درخواست خانم زهرا میرباقری از مجامع حقوق بشری

با تشکر از خانم میرباقری و آروزی موفقیت و سلامتی برای ایشان. خانم میرباقری، ضمن تبریک به شما برای فرار و رهایی از اسارتگاه فرقه مجاهدین یادآوری می کنیم که بدون تردید مانند گذشته از سختی ها گام به گام عبور خواهید کرد و همه دوستان در این مسیر یار و یاور شما خواهند بود. ایران قلم من زهرا سادات میرباقری تا قبل از جدایی عضو شورای رهبری آزمایشی از تشکیلات مجاهدین خلق در پادگان اشرف بودم من طی چند سال اخیر به انجام چند رشته پراتیک جهت جدایی از این تشکیلات اقدام کردم که سرانجام در اخرین طراحی از بیمارستان عراق جدید واقع در درب غربی پادگان اشرف مخفی شده و موفق شدم آزادی ام را بدست بیاورم. بیان سرگذشت و حرفهایم در این مصاحبه نمی گنجد زیرا بدلیل شکنجه های فیزیکی شدید و طولانی که در پادگان اشرف بر من اعمال شده فقط قادر به ایستادن ونشستن کوتاه میباشم. اسناد و مدارک اطبا و متخصصین شریف عراقی در رابطه با وضعیت حاد ارتوپدی من اینجا در محل خبرنگاران اماده ارائه می باشد. اکنون به بصورت کوتاه به چند موضوع اشاره میکنم. 1. قبل از پرداختن به خودم میخواهم موضوع مهمی را به اطلاع افکار عمومی برسانم رهبران پادگان اشرف برادرم سید علیرضا میرباقری و2 خواهرم را به گروگان گرفتند و مانع خروج آنها و امدن به نزد من و مادرم که از بیماری قلبی و دوری فرزندانش زجر میکشد می شوند. بدینوسیله از تمامی مجامع حقوق بشری و سازمان ملل متحد صلیب سرخ جهانی پارلمان اروپا و بویژه دولت عراق برای آزادی آنها استمداد می طلبم. طبعا بعد از مصاحبه من رهبران پادگان اشرف با تهدید وشکنجه برادر و خواهرانم را باجبار به مصاحبه تلویزیونی بر علیه من میکشانند که در این رابطه هشدار میدهم. 2. موضوع بعدی شکنجه بیماران در تشکیلات پادگان اشرف است که به شخص خود من از طرف زهره قائمی معاون مسئول اول سازمان اعلام شد که حکم مرگ برای من داده شده است. (بعلت اینکه ازتصمیم من نسبت به جدایی از سازمان مطلع شده بودند) من شخصا از بیماران شکنجه شده در این تشکیلات میباشم که اکنون به شرح مختصری از شکنجه های زجراور اعمال شده بر روی خودم می پردازم. شرح و تعداد شکنجه های زجر اور اعمال شده بر من در یک یا چند مصاحبه نمی گنجد کتابی می طلبد که انشاالله در آینده به رشته تحریر در می آورم که اکنون به چند مورد کوتاه ان اشاره میکنم. بعد از سه سری جلسات جمعی بیش از 100 نفره که برای دادگاهی کردن من تشکیل داده بودند برای بار چهارم در حالیکه در خوابگاه در بستر بیماری بودم حدود چند نفر دست و پای مرا گرفته و به زمین میکشیدند و با ضرب و شتم به سمت جلسه جمعی 150نفری که توسط معاون تشکیلات اشرف فائزه محبت کار اداره میشد بردند با هجوم وحشیانه و حرف های رکیک و زشت وی به این ترتیب نفرات را بر علیه من تحریک میشدند و به مدت 7 ساعت مرا اماج فحش و حرفهای نامناسب و فشار فیزیکی قرار دادند. با وجود دیسک شدید گردن و کمر به مدت 5 ساعت دستهای مرا به سمت زمین کشانده و مجبور به نشستن میکردند و گردن بند طبی مرا از گردن خارج کرده تا وضعیت دردناکتری داشته باشم از مورد دیگری که باعث جیغ شدید و اعتراض زنان حاضر در جلسه شد در میگذرم. داخل گوش چپ ام که در اثر شکنجه های قبلی توسط انها پرده ان شدید پاره شده بود و به عفونت شدید کشیده شده بود فریاد می کشیدند تو چگونه بیماری هستی که اینقدر مقاومت داری…. خلاصه در نوبت دیگر درحالیکه روی تخت بیمارستان داخلی اشرف بستری بودم به من حمله کرده و باضرب و شتم و زور مرا از تخت بستری به پایین کشیدند و در اثر شدت این کار کتف و گردن ودست راستم بشکل درد اوری قفل کرد تا ماهها مرا نزد دکتر نمیبردند زیرا این وضعیت دردناک باعث ابروریزی شدید انها میشد. 3. از دادن داروهای اورژانسی به من خودداری میکردند تا بدینوسیله مرگم زودرس شود. 4. از دادن داروهای مهم از قبیل تزریق انتی بیوتیک برای عفونت شدید استخوان گوش و پارگی پرده گوش خودداری میکردند از دادن قرص استاجرون جهت جلوگیری از سرگیجه و سقوط بر روی زمین خودداری میکردند. 5. با وجود سرگیجه های شدید که دراثرعفونت شدید پارگی گوش والتهاب دیسک های گردن در من ایجاد شده بود مرا مجبور به حضور اجباری در جلسات طولانی تشکیلاتی می کردن تا بدین وسیله سبب سقوط و مرگ زود رس من شوند. از گرفتن عکس رادیولوژی با تجویز پزشک برای زانوهایم که در اثر ایستادن های طولانی در جلسات ایدئولوژیک اجباری اب اورده بود خودداری میکردند. در آخر یکبار دیگر از همه افکار عمومی و حقوق بشری جهت آزادی گروگان های پادگان اشرف و پناهندگی انها به کشورهای اروپایی استمداد می طلبم. اینجانب نیز بایستی برای عمل و درمان عاجل به یکی از کشورهای اروپایی مسافرت کنم و پیشاپیش از کلیه دوستان جهت یاری رساندن به اینجانب تشکر و قدردانی میکنم. متشکرم