نامه ای به زهرا میر باقری

با سلام و عرض تبریک به شما که توانستید جسورانه خودتان را از فرقه تباهی انسانها نجات دهید و یک تو دهنی به رهبران فرقه و سرانش بزنید. امید وارم در آینده زندگی موفقی را به همراه داشته باشید. در خواست شما روی سایت درج شده بود. و آن را خواندم. رهبران پادگان اشرف غیر از تهدید و شکنجه کار دیگری ندارند که انجام دهند این کار را نکنند چکار کنند؟ من هم مثل شما قرباتی این فرقه شدم برادر شما علی رضا و کبری را از نزدیک می شناختم. چند سالی با علی رضا در یک مقر با هم بودیم علاقه زیادی به ورزش های فردی داشت در این رابطه مستمر زیر تیغ بود و به آن مارک جمع گریز و غرق در دوران می زدند ولی با این وجود بر سر موضع فردی که داشت ایستاده بود. اشاره ای به اعمال زشت غیر انسانی زهره قائمی کرده بودید رده های بالای شورای رهبری من در آوردی رهبری فرقه هر چه بیشتر تیغ و و اعمال شکنجه را انجام دهند کرسی بالاتری را کسب می کنند خط و خطوط این اعمال را مستقیم از مریم عضدانلو می گیرند. یادم می آید در نشستی بقایت شرم آور بنام!! طعمه!! زهره قائمی مسئول اف – م، ما بود در قرارگاهی بنام شکنجه گاه باقرزاده و در چادرهایی بنام دیگچه همین زن فحش های رکیکی تحویل ما می داد که از خجالت سرمان را پایین می انداختیم در این رابطه این زن هیچ چارچوبی را برای خودش نگه نمی داشت و از طرفی به ما گفته می شد که حق خواهر مریم را از گلویتان بیرون می کشیم گویی که ما ارث بابای خواهر مریمشان را بالا کشیده بودیم در کدام سرفصل یا نشستی جرات این را داشتیم که تناقضاتمان را به راحتی بیان کنیم اگر صادقانه مطرح می کردیم با فحش های رکیک و شکنجه فیزیکی مواجه می شدیم ناچار بودیم در درون خودمان می ریختیم و لب تکان نمی دادیم. چندین سال زندگی کردن در فرقه تبدیل شده بودیم به حمال تناقضات و تهی از خود. این چه سازمان انقلابی است که اعضاء خود را زندان می کند، شکنجه می کند و یا در نهایت سر به نیست می کند و عربده کنان دم از آزادی می زند ایدئولوژی پوسیده و عقب مانده رهبری فرقه آزادی را تحمل نمی کند به این می گویند حکایت دریدگی و خیانت به آزادی. بایستی به این ابلهان گفت شما را چه به آزادی نام آزادی را لجن مال نکنید. مجددا آزادی شما را تبریک می گویم و امید وارم برادر و خواهرانت به شما بپیوندند.
زنده باد آزادی – مرگ بر رجوی
فواد بصری