اینطور که ما وارد مذاکره می شویم یعنی می گوییم: ما هستیم. تو مجبوری با من مذاکره کنی و رک و صریح به امپریالیست ها می گوییم که حتی اگر تو تصمیم بگیری ضد انقلاب مغلوب را سرکار بیاوری و مرا به عنوان آلترناتیو قبول نکنی ولی یک چیزی را نمی توانی فراموش کنی که در آن صورت من سریع در داخل کشور جلویت خواهم ایستاد. جنگیدن با ژنرال آمریکایی هم آسان تر از جنگیدن با آیت الله است. پس باید حمام خون در ایران راه بیندازی. لاقل اگر فکر می کنی که من آنقدر قوی نیستم که پیروز بشوم، ولی آنقدر قوی هستم که چنان موانعی جلو پایت بگذارم." (2) بد نیست به فکت دیگری در همین رابطه و از زبان یک عضو شورایی سازمان مجاهدین خلق اشاره کنیم تا تفاوت مواضع و تناقض ها و تفاوت ها و طبعاً ضرورت تغییر لحن های زورمدارانه به ملتسمانه و عجز و لابه های امروز و هل من مبارز طلبی های دیروز مجاهدین به وضوح روشن شود: " باید به این نکته توجه کرد که لزوم فعالیت دیپلماتیک در کادر روابطی در حد رابطه دولت با دولت، برای آلترناتیو تثبیت شده ای که در آستانه تسخیر قدرت دولتی است قابل طرح است و نه در محدوده فعالیت یک گروه چریکی. طبیعی است یک گروه چریکی هیچ الزامی ندارد که نگران بازتاب برون مرزی مجموعه حرکات، برخوردها و شعارهای خود باشد. به عنوان مثال سازمان مجاهدین خلق ایران در مرحله مبارزه چریکی آن هنگام که تسخیر قدرت دولتی را در چشم انداز نزدیک نداشت، در اوج مقابله نظامی با سمبول ها و شاخص های امپریالیسم آمریکا در ایران تا چه میزان می توانست تهدیدی جدی برای امپریالیست تلقی شود؟ طبعاً کارها و شعارهایش هم به همان نسبت می توانست واکنش برانگیز باشد. در صورتی که امروز همین سازمان در محور آلترناتیو شورا در سطح ارتباطی در حد رابطه دولت با دولت در امر دیپلماسی به ناچار می باید به الزام های جدیدی گردن بگذارد و در هر گام واکنش بین المللی هر عمل خود را مورد ارزیابی قرار دهد. بی توجهی به این الزام ها باعث خواهد شد که آلترناتیو شورا که به مثابه یک دولت در تبعید در ارتباط های دیپلماتیک وارد می شود، در صحنه جهانی مطرود و منزوی بشود."(3) می خواهم بر این معنی تأکید کنم، وقتی مریم رجوی تلاش می کند روی صورت مسئله اصلی یعنی ماهیت تروریستی سازمان خط بکشد و موضوع را بر روی ضرورت باز کردن دست و پای مجاهدین از لیست تروریستی متمرکز کند، به یک معنی می خواهد آن روی صفحه ای را نشان مان بدهد که دو دهه پیش ابریشم چی روی اول آن را به مخاطبان آمریکایی هشدار داده بود. با این تفاوت که در آن زمان مجاهدین اوورکت و مسلسل به دوش بودند و امروز کت و شلوار پوش و کراوات به پیش. و در ادامه شاید می خواهد با این لحن دو پهلو به آمریکایی ها بگوید اگر در دو دهه پیش از بردن نام مجاهدین در لیست تروریستی و در جهت تغییر نرم در ایران طرفی نبستید، اما امروز می توانید با خارج کردن مجاهدین از لیست تروریستی شاید نتیجه دلخواه و مورد نظر را تأمین کنید. نشانی ها:
1- سخنرانی مریم عضدانلو در کنفرانس پاریس 3 دیماه 1389. سایت سازمان مجاهدین خلق.
2- دیپلماسی انقلابی و تفاوت آن با سیاست بازی های ضد انقلابی. مهدی ابریشم چی. در جمع دانشجویان انجمن مسلمان ایتالیا. ص 19.
3- مقاله دیپلماسی انقلابی شورا، نوشته عبدالعلی معصومی. ماهنامه شورا، ارگان شورای ملی مقاومت، شماره 24مهر ماه 1365. ص 55.