با احترام، به سفیر کشور عراق در تهران ما خانواده های رنج کشیده استان مرکزی چندین سال است که از دوری فرزندانمان رنج می کشیم بارها با کلی مشکلات امنیتی و مالی به کشور شما عراق جهت دیدار با فرزندانمان سفر کرده ایم و خودمان را به درب پادگان اشرف رسانده ایم که شاید بعد از چندین سال بتوانیم فرزندانمان را ملاقات کنیم. ولی متاسفانه با سازمانی ضد بشری مواجه شدیم ملاقات ما را با فرزندانمان منع کرده اند گویی که در این دنیا به این بزرگی کسی نیست که به حرف دلمان گوش دهد. سازمانی که چندین سال است فرزندان ما را به اسارت گرفته و مجامع بین المللی در قبال آن سکوت پیشه کرده اند. گناه ما پدر و مادران چیست که حق ملاقات کردن با فرزندانمان را نداریم؟ دولت مردان کشور عراق چرا یک فکری به حال ما نمی کنند؟ مگر نمی بینند که فرزندان ما دارند قربانی اهداف شوم رهبران سازمان می شوند؟ تا کی ما بایستی شاهد اسیر بودن فرزندانمان در پادگان اشرف باشیم؟
آقای سفیر محترم کشور عراق! طبق گزارشاتی که از نجات یافتگان از سازمان اخیرا به دست ما رسیده فرزندان ما در پادگان اشرف وضعیت روحی خوبی ندارند و می خواهند به دنبال زندگی آزاد بروند سازمان مانع این است و آنها را تهدید به مرگ کرده است. از شما تقاضا می شود در رابطه با آزادی فرزندانمان از پادگان اشرف ما را یاری کنید. با تشکر
خانواده های استان مرکزی