تحلیل گران سیاست خارجی، فلنیت و هیلاری لورت در مطلب اخیر وبلاگ خود نوشتند: «… یکی از برجسته ترین رویدادهای اخیر، شکل گیری کمپین پرشتابی است برای بیرون آوردن مجاهدین خلق از فهرست دولتی سازمان های تروریستی خارجی در امریکا. در ماه های گذشته، گروهی از جمهوری خواهان سرشناس از جمله جان بولتون، نیوت گینگریچ، رودی جولیانی، دادستان کل سابق مایکل موکاسی، مشاور سابق ضدجاسوسی و امنیت ملی کاخ سفیـــــــد فران تاونسند و… به طور عمومی خواستار حذف مجاهدین خلق از فهرست شدند. اما ایـن تلاش ها اکنون مورد حمایت گسترده تری قرار گرفته و پای شرکت های مشاوره واشنگتن را نیز به میان کشیده است.
« این کمپین حمایت تبدیل شده است به بخشی از کمپین امریکایی تغییر رژیم در ایران. در مراسمی که توسط مجاهدین برگزار شد، سخنرانان همه از سرنگون کردن جمهوری اسلامی و ایجاد نظم سیاسی جدیدی بر ایران گفتند و این دو هدف را با حمایت از اپوزیسیون مجاهدین خلق عملی دانستند.»
من واقعاً نمی دانم به این حامیان مجاهدین در واشنگتن چه بگویم. ظاهراً آن ها هیچ قادر نیستند که به ماجرا از دید مردم ایران نگاه کنند. مجاهدین در زمان انقلاب ایران و پس از آن رقیب قدرت بود. آن ها انتظار داشتند که قدرت کاملاً از روحانیان و ملی گراهای سکولار بگیرند. در زمان بحران گروگان گیری آن ها اخراج و تصفیه شدند. به عراق رفتند و در آنجا صدام حسین از آن ها حمایت کرد و به آن ها جایی داد تا بتواند از آنجا حملات خود علیه جمهوری اسلامی را به راه بیندازند. این موضوع که آن ها در طول جنگ ایران و عراق در عراق و تحت حمایت صدام ماندند باعث ایجاد تنفر شدید از مجاهدین در میان مردم ایران شد. البته که آن ها کاملاً برای عملیات های تروریستی خود در روزهای پیش از انقلاب مجرم هستند و کماکان به بمب گذاری ها و ناآرامی های شهری در ایران مباهات می کنند که لابد تروریسم محســوب نمی شود چون بر علیه شهروندان ایرانی است. اما مهم ترین موضوعی که بولتون، رزلهتینن و دیگران نمی توانند بفهمند این است که مجاهدین خلق، هرگز، هرگز تا یک میلیون سال دیگر هم نمی توانند حکومت جایگزین ایران را شکل دهند. مردم ایران شدیداً به آن ها بی اعتماد هستند و به عبارت بهتر از آن ها متنفر هستند و معتقدند آن ها خائن هستند. حامیان آن ها منفـــــی باف هایی هستند که می خواهند از شر حکومت اسلامی به هر قیمتی خلاص شوند.
موضوع تنها این نیست، مجاهدین در حال پیر شدن هستند و هوادار جدید نمی گیرند. این گروه ورشکسته آنچه را که نومحافظه کاران راست گرای متعصب واشنگتن امید دارند انجام بدهد، عملی نخواهد کرد. مایه تأسف و ترحم است هر کس که اسب خود را به این گروه ببندد. در شگفتم که چه کسی به این لابی گرها و دیگرانی که سعی در پیشبرد هدف آن ها دارند پول می دهد.
همچنین تأسف آور است که سیاستمداران واشنگتن انرژی خود را برای طرح های مزخرفی چون بیرون آوردن مجاهدین از فهرست تروریستی تلف می کنند. اگر این چنین باشد که ما می توانیم میلیون هادلاراز پول های مالیات دهندگان را در این سوراخ موش بریزیم به این امید واهی که آن ها رژیم ایران را عوض کنند به جای آن که به طور جدی خودمان برای مذاکره با ایران بکوشیم.
پروفسور بیل بیمان – استاد دانشگاه مینه سوتا وکارشناس مطالعات خاورمیانه