مخرب ترین رفتار آدمی نقض حقوق بنیادین و ذاتی انسانهاست. در واقع هر گونه عمل و تصمیم به محدود کردن انسان و یا در تنگنا قرار دادن وی تحت هر شرایط و توجیهی که به امکان انتخاب آزادانه ی وی منجر نگردد فاجعه ای برای آزادی است. هر چند که سران مجاهدین فریبکارانه از مبارزه برای حقوق انسانها و یا آزادی آدمی سخن گویند اما مهم است که در حیطه ی عمل فردی و اجتماعی و سیاسی ادعای رهبران مجاهدین مورد نقد و واکاوی قرار گیرد. ملاک عمل و رفتار است. آیا سران مجاهدین تاکنون به احساسات خانواده ها و علائق آنها که خواهان ملاقات و یا ارتباط با عزیزانشان در اشرف هستند اهمیتی قائل شده اند؟
آیا رهبر عقیدتی مجاهدین زمینه و امکان انتخاب آزادانه ی کادرها و عناصر تشکیلاتی محبوس در اسارتگاه اشرف را فراهم کرده است؟
قرائت و شواهد فراوانی تصریح دارد که سران مجاهدین به جز اهداف فرقه ای به انسان ها و عواطف و حقوق بنیادین شان کمترین ارزش و اهمیتی قائل نیستند. طرح خواسته ها و مطالبات از سوی خانواده ها و نادیده انگاشتن این امر مشهود از سوی رهبران بیرحم و تبهکار مجاهدین، دلیل محکمی ست که فرقه ی ستیزه جوی مجاهدین و سران آن نسبت به رعایت کرامت و شان انسانها و احترام به حقوق ذاتی آدمی ناتوان و عاجزند؟ بایستی به رهبر عقیدتی مجاهدین تاکید کرد مهمترین رفتار و خصلت آدمی ارزش گذاشتن به زندگی و خواسته های دیگران است. در غیر این صورت بایستی به سلامت روانی و عقلی رهبر عقیدتی مجاهدین شک کرد.
به بیان ساده تر بزرگترین حقیقت تاریخی به کسی یا جریان سیاسی تعلق دارد که فرصت های بیشتری را به خاطر تامین صلح و آرامش زندگی به انسانها عرضه دارد. اما متاسفانه رهبری مجاهدین در بیش از سه دهه ثابت کرده است به دلیل ساخت فکری دگماتیک از درک بدیهی ترین مسائل و موضوعات مربوط به اخلاق و آزادی آدمی ناتوان است. به نظر می رسد از بعد روانی رهبر عقیدتی مجاهدین به نقطه ای رسیده است که همانند انسانهای در هم شکسته و ناتوان (حتی در نیروی تخیل) کششی به شکل بخشیدن ناراست و نابخردانه ساحت ذهن و از هم پاشیدن منطق تفکر و حتی تخیلات معقول خود دارد و در این مسیر هرگز کاری از پیش نخواهد برد. ترس از مواجه شدن با واقعیت برای رهبر عقیدتی مجاهدین حاصلی جز تیره بختی نخواهد داشت زیرا رهایی را فرهنگی متعالی پدید میاورد و اما ساخت ذهنی رهبری مجاهدین مبتنی بر شالوده های خشونت طلبی و ستیزه جویی است که در زمانه ی ما راه به جایی نخواهد برد.
آرش رضایی